ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΑΠΟΨΕΙΣ

Παπαρουνοπόλεμοι

0

Η Βρετανία θυμάται κάθε Νοέμβρη

Τα πέτα γεμίζουν με κόκκινες παπαρούνες, και οι φέροντες τα κόκκινα πλαστικά λουλούδια, τιμούν όλους όσους έχασαν τη ζωή τους, ή τραυματίστηκαν στους πολέμους του 20ου και του 21ου αιώνα.

Πάνω από τις καρδιές των ανθρώπων, οι παπαρούνες συμβολίζουν τους αγρούς που πλημμύρισαν από αίμα των πολεμιστών του Πρώτου και του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου.

Κάθε χρόνο, στις 11 του Νοέμβρη και στις 11:00 το πρωί, η Βρετανία σιωπά για δύο λεπτά. Βασιλιάδες και πρωθυπουργοί, εκπρόσωποι των κομμάτων και βετεράνοι, καταθέτουν στεφάνια στο Κενοτάφιο. Όποια και να ήταν η αιτία των πολέμων, όποια πλευρά κι αν είχε άδικο, κάποιοι έδωσαν τη ζωή τους για να μπορούμε εμείς να κυκλοφορούμε και να εκφραζόμαστε ελεύθερα.

Από τις πρώτες ημέρες του Νοέμβρη, η φιλανθρωπική οργάνωση που ενισχύει τους Βρετανούς βετεράνους, πουλάει αυτές τις παπαρούνες σχεδόν σε κάθε Βρετανικό κατάστημα. Τα έσοδα προορίζονται για τους τραυματίες πολέμου και τις οικογένειες τους. Προορίζονται για ακριβές χειρουργικές επεμβάσεις και θεραπείες.

Όπως συμβαίνει καμιά φορά με τις όμορφες ιδέες όμως, έτσι και η παπαρούνα στο πέτο των Βρετανών, φαίνεται να έχει χάσει το δρόμο της.

Οι ειρηνιστές δεν συμφωνούν με οποιοδήποτε πόλεμο. Για αυτό το λόγο, στα πέτα τους αυτές τις μέρες του Νοέμβρη βρίσκεται μια λευκή παπαρούνα που συμβολίζει την ειρήνη.

Άλλοι, φορούν την κόκκινη παπαρούνα και εκφράζουν ανοικτά την δυσαρέσκεια τους με εκείνους που δεν την φορούν.

Ολοένα και περισσότεροι θεωρούν πλέον την παπαρούνα σαν ένα Βρετανικό σύμβολο. Τη φορούν με περηφάνια για να θυμηθούν τους Βρετανούς πεσόντες των δύο παγκοσμίων πολέμων, ξεχνώντας ότι, οι πόλεμοι ήταν ακριβώς αυτό: ‘παγκόσμιοι’. Δεν θα είχαν κερδηθεί αν δεν υπήρχε βοήθεια από συμμάχους.

Μέσα σε ένα τόσο αντιευρωπαϊκό κλίμα, φέτος η κόκκινη πλαστική παπαρούνα μου φάνταζε απλά σαν ένα σύμβολο υποκρισίας.

Επίσης υποκριτικό μου φάνταζε το γεγονός ότι, τους υπόλοιπους μήνες είναι πολλοί οι βετεράνοι που ζουν ξεχασμένοι από το κράτος και πάμφτωχοι. Για παράδειγμα, στη γειτονική, στρατιωτική πόλη του Aldershot, δεκάδες από εκείνους του βετεράνους είναι άστεγοι.

Το δικό μου το πέτο δεν το κόσμησε λοιπόν η πλαστική, κόκκινη παπαρούνα.

Ώσπου το προηγούμενο Σάββατο, θυμήθηκα ποια είμαι.

Είμαι Ελληνίδα. Έχω προγόνους που πολέμησαν στο Β’ Παγκόσμιο. Που δεν τους θυμάται η διεθνής κοινότητα. Που πολέμησαν ξυπόλητοι για μια γη που, κατά τον Winston Churchill, σιγά-σιγά κατακτήθηθηκε με το ‘μολύβι’.

Έχω προγόνους που διώχθηκαν από τα παράλια της Σμύρνης, που τραυματίστηκαν, που έχασαν τα πάντα σε μια στιγμή και ξεριζώθηκαν.

Έπλεξα μια κόκκινη παπαρούνα λοιπόν.

Την Κυριακή της Μνήμης τη φόρεσα, και τους ευχαρίστησα όλους.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ