Παρακολουθώ, λόγω της δουλειάς μου, καθημερινά την ειδησεογραφία. Εκτιμώ ότι αυτό είναι απαραίτητο, προκειμένου να είμαι σε θέση, ως επαγγελματίας δημοσιογράφος, να αξιοποιώ καλύτερα τις πληροφορίες, ώστε να μην πέσω θύμα της κατευθυνόμενης προπαγάνδας και χωρίς να θέλω, να γίνω φορέας της.
Το θέμα λοιπόν της εβδομάδας που μας πέρασε ήταν το κλείσιμο της αξιολόγησης με τα τεχνικά κλιμάκια των «φίλων» μας και δανειστών μας ή αλλιώς «θεσμών», όπως τους αρέσει να τους λένε. Αυτό είναι και όχι η επίσκεψη Ερτογάν στην χώρας μας, που αναζωπύρωσε εθνικιστικές εξάρσεις…
Γνωρίζετε, φαντάζομαι, ότι οι συναντήσεις των αρμόδιων υπουργών της κυβέρνησης και οι συζητήσεις πάνω στα ζητήματα που θέτουν, γίνεται στο κέντρο της Αθήνας, στο «φτωχικό» ξενοδοχείο HILTON, πράγμα που συνάδει απόλυτα με τα όσα περνά στα χρόνια των μνημονίων, αυτός ο ταλαίπωρος λαός.
Η τελευταία αξιολόγηση χαρακτηρίστηκε εξπρές και μόνο που δεν… πανηγύρισε η κυβέρνηση, καθώς παρέδωσε άλλο ένα σημαντικό κομμάτι των κεκτημένων στις ορέξεις των δανειστών. Και ω του θαύματος! Η εξπρές αξιολόγηση, έδωσε τη θέση της στο Eurogroup που ενέκρινε σε πολύ χαμηλούς τόνους την τεχνική συμφωνία. Και το ίδιο γρήγορα θα γίνει και το πολιτικό σκέλος. Ίσως μάλιστα να δουν τα χρήματα του νέου δανείου στα θησαυροφυλάκια του κράτους, πριν τελειώσει ο Γενάρης.
Μας αφορά όλη αυτή η ιστορία; Δεν μας το λένε ανοιχτά, αλλά η μέχρι τώρα πορεία, αυτό δείχνει. Εμάς και τα όποια δικαιώματα έχουν απομείνει, βάζουν στον Προκρούστη. Δείτε, ας πούμε, τα πρώτα που απαίτησαν οι δανειστές να προχωρήσουν:
Πρόκειται για τους πλειστηριασμούς. Την εκποίηση των εναπομεινάντων Οργανισμών Κοινής Ωφέλειας, όπως είναι η ΔΕΗ. Την ουσιαστική απαγόρευση των απεργιών, εκεί που μπορούν ακόμα οι εργαζόμενοι να αντιδρούν δυναμικά, όταν αμύνονται στην εργασιακή λαίλαπα, η οποία οδηγεί ολοταχώς πίσω στο μεσαίωνα.
Επί της ουσίας, τώρα, γιατί θα έπρεπε ως υπεύθυνους ενεργούς πολίτες να μας απασχολεί πολύ έντονα, αυτό το εξπρές της αξιολόγησης. Το είπαμε και πριν, αλλά ίσως η επανάληψη καταφέρει να μας αφυπνίσει από το βαθύ λήθαργο που μας έχουν οδηγήσει.
Όσο καλή θέληση και αν έχεις για να δεις τα πράγματα με καθαρή ματιά, δεν μπορεί να μην αντιληφθείς, ότι το άθλιο παιχνίδι της βίαιης φτωχοποίησης μεγάλων μαζών της κοινωνίας που μέχρι τώρα κινούνταν στη μεσαία τάξη, συνεχίζεται με ρυθμούς επιταχυνόμενους. Και πουθενά δεν φαίνεται, μια χαραμάδα φωτός που να οδηγεί στην έξοδο από τα μνημόνια και την ανάπτυξη.
Πανηγυρισμοί του τύπου: «Επόμενη στάση, έξοδος» μοιάζουν υπερφίαλες και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Στόχος τους, είναι απλά να συσπειρώσουν το δικό τους κόσμο. Εξάλλου, είναι φανερό πως οι δανειστές μας, τους πάνε, επειδή συνεργάζονται καλύτερα σε ότι τους ζητούν να κάνουν, Έτσι, ακόμα και οι χειρισμοί της αντιπολίτευσης, δίνουν την αίσθηση ότι πρόκειται για «κοκορομαχίες» χωρίς κανένα νόημα.
Ξέρουν πως, όταν τους στύψουν σαν λεμονόκουπα, εκείνοι που τώρα τους χρησιμοποιούν, θα χρειαστεί να έρθουν, σαν νέοι σωτήρες, να «διορθώσουν» τα πράγματα… Και περιμένουν στον πάγκο τους, τον κατάλληλο καιρό, γνωρίζοντας ότι αυτή η υπομονή, θα φέρει ανταμοιβή: Την καρέκλα της εξουσίας!
Η σύγχρονη ιστορία, είναι γεμάτη από τέτοιες εναλλαγές. Κάποιοι κάθονται περισσότερο, κάποιοι λιγότερο, αλλά και τα προσωρινά διαλείμματα που ζήσαμε είχαν στη συνέχεια επιστρέψει, με βίαιο τρόπο, στην πρότερη μορφή τους.
Ως κατακλείδα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι μας ανησυχεί ιδιαίτερα, αυτό το στοιχείο εξπρές της τελευταίας αξιολόγησης, επειδή γνωρίζουμε καλά, ότι στην ουρά της κρύβονται πολλά και επώδυνα πράγματα. Έτσι δόλια λειτουργούν οι πολιτικοί, διαχρονικά. Λένε λόγια που χαϊδεύουν τα αυτιά των ψηφοφόρων και τη στιγμή που θεωρούν κατάλληλη «στρίβουν δια του αρραβώνος» Να, γιατί έχουμε βάσιμους λόγους να μην τους εμπιστευόμαστε…
