Η αγγλική γλώσσα πρόσφατα απέκτησε ακόμα μια λέξη. Πρόκειται για το ‘textrovert’, που αποτελείται από τις λέξεις ‘text’, που σημαίνει ‘κείμενο’, και ‘extrovert’, που σημαίνει ‘εξωστρεφής’. Η λέξη αυτή χρησιμοποιείται πλέον για να περιγράψει εκείνους που είναι εξωστρεφείς μόνο στον γραπτό λόγο. Στις υπόλοιπες δραστηριότητες της καθημερινότητας όμως, είναι εσωστρεφείς.
Ενώ κάθομαι λοιπόν στο κατάμεστο από θαμώνες café, επικρατεί σχεδόν η απόλυτη ησυχία. Μόνο οι παραγγελίες και η μηχανή του καφέ ακούγονται πότε- πότε. Οι θαμώνες είναι στην πλειοψηφία τους μόνοι. Είτε μόνοι, είτε με παρέα όμως, όλοι είναι σκυμμένοι πάνω από τα κινητά τους. Είμαι κι εγώ φυσικά που κρύβομαι πίσω από μια μεγαλύτερη οθόνη, αυτή του laptop μου. Όλοι μας αποφεύγουμε να κοιτάξουμε τους ανθρώπους γύρω.
Κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας παραμονής μου στη Μεγάλη Βρετανία, έμαθα να καταλαβαίνω τον φαινομενικά εσωστρεφή αυτό λαό. Κατόπιν, αναγκάστηκα να εγκλιματιστώ και να υιοθετήσω αυτή την εσωστρέφια. Στους δημόσιους χώρους δεν κοιτάμε ο ένας τον άλλο, παρά μόνο αν είναι απαραίτητο. Για παράδειγμα, μπορούμε να κοιτάξουμε τον άλλο όταν αγοράζουμε κάτι, όταν απευθυνόμαστε σε υπαλλήλους, όταν βλέπουμε κανένα γνωστό, ή απλά για να μην πέσουμε πάνω στους περαστικούς καθώς περπατάμε.
Η εσωστρέφεια όμως αυτή είναι φαινομενική. Οι κάτοικοι αυτής της χώρας έχουν πολλά να πούν. Δεν τα λένε όμως. Τα γράφουν. Κρύβει δηλαδή αρκετούς ‘textroverts’. Διαβάστε την Daily Mail, για παράδειγμα. Η γραπτή εξωστρέφια των αναγνωστών της, είναι χαρακτηριστικότατη.
Πίσω στο café όμως. Μια ‘textrovert’ κι εγώ, γράφω το άρθρο αυτό, και φωνάζω αυτά που θέλω μόνο μέσω πληκτρολογίου. Και χωρίς προφορά παρακαλώ. Η ‘textroversion’ μου πάει γάντι. Δεν μπορεί κανείς να κοιτάξει την οθόνη με στραβό μάτι, γιατί μαρτυρά ότι είμαι ‘Ευρωπαία’.
Λίγο παραπέρα, κάθεται μια φίλη από το Facebook. Ο χαιρετισμός μας ήταν ένα χαμόγελο. Κατόπιν, κάναμε τα ίδια ‘like’ και επικοινωνήσαμε μέσω ‘share’ και ‘messenger’. Σύμφωνα με τον Chamath Palihapitiya, εγώ, η φίλη μου, και κάθε ένας από όλους εμάς που περνάμε αρκετή ώρα στα Social Media, είμαστε προγραμματισμένα θύματα ενός πειράματος που αντί να φέρει πιο κοντά τους ανθρώπους, καταστρέφει τον ιστό της σύγχρονης κοινωνίας.
Κυνηγοί των ‘like’, σύμφωνα με τον Chamath Palihapitiya πάντα, ο σύγχρονος ‘κοινωνικός’ άνθρωπος πέφτει θύμα του κυνηγιού της αυτοεπιβεβαίωσης. Και όπως έδειξαν οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις σε Αγγλία και Αμερική, πέφτει επίσης θύμα της παραπληροφόρησης.
Ο ίδιος ο Chamath Palihapitiya, πρώην διηκοιτικό στέλεχος του Facebook, δεν χρησιμοποιεί πλέον τα κοινωνικά μέσα διαδικτύωσης και ενημέρωσης.
Κοιτάζω γύρω μου. Κοιτάζω τους σκυφτούς θαμώνες του café. Τη φίλη μου.
Μήπως δεν πρόκειται περί κοινωνικής ‘ασθένειας’ , αλλά προφάσεως?
