ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΑΠΟΨΕΙΣ

Εντυπωσιασμένο το κοινό του Λυκείου Ελληνίδων από την εξαίρετη διάλεξη

0

ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΝΩΝ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ ΜΑΣ

Πίστη, ελπίδα, αγάπη, ταπείνωση, φιλία, φιλανθρωπία: η μεγάλη προσφορά των Τριών Μεγίστων Φωστήρων

Απόλυτα επιτυχημένη ήταν η συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στο Λύκειο Ελληνίδων Ρεθύμνης την Κυριακή 28 Ιανουαρίου. Το αδιαχώρητο έγινε από τον κόσμο, ενώ πανθομολογείται ότι ήταν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες διαλέξεις για τους Τρεις Ιεράρχες με πολύ σημαντικά μηνύματα στη σύγχρονη εποχή. Και ήταν φυσικό αφού τον λόγο έλαβε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ.κ. Ευγένιος, ο πεφωτισμένος ιεράρχης και δεινός ρήτωρ που έχει την τύχη να έχει ο τόπος μας, με τις σοφές παραινέσεις και  συμβουλές του. Ο Δεσπότης μας ομίλησε για τους Τρεις Ιεράρχες, τους μελιρρύτους ποταμούς της Σοφίας και προστάτες των Ελληνικών Γραμμάτων…….

Στην αρχή της εκδήλωσης η εξαίρετη Χορωδία Βυζαντινής Μουσικής «Παύλος Βλαστός» με δάσκαλο τον Αντώνη Μιχελιουδάκη έψαλλε θεσπέσιους ύμνους θυμίζοντάς μας το κάλλος και την αρχοντιά της Ρωμανίας και της Ορθοδοξίας. Τον Σεβασμιότατο Δέσποτα καλωσόρισε και προσφώνησε στο βήμα με θέρμη η πρόεδρος τους Λυκείου κ. Φερενίκη Βαλαρή, αφού προηγουμένως έκανε αναφορά στην Μακεδονία ‘που παλεύει για  τα αυτονόητα, την αξιοπρέπειά της και την ιστορική αλήθεια’, δίδοντας έτσι το πατριωτικό στίγμα του Λυκείου, που πάντα ήταν πρωτοπόρο και αρωγός σε όλους τους εθνικούς αγώνες. Ο  σεπτός Ιεράρχης των Ρεθυμνίων ενθουσιάστηκε που η κ Βαλαρή τον απεκάλεσε ‘ Δεσπότη μας’ δηλώνοντας ότι η φράση αυτή ’ είναι ο πιο σπουδαίος τίτλος και βιογραφικό για τον ίδιο, δεδομένου ότι θέλει να τον αισθάνονται  όλοι,   δικό τους άνθρωπο.   Ανέφερε δε και κάτι που δεν γνωρίζαμε,  ότι το καθιερωμένο και γνωστό απολυτίκιο των Τριών Ιεραρχών είναι ‘ρεθυμνιώτικη σύνθεση’ , καθώς το συνέθεσε   ο  κορυφαίος λαογράφος, ο Ρεθύμνιος εξ Αμαρίου Παύλος Βλαστός. Δεν παρέλειψε  να κάνει ιδιαίτερη μνεία μεταξύ άλλων στις σημαντικές κυρίες του Λυκείου και της Ρεθύμνης, τις αείμνηστες  Ιωάννα Βαλαρή και Μαρία Τσιριμονάκη.

ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ - ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ -ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Ο Σεβασμιότατος ανέφερε  μεταξύ άλλων τα εξής, τα οποία παρουσιάζω λίαν συνοπτικώς λόγω οικονομίας χώρου:

« Με χαρά βλέπω πάντα την εικόνα των Τριών Ιεραρχών στο κέντρο της  πανέμορφης αίθουσας του Λυκείου των Ελληνίδων, τους οποίους έχει προστάτες του και τους τιμά κάθε χρόνο.   Βασίλειος, Γρηγόριος, Ιωάννης οι μέγιστοι της παιδαγωγίας κι εμείς αενάως διδασκόμενοι στις αρχές τους. Είχαν ευρύτατη παιδεία και κυρίως είχαν συλλάβει την καλλιέργεια της ανθρώπινης ψυχής, πράγμα που είναι η τέχνη των τεχνών και η επιστήμη των επιστημών. Δίδαξαν με τις πράξεις τους, όχι τι πρέπει να δώσομε αλλά τι πρέπει να δίδομε αδιάλειπτα και μάλιστα να δινόμαστε, όπως αυτοί δόθηκαν κυριολεκτικά στη διδασκαλία της αγάπης. Ήταν  τρεις άνθρωποι, που έγιναν ότι έγιναν, διότι είχαν πίστη στο θεό. Η πίστη όμως αυτή προϋπέθετε την απόρριψη της ‘φιλαυτίας’ και του ‘ ναρκισισμού’ και την εμπρακτη προσφορά. Όπως άλλωστε δίδαξε και ο Απόστολος Παύλος ‘πίστη άνευ έργου  και  ομοίως έργο χωρίς πίστη είναι πράγματα νεκρά’. Ο Βασίλειος, ο Γρηγόριος και ο Χρυσόστομος ‘όμως είχαν και την  ‘ελπίδα’, χωρίς ‘ελπίδα έργο δεν ξεκινά, αλλά ‘ελπίδα που προέρχεται από τον Χριστό. Είχαν όμως και ‘αγάπη’, πολύ για τον θεό αλλά και τον ανθρώπο  γιατί όποιος πιστεύει μόνο και δεν έχει ‘αγάπη’  η πίστη του είναι ψευδής. Όταν αγαπάς προσφέρεσαι και δεν περιμένεις ανταπόδοση. Εκείνοι απέδειξαν ότι ‘το Ευαγγέλιο δεν είναι ουτοπία’ αλλά μπορεί να εφαρμοστεί. Έμειναν ‘εν τη αμπέλω της Εκκλησίας’, δεν αυτονομήθηκαν, ‘μόνο όποιος μένει στην εκκλησία φέρει καρπόν πολύ’. Άλλοι πολλές πλανήθηκαν πολλές φορές, κυριεύθηκαν από εγωισμό και τα έφθειραν όλα. «Το γαρ της εκκλησίας όνομα ου χωρισμού αλλά ενώσεως εστί» θα πει ο κλεινός Χρυσόστομος. Είχαν ταπείνωση ‘τα ψηλά εν τη ταπεινώσει κτώνται και τα πλούσια εν τη πενία’. Είχαν  πραγματική ‘φιλία’, η λέξις φιλώ προέρχεται από το ρήμα ‘φιλώ’ που σημαίνει αγαπώ. Μια φιλία γίνεται δυνατή όταν οι φίλοι κάνουν κοινό αγώνα. Φιλία σημαίνει όχι απλώς να κάνουμε παρέα αλλά να μοιραζόμαστε μαζί τις λύπες και τις χαρές. Και η ΄φιλία’ του Γρηγορίου με τον Βασίλειο ήταν ανιδιοτελής και υποδειγματική. Γράφει στον Ευσέβιο Επίσκοπο Καισαρείας  ο Γρηγόριος: ‘δεν θ’ ανεχθώ να επαινείς εμένα και να κατηγορείς τον Βασίλειο, είναι σαν να με χαϊδεύεις από τη μια και σαν να με χτυπάς από την άλλη’. ‘Φίλου πιστού ουκ έστι αντάλλαγμα’. Εκείνοι πάσχιζαν να καθαρίσουν το πρόσωπό τους από τα προσωπεία. Απείχαν πολύ από αυτό που λέει μια μαντινάδα που  σχετίζεται με τις Απόκριες και τα προσωπεία:  Σαν τη μεγάλη Αποκριά τούτος ο κόσμος μοιάζει, ο γεις στον άλλον πάντοτε, με μάσκα κουβεντιάζει».

ΣΥΝΕΠΗΡΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ο Δεσπότης μας καταχειροκροτήθηκε από το κοινό του κατάμεστου Λυκείου, το οποίο έσπευσε να τον ασπαστεί και να τον συγχαρεί για τη μοναδική αυτή διάλεξη για τους   Τρεις  Μεγίστους Φωστήρες των Ελληνοχριστιανικών Γραμμάτων’. Όσο για τις  φιλόξενες κι ευγενέστατες κυρίες του Λυκείου Ελληνίδων προσέφεραν σε όλους  ποιοτικά γλυκά, δια να γλυκάνουν έτι περισσότερο την γλυκιά και ζεστή ατμόσφαιρα, που λάμπρυναν με την παρουσία και την ευλογία τους ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο την  γλώτταν χρυσορρήμων’. Η  κ Βαλαρή από την πλευρά της δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει θερμά τον Σεβασμιότατο και να του δωρίσει ένα βιβλίο  εκ μέρους του Λυκείου. Τέλος πολύ ικανοποιημένη για την επιτυχή εκδήλωση ευχαρίστησε τον κόσμο , τους επισήμους και τον Επίτιμο Στρατηγό ΓΕΕΘΑ Μανούσο Παραγιουδάκη, τις Εθελόντριες Νοσηλεύτριες και τους Σαμαρείτες του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Ρεθύμνης για την παρουσία τους στις εκδηλώσεις του Λυκείου.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

Θα ήθελα να κλείσω με το γνωστό Απολυτίκιο που ψάλλουν με σέβας μέχρι σήμερα   μαθητές και εκπαιδευτικοί στα σχολεία της χώρας  για τους προστάτες των Γραμμάτων, αποδεικνύοντας ότι η Ορθοδοξία στην Ελλάδα έχει  ρίζες βαθιές που πηγάζουν  από τους αιώνας των αιώνων.

«Τους τρεις μεγίστους φωστήρας, της Τρισηλίου Θεότητος, τους την οικουμένην ακτίσι, δογμάτων θείων πυρσεύσαντας· τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας, τους την κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας· Βασίλειον τον μέγα, και τον θεολόγον Γρηγόριον, συν τω κλεινώ Ιωάννη, τω την γλώτταν χρυσορρήμονι· πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί, συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν· αυτοί γαρ τη Τριάδι, υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσι»

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ