Ας μεταφερθούμε νοερά στο Ρέθυμνο του 1893. Είναι μια μικρή επαρχιακή πόλη περίπου 9000 κατοίκων, από τους οποίους το ¼ Χριστιανοί και τα ¾ Οθωμανοί. Οι κάτοικοι συνωστίζονται και ασφυκτιούν μέσα στα τείχη, δεδομένου ότι δεν επιτρέπεται η επέκταση της πόλης εκτός των τειχών. Οι συνθήκες υγιεινής μέσα στην πόλη φαίνεται πως ήταν άθλιες, αν κρίνουμε από μια αναφορά του 1894 των κατοίκων προς τον Γενικό Διοικητή Κρήτης, στην οποία διεκτραγωδείται η κατάσταση. Δρόμοι στενοί και ανήλιαγοι με βρωμόνερα που λιμνάζουν και αναδίδουν μολυσματικές αναθυμιάσεις. Οχετοί που χύνονται στην αμμουδιά της παραλίας και δημιουργούν έναν απεχθή βόρβορο. Η συνύπαρξη ανθρώπων με ζώα, και οι κάθε είδους ρυπογόνες επαγγελματικές δραστηριότητες δημιουργούν συνθήκες κάθε άλλο παρά κατάλληλες για αξιοπρεπή και υγιεινή διαβίωση.
Αυτή η κατάσταση οδήγησε τον Δήμο λάβει μέτρα για αντιμετώπιση του προβλήματος. Συνέστησε επιτροπή αρμόδια για τη δημόσια υγεία, η οποία συνέταξε τον παρακάτω Υγειονομικό Κανονισμό για την πόλη.
