Γράφει ο Νίκος Θεωδοράκης
Ο άνθρωπος είχε πάντα μια φυσική ροπή στα μυστήρια. Του άρεσε να ανακαλύπτει πράγματα ύστερα από ενδελεχή έρευνα και ψάξιμο... Κάποτε το ρόλο αυτό αναλαμβάνουν Αρχές που πραγματικά είναι η δουλειά τους. Αστυνομικές ή ανακριτικές αρχές, λόγου χάρη... Και πάλι όμως υπάρχουν άνθρωποι που κολλάνε σαν βδέλλες πάνω τους επιμένοντας να προσπαθούν να λύσουν γρίφους, κάνοντας χρήση στοιχείων που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση...
Τα ινία τα κρατά η λογοτεχνία. Η οποία ενίοτε εμπνέεται από τη ζωή. Και επειδή όλοι δεν μπορούν να γίνουν λογοτέχνες, υπάρχει ο Τύπος και τα ΜΜΕ, τα οποία θεωρούν παρόμοια γεγονότα, βούτυρο στο ψωμί τους μια και διεγείρουν τη φαντασία των αναγνωστών τους...
Δείτε, ας πούμε τις τελευταίες μέρες... Ξεχάσαμε τα όσα φοβερά και τρομερά συνέβησαν στην Κύπρο, αυτούς που συνεχίζουν να ανακατεύουν τις ζωές μας με τη σκληρή λιτότητα που υφιστάμεθα, με την ανεργία στα ύψη και με την κακοπληρωμένη εργασία να σαρώνει και... βρήκαμε θέμα να συζητήσουμε...
Οι τίτλοι στις εφημερίδες είναι σαφείς: Συνδέονται οι υποκλοπές με το σχέδιο κατά του Καραμανλή... Επεξηγηματικά πιστεύουν πως πίσω από τις δύο υποθέσεις κρύβονται οι ίδιοι “πρωταγωνιστές”.
Τι μπορεί να κάνει μια ιστορία που διαδραματίστηκε πριν έξι χρόνια να ξαναέρχεται στην επικαιρότητα μ' αυτόν τον έντονο τρόπο; Προφανώς η ανάγκη να... γαργαλίσουν οι εφημερίδες τα χαμηλά ένστικτα των αναγνωστών τους και να αποπροσανατολίσουν από τα πραγματικά προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία. Αυτό μόνο. Διότι επί της ουσίας δεν προδιαθέτουν απολύτως τίποτα. Όταν οι δικαστικές αρχές κινούνται με τέτοιο ραχατλίδικο ρυθμό σε μια υπόθεση που αφορά στη ζωή του πρώην (τι σημασία έχει;) πρωθυπουργού, τότε ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τι πράττει σε ότι αφορά απλές, καθημερινές, ανθρώπινες υποθέσεις.
Μ' αρέσει που οι ανακριτές έκθαμβοι μάλλον, διαπιστώνουν ότι οι υποκλοπές μέσω κινητών τηλεφώνων, κυρίως της VODAFON, δεν σταμάτησαν το 2005, αλλά συνεχίστηκαν για δυο ακόμα χρόνια... Το λένε με τέτοια σιγουριά και δείχνουν να εννοούν ότι τώρα που μιλάμε δεν γίνονται υποκλοπές... Αυτοί είναι, δυστυχώς. Τους εμπιστευόμαστε; Δεν έχουμε κι άλλη επιλογή. Είναι οι επίσημες Αρχές που διαθέτουμε. Την όποια φερεγγυότητα τους βέβαια με τέτοιες εκτιμήσεις τη ρίχνουν μόνοι τους στα τάρταρα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...
Το τι Ρώσους, μυστικούς πράκτορες, βεβαίως – βεβαίως, είδαμε, τι γνωριμίες με την FSB, μετεξέλιξη της KGB κάναμε, πόσο ανίκανη είδαμε την ανάκριση στην υπόθεση της δολοφονίας ενός νέου ανθρώπου τεχνικού στελέχους της VODAFON, του Κ. Τσαλικίδη, που παρουσιάστηκε ως αυτοκτονία, είναι άλλο πράγμα που αναδεικνύει την τραγικότητα της κατάστασης την οποία βιώνουμε...
Στις εφημερίδες οι άνθρωποι τους μερικές φορές, υποτακτικοί, εκτελούν υπηρεσία και αδιαφορούν για το πιο σημαντικό που έχει να κάνει με τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τους αναγνώστες τους. Κι αυτή η έλλειψη σοβαρότητας είναι που τους κοστίζει σε αναγνωσιμότητα και στην κυκλοφορία τους.
Αν νομίζουν ότι καθετί που γράφουν περνάει αδάπανα είναι γελασμένοι. Οι αναγνώστες γνωρίζουν, κρίνουν και απορρίπτουν τα φανταστικά σενάρια και τις σαχλαμάρες τύπου μυστηρίου. Αν έχουν κάτι, ας το γράψουν ξεκάθαρα!
