Στις 29 Μαϊου 1453 ημέρα Τρίτη, αδέρφια, απ’όσα μάθαμε στο σχολείο, έπεσε η Κωνσταντινούπολη και σκλαβώθηκε οριστικά η Βυζαντινή(Ελληνική) Αυτοκρατορία. Μαζί έπεσε και το σύμβολό της, η Αγιά Σοφιά, στα χέργια των Τουρκών και στη συνέχεια ματατράπηκε σε τζαμί και προσεύχονταν μέσα εκεί οι Τούρκοι.
Την ίδια μέρα, λίγο πριν την άλωση, οι κυβερνώντες(Αυτοκράτορας και αξιωματούχοι), το ιερατείο(Πτριάρχης και ιερεωμένοι) και ο λαός, βλέποντας πως επέρχεται ο όλεθρος, συρρέουν μέσα στην Αγία Σοφία να κάμουν την τελευταία λειτουργία(που δεν ήταν η τελευταία, όπως θα δούμε παρακάτω). Τότε βγήκε και το ιστορικό τραγούδι:
«Σημαίνει ο Θιος, σημαίνει η Γη, σημαίνουν τα επουράνια,
σημαίνει κι η Αγιασοφιά, το Μέγα Μοναστήρι,
με τετρακόσα σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες,
κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.
Ψάλλει ζερεβά ο Βασιλιάς, δεξά ο Πατριάρχης
κι απ’την πολλή την ψαλμωδιά εσειότανε οι κολόνες.
Φωνή ηκούσθη εξ’Ουρανού κι απ’Αρχαγγέλου στόμα:
-Πάψετε το χερουβικό και χαμηλώστε τ’άγια,
γιατί ’ναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει!
Μον’ στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να’ρθουν τρία καράβια,
το’να να πάρειτο Σταυρό, τ’άλλο το Ευγγέλιο,
το τρίτο το καλύτερο την Αγια Τράπεζά μας».
Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ναι…!
* * *
Παπα-Λευτέρης Νουφράκης- η τελευταία λειτουργία
(Η τελευταία ορθόδοξη λειτουργία στην Αγία Σοφία δεν ήταν εκείνη την ημέρα της πτώσης της Βσιλεύουσας, αλλά τελέστηκε στις 19 Ιανουαρίου 1919 από τον Κρητικό παπά-Λευτέρη Νουφράκη, από τις Αλώνες Ρεθέμνους.)-(γεννήθηκε το 1872 και απεβίωσε το 1941)
Τον Ιανουάριο του 1919, με εντολή των (δήθεν αιώνιων μα στην ουσία συμφεροντολόγων) συμμάχων μας από τη Δύση, δυο ελληνικές μεραρχίες μπήκαν στα πλοία για εξτρατεία με προορισμό την Κριμαία της νότιας Ρωσίας, για να πολεμήσουν για ξένα συμφέροντα τους Ρώσους επαναστάτες-όπως και στην Κορέα αργότερα. Στη διαδρομή στάθμευσαν στην Κωνσταντινούπολη, που την εποχή εκείνη βρισκότανε υπό «συμμαχική επικυριαρχία».
Ο Κρητικός ιερέας παπα-Λευτέρης Νουφράκης από τις Αλώνες του νότιου Ρεθέμνους, που ήταν στη Β΄μεραρχία εκμυστηρεύτηκε στους συντρόφους του: «Το όνειρό μου ήταν πάντα να ακουστεί μια μέρα ο λόγος του Θεού και πάλι στην Αγιασοφιά. Ίντα λέτε, να κάμωμε θέλει τούτη την παληκαργιά; Οι τέσσερις βαθμοφόροι σύντροφοί του, οι Φραντζής, Λιαρομάτης, Σταματίου και Νικολάου ξαφνιαστήκανε από την παράτολμη ιδέα του Λευτέρη, που τους άρεσε, μα επεσήμαναν στον ιερέα πως μια χριστιανική λειτουργία θα προκαλούσε τους Τούρκους...
«Εγώ την απόφασή μου την έχω πάρει οριστικά, το σχέδιο το’χω βγάλει. Αν δεν έρθετε , θα πάω αμοναχός μου! Αν θέλετε κλουθήσετέ με. Αυτό που θα κάμομε είναι μια μεγάλη πατριωτική πράξη. Άμα φοβηθούμε στη εδικιά μας εκκλησία τον Τούρκο, σε όλη μας τη ζωή θα σκύβομε την κεφαλή. Ο Θεός θα έχει ευλογημένο το δρόμο μας».
Μπρός στην επιμονή του παπα-Λευτέρη οι τέσσερις άλλαξαν γνώμη. Ζωστήκανε τα ιερατικά σύνεργα και τ’άρματά τους και με απόφαση ατσάλι ξεκινήσανε. Με την βοήθεια ενός Ρώσου βαρκάρη κατεβήκανε από το πλοίο και σε λίγο, με ελληνική λεβεντιά και αξιοπρέπεια που άστραφτε, βρέθηκαν στην εκκλησία.
Μέσα στην Αγιά Σοφιά
Η εκκλησία σιγά-σιγά γεμίζει από μουσουλμάνους, που έχουν έρθει για τη δική τους προσευχή. Στο χώρο που είναι η Αγία Τράπεζα ο παπα-Λευτέρης, ήρεμος, τοποθέτησε ένα μικρό τραπεζάκι. Βάζει με μεγαλοπρέπεια το πετραχήλι και αρχίζει τη λειτουργία με ψάλτη τον ταγματάρχη Λιαρομάτη. Χρέη νεωκόρου εκτελεί ο υποπλοίαρχος Νικολάου. Οι άλλοι δυο ήταν σε ετοιμότητα για ό,τι θα μπορούσε να συμβεί. Οι Τούρκοι στο μεταξύ τα’χουν χαμένα από αυτό που βλέπανε. Δεν ξέρουν πως ν’αντιδράσουν, αφού αυτό που συνέβαινε ήταν περισσότερο από απίστευτο γι αυτούς. Κάποιοι άρχισαν να κινούνται ανήσυχα με όχι φιλικές διαθέσεις. Η λειτουργία τελειώνει. Οι τέσσερις αξιωματικοί κοινωνούν και γίνεται η απόλυση. Στο ξεκίνημα της αποχώρησης μερικοί Τούρκοι κινούνται εναντίον τους με άγριες διαθέσεις, αλλα τους σταματά ένας Τούρκος αξιωματικός και ζητά από τους Μουσουλμάνους να μην πειράξουν τους Έλληνες, γιατί είναι αμαρτία να χυθεί αίμα σε ιερό χώρο. Οι Έλληνες τελικά κατάφεραν να διαφύγουν σώοι.
Οι αρχές της Τουρκίας στη συνέχεια αντιδράσανε για το συμβάν και ακολούθησε έντονη διαμαρτυρία από τους συμμάχους στον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Αυτά, αδέρφια, τότε. Εμείς σήμερα τι έχομε να πούμε και να πράξομε, που βάσει του σχεδίου της «Νέας Τάξης» που εκτελούν οι εγκάθετοι, μειοδότες, φαύλοι πολιτικοί μας, σύντομα θα εξαφανίσουν τη θρησκεία μας, τις παραδόσεις μας, τη λέξη πατρίδα, τη λέξη Ελλάδα και τη λεξη Έλληνες και θα μας έχουν μετατρέψει σε ζωντανά ρομπότ;
Εγώ λέω: «Ο πιο μεγάλος έρωτας που’καμα στη ζωή μου
είναι με σένα αρχόντισσα, Ελλάδα όμορφή μου».
-πατρίδα της λευτεργιάς-
Δημήτρης Κοτζάκης- Ντυμπάκι
Πηγές: «Σελινιώτικα Νέα» και εφημερίδα «Τα Νέα»
