Α ν τ ι π ο ι η τ ι κ ά
Του Γιώργου Φρυγανάκη
Μπορεί να χάθηκαν στο παρελθόν
οι Φιλαΐδες κι οι Βουζύγες,
οι Αλκμαιωνίδες, οι Ισαγορίδες
κι οι Πεισιστρατίδες,
οι διάφοροι «γαλαζοαίματοι»,
«πεφωτισμένοι»
ή «πορφυρογέννητοι»…
Μπορεί με δημοψήφισμα
να διώχτηκαν οι Γλύξμπουργκ…
Μπορεί θυσίες να ’γιναν
για τη δημοκρατία,
όμως το δέντρο του νεποτισμού
«καλά κρατεί»
και «ζει και βασιλεύει».
Το ριζικό του σύστημα βαθύ
κι οι κλάδοι του, αρπακτικού φτρούγες
διάπλατα ανοιγμένες…
Δεν φταίνε οι νεποτιστές μονάχα.
Φταίμε κι εμείς που τους… ποτίζουμε
με τον ανατολίτικο ραγιαδισμό μας
και τους… λιπαίνουμε
με της «τιμής το φόρο» και το «χρέος μας»
μέσω των απογόνων, φίλων
ή εξ αγχιστείας συγγενών τους.
που υποδεχόμαστε τους Β΄(ητα)
και τους Γ΄(αμα)
σαν «φυσικές συνέχειες» του Α΄(λφα),
«πολιτικά καφάλαια»,
«κομματικά οικόσημα»
ή σαν «μεσσίες».
που στέλνουμε στα αζήτητα την αξιοκρατία
και στα ψηλά «πουκάμισα αδειανά»!
Κι ας λέμε πως «Ο άντρας κάνει τη γενιά
κι όχι η γενιά τον άντρα»…
Κι ας απαγγέλλουμε τους στίχους του Δροσίνη:
«Δεν θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα
σε ξένα αναστυλώματα δεμένο»…
Αλλά πώς θα ’χαμε αυτά τα χάλια
αν δεν τους στρώναμε χαλιά!...
Γελοιογραφία: zeidoron.blogspot.com
