Νωρίς, ένα χειμωνιάτικο πρωινό, ο Σήφης ανοίγει την πόρτα να πάει για δουλειά. Τυλίγει καλά το παλτό και το κασκόλ του, φοράει τα γάντια του και ξεκινά. Η μέρα δεν έχει χαράξει ακόμα αλλά ο δρόμος σφύζει από ζωή και οι βιαστικοί περαστικοί κρατούν σφιχτά τις ομπρέλες τους. Τυχερός αισθάνεται ο Σήφης που νοικιάζει αυτό το διαμέρισμα στο Γουίμπλετον. Πέντε λεπτά από το σταθμό το βρήκε ο μεσίτης. Πανάκριβο όμως. Στην Κρήτη θα έβρισκε παλάτι με εννιακόσιες λίρες, όχι αυτή την ποντικότρυπα.
'Περιζήτητο σπίτι. Έχει χαρακτήρα.', του είχε πει με υπερηφάνεια ο μεσίτης.
Μόνο όταν μετακόμισε κατάλαβε τι θα πει 'χαρακτήρας'. Οι μεσίτες την αγαπούν πολύ αυτή τη λέξη. Στην ουσία εννοούν 'έτοιμο να πέσει'. Ένα μουσείο δηλαδή. Το διαμέρισμα του, έχει τα ίδια παράθυρα, ταπετσαρίες, έπιπλα και είδη υγιεινής εδώ και εξήντα χρόνια. Κάθε τρεις μήνες ο μεσίτης θα κάνει επιθεώρηση για να δει αν ο Σήφης διατηρεί τα εκθέματα σε καλή κατάσταση.
Το τρένο είναι στην ώρα του. Ένας σκυθρωπός Ινδός πίσω από το κισσέ καλημερίζει το Σήφη.
'Τούτινγ μετ' επιστροφής, παρακαλώ' λέει ο Σήφης ανοίγοντας το σακίδιο του. Παίρνει το εισιτήριο του και κατευθύνεται γρήγορα προς την πλατφόρμα.
Στο αντικρινό παράθυρο εξετάζει το παρουσιαστικό του. Μέτριο ανάστημα, αδύνατος με σκούρο δέρμα, σγουρά μαλλιά και μούσι.
'Να το ξυρίσεις!' του είχε πει παλιότερα ο διευθυντής του.
'Ποτέ!' του το είχε ξεκόψει ο Σήφης. Αγροτικός γιατρός ήταν ακόμα.
Το τραίνο φτάνει και μια ουρά σιωπηλών επαγγελματιών επιβιβάζεται βιαστικά. Βρίσκουν τις θέσεις τους, αποφεύγοντας ο ένας το βλέμμα του άλλου. Ο Σήφης κάθεται δίπλα σε μια νεαρή κοκκινομάλλα νοσηλεύτρια που φοράει ήδη τη στολή της. Σάλλυ Τόμας γράφει η κονκάρδα της. Απέναντι, μια νεαρή μητέρα με το αγοράκι της. Περίπου τριών χρονών πρέπει να' ναι και κρατάει ένα αγωνιστικό αυτοκινητάκι.
Προφανώς ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς για σκανταλιές. Το αγοράκι χτυπάει το παιγνίδι του στο τζάμι δυνατά και βγάζει τη γλώσσα του στη νοσηλεύτρια. Η μητέρα έχει καρφωμένο το βλέμμα στο κινητό της ενώ η νοσηλεύτρια κοιτάζει τη μητέρα με αποδοκιμασία και μετά τον Σήφη συνωμοτικά.
Μια δυνατή κλωτσιά αναγκάζει τη νεαρή μητέρα να σηκώσει το βλέμμα.
‘Όλιβερ, σταμάτα σε παρακαλώ!'
Ο Όλιβερ συνεχίζει με ακόμα μια κλωτσιά.
'Τον βλέπεις τον τρομοκράτη?' φωνάζει η μητέρα δείχνοντας τον Σήφη. 'Σ' εκείνον θα σε δώσω!'
Ένα βαγόνι βλέμματα έχουν πέσει πάνω στον τρομαγμένο 'τρομοκράτη'.
Ο Όλιβερ κρύβει το πρόσωπο του κάτω από το παλτό της μητέρας του. Αυτή με τη σειρά της, κλείνει το μάτι στο Σήφη κι ετοιμάζεται να απολογηθεί.....
(συνεχίζεται)
