(Β΄)ΜΕΡΟΣ
Επιμέλεια Θοδωρής Ρηγινιώτης
Γ) Πριν τη Δευτέρα Παρουσία θα υπάρχουν ιστορικά σημάδια: πόλεμοι, συμφορές, αλλά και μαζική αποστασία από το χριστιανισμό, καθώς και ελάττωση της αγάπης των ανθρώπων. Όλα αυτά τα σημάδια τα βλέπουμε σε διάφορες εποχές, κι όμως η Δευτέρα Παρουσία δεν έχει γίνει ακόμη. Έτσι, παρόλο που και σήμερα τα παρατηρούμε, δεν είναι σίγουρο ότι ο καιρός έφτασε. Ίσως να έφτασε, ίσως όχι. Όμως, έτσι κι αλλιώς, πρέπει ν’ αγωνιζόμαστε για να κρατήσουμε μέσα μας τη φωτιά της πίστης και της αγάπης, ενάντια στην απιστία, τη σκληρότητα και την κακία που βλέπουμε γύρω μας. Ν’ αγωνιζόμαστε πνευματικά, να μεταδίδουμε αυτή τη φλόγα στους συνανθρώπους μας και να φωτίζουμε μ’ αυτήν τις καρδιές των παιδιών μας. Έτσι θα είμαστε κοντά στο Θεό και θα σωθούμε, και σ’ αυτή τη ζωή και στην αιωνιότητα, είτε γίνει τώρα η Δευτέρα Παρουσία είτε μετά από χίλια ή από εκατό χιλιάδες χρόνια.
Άλλωστε, ο Θεός (που βρίσκεται έξω από το χρόνο και είναι ο δημιουργός του χρόνου) αντιλαμβάνεται το δικό μας χρόνο εντελώς διαφορετικά. «Χίλια χρόνια για τον Κύριο είναι σαν μία μέρα» λέει ο απόστολος Πέτρος, στην Καινή Διαθήκη (Β΄ Πέτρου, 3, 8), αλλά και ο ποιητής του Ψαλμού 89 στην Παλαιά Διαθήκη.
Το πιο γνωστό και ίσως το πιο τρομακτικό σημάδι θα είναι η εμφάνιση του Αντίχριστου.
Τι είναι ο Αντίχριστος; Είναι «το Θηρίο», που αναφέρει η Αποκάλυψη αρχίζοντας από το κεφ. 13, δηλ. ένας παγκόσμιος σατανικός αυτοκράτορας, που θα πείσει την πλειοψηφία των ανθρώπων να τον λατρέψει, θα κάνει τρομερό διωγμό αίματος ενάντια σε όσους αρνηθούν τη λατρεία του (κυρίως, φυσικά, στους χριστιανούς, που θα δηλώσουν ότι λατρεύουν μόνο τον Τριαδικό Θεό εν Χριστώ) και θα σφραγίσει τους πιστούς του στο μέτωπο ή στο δεξί χέρι με το όνομά του ή «τον αριθμό του», που θα είναι 666 (στην Αποκάλυψη το γράφει χξς΄, κατά το αρχαίο ελληνικό σύστημα αρίθμησης).
Μήπως βρισκόμαστε πράγματι ένα βήμα πριν την εποχή του Αντίχριστου (όπως έχει επικρατήσει να ονομάζεται το Θηρίο); Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, το ηλεκτρονικό χρήμα, οι κάρτες με τα τσιπάκια, μήπως είναι καλώδια, με τα οποία σκοτεινοί κύκλοι – υπηρέτες και πρόδρομοι του Θηρίου – δένουν γρήγορα πλέον τον καθένα μας, για να μας κάνουν υπηκόους, δούλους και λάτρεις του δαιμονικού ψευτο-Χριστού τους; Φαίνεται ότι και οι άνθρωποι ακόμη σύντομα θα εξαναγκαστούμε να βάλουμε τσιπάκια στο σώμα μας. Μήπως αυτό είναι το χάραγμα (η σφραγίδα) του Θηρίου;
Μπορεί ναι, μπορεί να έρθει στο μέλλον άλλη εποχή, πιο ταιριαστή στην Αποκάλυψη, που δεν τη φανταζόμαστε, και να είναι εκείνη η εποχή του Θηρίου. Το σίγουρο είναι πως σε κάθε γενιά – και σήμερα – «πολλοί πλάνοι [=πνευματικοί απατεώνες] εμφανίστηκαν στο κόσμο... αυτός είναι ο πλάνος και ο αντίχριστος», όπως γράφει ήδη τον 1ο αιώνα μ.Χ. ο ίδιος ο συγγραφέας της Αποκάλυψης, άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής και μαθητής του Χριστού (το αναφέρει στη Γ΄ επιστολή του, αλλά δες και το κεφ. 3 της Α΄ επιστολής του, που όλες βρίσκονται στην Καινή Διαθήκη, πριν την Αποκάλυψη).
Δεν είναι μυστικό πως τον κόσμο δεν τον κυβερνούν τα κράτη, αλλά οι οικονομικές αυτοκρατορίες, δηλ. οι πολυεθνικές εταιρίες και οι διεθνείς τράπεζες. Αλλά υπάρχουν και άλλες «αυτοκρατορίες», οικονομικές & πολιτικές φυσικά, αλλά και πνευματικές. Αυτοί οι κύκλοι υποδουλώνουν πνευματικά τον άνθρωπο (όλη την ανθρωπότητα), του ρίχνουν το δόλωμα της καταναλωτικής αφθονίας, της δήθεν ευημερίας, της δήθεν αρμονίας (που υποστυλώνεται πλέον με γιόγκα και άλλα ινδουιστικά) και τελικά τον βυθίζουν σ’ έναν ωκεανό απελπισίας, παρακμής και πόνου, επειδή είναι ένας ωκεανός ζωής απόλυτα μπουκωμένης από τεχνολογία, αλλά χωρίς Χριστό. Αυτός είναι ο κόσμος, όπως τον κατασκευάζουν εδώ και πολλά χρόνια οι αληθινοί «ηγέτες» του, που δεν είναι άνθρωποι του Θεού.
Απέναντι σ’ αυτή την πνευματική και υλική σκλαβιά, η αντίσταση και η ελευθερία δε θα ’ρθει με πολιτική και κοινωνική αγανάκτηση και συγκεντρώσεις στις πλατείες, δε θα ’ρθει με διαμαρτυρίες, αγώνες και απαιτήσεις οικονομικής φύσεως, αλλά με πνευματικό αγώνα: προσευχή, ορθόδοξη πνευματική και σωματική άσκηση (=όλο και μεγαλύτερη απεξάρτηση από την ανάγκη για χρήμα και για κατανάλωση), με θεία Χάρη.
Οι ορθόδοξοι χριστιανοί και όχι οι κοινωνικοί και πολιτικοί αγωνιστές αντιστέκονται στο παγκόσμιο σκοτεινό, κυριολεκτικά δαιμονικό, σύστημα, που είναι και πολιτικό-οικονομικό, αλλά και βαθύτατα πνευματικό και αποσκοπεί όχι στην αφαίρεση των χρημάτων μας (που το ίδιο μάς πρόσφερε σε αφθονία ξεγελώντας μας για να εγκαταλείψουμε το Χριστό και την Εκκλησία, την τιμή προς τους αγίους, τη θεία Μετάληψη, τη νηστεία, το αναμμένο καντήλι στο σπίτι, στα εικονίσματα και στην καρδιά μας), όχι στην κατάργηση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων μας (που κι αυτό το κάνει, για να μας δέσει πιο σφιχτά), αλλά στην υποδούλωση των ψυχών μας, στην απομάκρυνση απ’ το Χριστό και στο ρίξιμό μας (αφού δε θα θυμόμαστε καν πια πώς πάνε στην Εκκλησία, πώς εξομολογούνται, πώς προσεύχονται... και θα τα έχουμε όλ’ αυτά απαξιώσει απαξιώνοντας τους «παπάδες») στην αγκαλιά του ψεύτικου δικού τους «θεού», του διαβόλου. Άλλωστε «όλες οι θρησκείες δεν είναι ίδιες;», όπως παπαγαλίζουν και μας πιπιλίζουν τ' αφτιά και το μυαλό. Όχι, δεν είναι.
Δ) Όλοι οι άνθρωποι, όλων των θρησκειών, θα κριθούν από το μοναδικό αληθινό Θεό, τον Ιησού Χριστό, και θα ζήσουν αιώνια στον ίδιο παράδεισο και στην ίδια κόλαση με τους χριστιανούς. Δε θα κριθούν οι πιστοί κάθε θρησκείας από κάποιους δικούς τους θεούς, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν άλλοι θεοί εκτός από ένα Θεό, την Αγία Τριάδα.
Πώς όμως θα κριθούν οι πιστοί των άλλων θρησκειών; Βλέπουμε ότι σε όλες τις θρησκείες υπάρχουν καλοί και ταπεινοί άνθρωποι. Όμως στις διάφορες θρησκείες, έξω από την Ορθοδοξία, υπάρχουν επίσης και διδασκαλίες που ανακατεύουν την αλήθεια και το ψέμα, καθώς επίσης και λατρείες σε «θεούς» σκληρούς, επικίνδυνους και σκοτεινούς. Όλα αυτά σίγουρα επηρεάζουν τη σωτηρία των ανθρώπων. Επίσης, λείπουν από εκεί το βάπτισμα, η θεία Μετάληψη, η εξομολόγηση και όλα τα εφόδια που προσφέρει ο Χριστός μέσω της Εκκλησίας για να γίνει άγιος ο άνθρωπος.
Έτσι, ο ίδιος ο Χριστός έδωσε εντολή στους μαθητές Του και κατ’ επέκτασιν σε όλους μας να διαδίδουμε το μήνυμά Του σε όλους τους λαούς – να μιλάμε για το Χριστό και την Εκκλησία Του σε όλους τους ανθρώπους, για να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι (η εντολή αυτή υπάρχει στο τέλος του κατά Ματθαίον ευαγγελίου). Αυτό μόνο μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά. Επιθυμία και αγώνας μας είναι να σωθούν όλοι οι άνθρωποι.
Να προσθέσουμε εδώ ότι την κρίση του κόσμου θα την πραγματοποιήσει ο Χριστός και όχι ο Θεός Πατέρας, επειδή ο Χριστός «είναι υιός ανθρώπου» (άνθρωπος). Θα κρίνει λοιπόν τον κόσμο με το ανθρώπινο μέτρο και είδαμε στην αρχή αυτού του άρθρου ότι θέτει ως κριτήριο την αγάπη και τη βοήθεια προς το συνάνθρωπο.
Δεν πρέπει ωστόσο να ξεχνάμε ότι η αγάπη που ζητάει από τον άνθρωπο ο Χριστός περιλαμβάνει και την αγάπη προς τους εχθρούς μας, κι αυτό είναι ένα μεγάλο εμπόδιο στην προσέγγισή μας προς Αυτόν, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι αρνούμαστε να προσπαθήσουμε καν να αγαπήσουμε τους εχθρούς μας – συνεπώς απορρίπτουμε τις εντολές του Χριστού. Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι ο Χριστός έδωσε στους ανθρώπους, μέσω της Εκκλησίας, πολλά εφόδια για να μπορέσει ο άνθρωπος ν’ αγωνιστεί στη ζωή του γι’ αυτή την αγάπη: έδωσε την προσευχή, την εξομολόγηση, τη νηστεία, τη θεία μετάληψη κ.ά. Κι αυτά επίσης τα τροποποιούμε όπως νομίζουμε εμείς, αφού δεν επιδιώκουμε καθόλου να κάνουμε το θέλημα του Θεού, αλλά μόνο να κάνει ο Θεός το δικό μας θέλημα. Ή μήπως όχι;
Οι εντολές του Χριστού δεν είναι εντολές καταπίεσης, αλλά πηγή χαράς. Συνοδεύονται με θλίψη, μετάνοια, μάχη ενάντια στις κακές πλευρές του εαυτού μας αλλά και ενάντια στο κακό που υπάρχει στον κόσμο, μάχη ενάντια στην επιθυμία μας για μίσος και εκδίκηση (ο Χριστός ζητάει να συγχωρούμε τους αμαρτωλούς, ακόμη και τους προσωπικούς μας εχθρούς), αλλά όλα αυτά τα μεγάλα πνευματικά και ηθικά κατορθώματα μας πλησιάζουν στο Θεό και το συνάνθρωπο και, αν είμαστε ταπεινοί και φωτεινοί, αυτό το πλησίασμα είναι η πηγή της αληθινής χαράς.
Ο σύγχρονος άγιος γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ (1896-1993) γράφει ότι η περιγραφή της «κρίσης του κόσμου», που δίνει ο Χριστός στο ευαγγέλιο, πρέπει να εννοηθεί συμβολικά. Η Δευτέρα Παρουσία δε θα είναι κυριολεκτικά ένα δικαστήριο, αλλά, όταν λέμε ότι «ο Χριστός θα κρίνει τον κόσμο», σημαίνει ότι ο Χριστός θα είναι το μέτρο κρίσης, με το οποίο θα κριθεί ο κόσμος. Δηλαδή ο κάθε άνθρωπος πλησίασε καθόλου την αγάπη που έχει ο Χριστός; Στο βαθμό που την πλησίασε, πλησίασε και στον παράδεισο. Όσο διαφέρουμε από το πόσο ο Χριστός αγάπησε και αγαπά τους ανθρώπους (που έδωσε τη ζωή του γι’ αυτούς, συγχώρησε τους σταυρωτές του, δέχτηκε κοντά του τους αμαρτωλούς, θεράπευσε τους ασθενείς, έπλυνε τα πόδια των μαθητών του κ.π.ά.), τόσο απομακρυνόμαστε από τον παράδεισο.
Τέλος, να πούμε ότι στο ευαγγέλιο ο Χριστός λέει ότι «θα καθίσει σε θρόνο δόξας». Στην Αγία Γραφή όμως η λέξη «δόξα» πολλές φορές σημαίνει «φως». Έτσι, θρόνος δόξας πιθανόν σημαίνει φωτεινός θρόνος, δηλαδή ότι θα έρθει μέσα στο φως, όχι ότι θα κάθεται κυριολεκτικά σ’ ένα βασιλικό θρόνο και οι «υπήκοοί Του» από κάτω θα τον δοξάζουν.
Ε) Δεν πρέπει να μας βασανίζει η αγωνία για το πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία. Θα γίνει όταν έρθει η ώρα της, κατά την αλάνθαστη κρίση και σοφία του Θεού. Ό,τι κι αν κάνουμε, δεν πρόκειται να μάθουμε τη χρονολογία. Ο Κύριος αρνήθηκε να την αποκαλύψει ακόμη και στους ίδιους τους μαθητές Του (Ματθ. 24, 36). Τόνισε όμως ότι – παρόλο που θα υπάρχουν σημάδια – η στιγμή εκείνη θα έρθει ενώ δεν την περιμένουμε και ότι πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι.
Υπάρχουν αιρέσεις, όπως οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά», που δίνουν συχνά χρονολογίες της Δευτέρας Παρουσίας και φυσικά έχουν πέσει έξω πάντοτε. Οι άγιοί μας δεν δίνουν χρονολογίες, τονίζουν όμως ότι ο πόλεμος ενάντια στο Κακό δε σταματάει ποτέ και πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι.
Ακόμη κι αν η Δευτέρα Παρουσία γίνει μετά από αιώνες, σίγουρα η δική μας προσωπική συνάντηση με το Θεό δε θ’ αργήσει. Μετά από μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα θα κοιμηθούμε – όχι για να ξυπνήσουμε το πρωί, αλλά για να ξυπνήσει η ψυχή μας στην πορεία προς τον ουρανό! Τότε θα συναντήσουμε το Θεό, δηλαδή το Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, και πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Αυτή είναι η προσωπική μας Δευτέρα Παρουσία και πρέπει να έχουμε στο χέρι το εισιτήριο, δηλαδή την πίστη, την ταπείνωση και την αγάπη μας προς όλο τον κόσμο, ακόμη και προς τους εχθρούς μας, όπως μας ζήτησε και μας δίδαξε ο Χριστός.
***
Το θέμα της Δευτέρας Παρουσίας είναι τεράστιο και έχει κι άλλα επιμέρους ζητήματα, που δεν υπάρχει χώρος να τα θίξουμε εδώ. Παρακαλούμε να διαβάσετε, αδελφοί, το βιβλίο Θάνατος, ανάσταση και αιώνια ζωή, από της εκδόσεις «Ετοιμασία» της Ιεράς Μονής Καρέα, στην Αθήνα, ή το βιβλίο Η ζωή μετά τον θάνατο, του μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεου Βλάχου. Από τέτοια βιβλία μπορείτε να πληροφορηθείτε όσα διδάσκει ο Χριστός, στο ευαγγέλιο, αλλά και οι άγιοι διδάσκαλοι του χριστιανικού αγώνα, για τα σοβαρά αυτά ζητήματα. Εξάλλου, τόσα διαβάζουμε – ας διαβάσουμε και κάτι που θα μας βοηθήσει να βρούμε το δρόμο για το αιώνιο σπίτι μας…
Σειρά άρθρων επίσης για τη Δευτέρα Παρουσία και την Αποκάλυψη μπορείτε να διαβάσετε εδώ: http://www.oodegr.com/oode/esxata/esxata.htm.
