Της Βλασίας Μιχαηλίδου – Τριπολιτάκη
Φιλολόγου, Ιστορικού M.Sc.
Εμμονή διαγραφής μας έχει πιάσει τελευταία. Διαγραφή του χρέους, των μνημονίων, του έτους που πέρασε. Πολύ συνηθισμένη ευχή των γιορτινών ημερών, να φύγει το 2014, που μας ρήμαξε, όπως πέρυσι είχαμε ευχηθεί το ίδιο για το 2013, το 2012 κοκ. Έτσι, περνούν τα χρόνια γοργά και γερνάμε, χωρίς να το καταλάβουμε. Ζητάμε κάποια στιγμή να καλύψουμε τον «χαμένο» χρόνο, αλλά είναι πλέον αργά. Και παρόλο που όλοι γνωρίζουμε το πρόσκαιρο και σύντομο της επίγειας ζωής μας, δεν δράττουμε πάσης ευκαιρίας, για να ζήσουμε ουσιαστικά, αλλά μεμψιμοιρούμε σε μία καθηλωτική απραξία κι ευχόμαστε να φύγει η μίζερη χρόνια, να φύγει η εφιαλτική κρίση, να φύγει η αντεθνική κυβέρνηση. Εν τω μεταξύ, φεύγουν τα νιάτα μας, τα παιδιά μας, φεύγουν τα λεφτά μας. Τι θα μας μείνει, τελικά;
Πάντως το νέο έτος ξεκίνησε πολλά υποσχόμενο. Συνελήφθη ο αρχιτρομοκράτης Χρ. Ξηρός, η ανασκαφή στην Αμφίπολη χαρακτηρίστηκε διεθνώς μία από τις 10 κορυφαίες αρχαιολογικές ανακαλύψεις για το 2014, επιστροφές ΕΝΦΙΑ θα έχουν περίπου 565.000 φορολογούμενοι μετά τις διορθώσεις στα στοιχεία των ακινήτων τους. Το πιο ελπιδοφόρο νέο, βέβαια, είναι η προκήρυξη εκλογών. Δε συμβαίνει συχνά να κάνουμε ρεβεγιόν με δημοσιογραφικά και πολιτικά πάνελ στην τηλεόρασή μας, αντί για καλλιτεχνικά σχήματα. Ευτυχώς, η προεκλογική περίοδος είναι μικρής διάρκειας, αλλά ποιος ξέρει αν θα είναι η μόνη του έτους κι αν δεν ακολουθήσουν απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις, έως ότου επιτευχθεί η πολυπόθητη πολιτική σταθερότητα. Ποιος μπορεί να μας διαβεβαιώσει πως η πολύπαθη χώρα μας δεν θα εισέλθει σε μια νέα δίνη αναταραχών, πολιτικών ακροτήτων, οικονομικών αδιέξοδων, κοινωνικών αντιπαραθέσεων;
Ο λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία επιθυμεί κυβέρνηση συνεργασίας ως μέσο ανάσχεσης σε ακραίες πολιτικές επιλογές. Τα διαπλεκόμενα, όμως, κι οι προσωπικές βλέψεις δεν αφήνουν να ευοδωθούν υπερκομματικές προσπάθειες. Ο σκόπελος της προεδρικής εκλογής ήταν μόνο ένα δείγμα της πολιτικής ανικανότητας, που βυθίζει τη χώρα σε μια ατέρμονη άβυσσο. Εν τω μεταξύ η ρητορική της καταστροφολογίας ενισχύει το κλίμα αβεβαιότητας, επιτείνοντας το οικονομικό χάος. Οι συνεχείς αναλήψεις στραγγίζουν τα αποθέματα των τραπεζών, ενώ οι κλειστές αγορές στην Ευρώπη σε συνδυασμό με την πτώση των πωλήσεων κατά 20% την περίοδο των γιορτών βαθαίνουν την ύφεση. Δυσοίωνα σενάρια ακούγονται από τους επενδυτικούς οίκους του εξωτερικού, αλλά κι οι τίτλοι των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης εκτιμούν πως πλησιάζει το περιβόητο Grexit. Το 2000 ακούγαμε προφητείες για το τέλος του κόσμου, τώρα ακούμε για το τέλος της Ελλάδας, την έξοδο από την Ευρωζώνη, σε περίπτωση που η νέα κυβέρνηση δεν τηρήσει τις συμφωνηθείσες υποχρεώσεις και μεταρρυθμίσεις.
Το βέβαιο είναι πως έχει φτάσει η ώρα ευθύνης για τον κάθε Έλληνα ψηφοφόρο. Όσο κι αν η κομματική πόλωση τροφοδοτεί αισθήματα οργής και φόβου, είναι η ώρα να πρυτανεύσει η λογική και με σύνεση να αποφασίσουμε το καλύτερο για την πατρίδα μας. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Ακόμα κι αν δεχόμαστε πιέσεις από τα συμφέροντα του διεθνιστικού νεοταξισμού, αυτό δεν ελαχιστοποιεί την πολιτική μας ευθύνη. Πρέπει να υπολογίσουμε όλες τις παραμέτρους, να βάλουμε στην άκρη ρουσφέτια και εγωισμούς και με καθαρό βλέμμα και καρδιά να επιλέξουμε με τέτοια προνοητικότητα, ώστε να μη το μετανιώσουμε αργότερα. Διότι μπορεί η μετά-νοια στην Ορθοδοξία μας να είναι ο δρόμος της σωτηρίας της ψυχής μας, ωστόσο στην πολιτική το να μετα-νοούμε συνήθως μας κοστίζει χρέη, μνημόνια, ανεργία, απώλεια εθνικών συμφερόντων, οικογενειακά δράματα και κοινωνικές εντάσεις.
Κι επειδή όλοι λίγο πολύ είμαστε προβληματισμένοι για το ποιος είναι ο κατάλληλος, η συμβουλή μου είναι να κάνουμε λίγο παραπάνω προσευχή αυτές τις μέρες, ώστε ο Θεός να μας φωτίσει. Και στο τέλος, ας κάνουμε τον σταυρό μας, πριν πάμε στην κάλπη, να σταυρώσει Εκείνος την επιλογή μας, για να είναι ευλογημένη.
