Οι σχολικές μονάδες βρίσκονται κ εντάσσονται μέσα στις ανθρώπινες Κοινωνίες κι αποτελούν αναπόσπαστα εξαρτήματα των πολιτισμένων Κοινωνιών. Απευθύνονται γενικά προς τις Κοινωνίες αυτές κ ειδικά προς τις Οικογένειες, που απαρτίζουν αυτές τις Κοινωνίες. Συλλογικά και ξεχωριστά σε κάθε μια τους.
Τα υποκείμενα της Αγωγής, πάνω στα οποία εργάζεται η κάθε σχολική μονάδα, είναι κι αποτελούν μέλη των Οικογενειών και των Κοινωνιών αυτών. Είναι κύτταρα της κάθε Οικογένειας και της κάθε Κοινωνίας, που εξελίσσονται και διαμορφώνονται μέσα στο στενό κ ευρύτερο Οικογενειακό και στο αντίστοιχο Κοινωνικό περιβάλλον. Δέχονται τις επιδράσεις του Οικογενειακού και του Κοινωνικού περιβάλλοντος, καθώς και του φυσικού και του τεχνητού περιβάλλοντος μέσα στα οποία διαβιώνουν. Προσαρμόζονται προς όλ’ αυτά. Διαμορφώνονται απ’ όλ’ αυτά. Κ επιδρούν με τη σειρά τους πάνω σ’ όλ’ αυτά.
Πέραν όμως από τις οικογενειακές και κοινωνικές και λοιπές περιβαλλοντικές επιδράσεις ασκούνται προς το Παιδί κ επιδράσεις, που προέρχονται κι από άλλους παράγοντες Αγωγής. Τέτοιοι παράγοντες είναι η Πολιτεία, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, η Εκκλησία, οι κάθε είδους και μορφής Σύλλογοι, Σωματεία και λοιπές πολιτικές, πολιτιστικές, επιστημονικές, επαγγελματικές Οργανώσεις. Και να σημειωθεί ότι πολύ σοβαρές είναι, κ εξελίσσονται σε ακόμη σοβαρότερες, οι επιδράσεις που ασκούνται στο Παιδί από την τηλεόραση και το διαδίκτυο, το οποίο περιλαβαίνει πολλά και παγκόσμια δίκτυα, που μπορούν ν’ αποβούν από ευεργετικά ως πολύ ολέθρια για το Παιδί και τον Έφηβο, ακόμη και τον ανήλικα. Και τούτο, γιατί όλοι όσοι ελέγχουν αυτά, δεν έχουν αγαθές κ εποικοδομητικές προθέσεις. Όλες αυτές οι ομάδες ανθρώπων με τα ποικίλα ενδιαφέροντα, τις ποικίλες ενασχολήσεις, τους διαφορετικούς φανερούς ή κρυφούς σκοπούς, ασκούν ευκαιριακή Αγωγή κ επιδρούν έτσι ή αλλιώς στο Παιδί ψυχικά, πνευματικά και σωματικά.
Οι μοναδικοί παράγοντες Συστηματικής Αγωγής είναι τα Σκολειά. Τα Σκολειά όλων των βαθμίδων. Αυτά παράγουν τη Συστηματική Αγωγή και μ’ αυτή επιδρούν συστηματικά, επιστημονικά και μεθοδικά στο Παιδί. Όμως, κάποιοι από τους υπόλοιπους, τους ευκαιριακούς, παράγοντες Αγωγής αντιστρατεύονται την Αγωγή, που προσφέρουν τα Σκολειά. Κι αυτό πρέπει να προσεχτεί ιδιαίτερα τόσον από την Οικογένεια, όσο κι από την Κοινωνία. Αλλά και την Πολιτεία, εφόσον αυτή βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο υγειών κ ηθικών πολιτικών προσωπικοτήτων είναι δίκαιη αντικειμενική, τίμια, χριστή, κ εργάζεται προς το συμφέρον του συνόλου του Λαού, κι όχι για τα συμφέροντα της όποιας ξενόδουλης και ξενοκίνητης και πουλημένης «μαφίας». Και την Εκκλησία θα προσέθετα. Γιατί κι αυτή έχ’ υποχρέωση και καθήκον, αλλά και συμφέρον να έχει στραμμένη την προσοχή της αδιάλειπτα προς τα Παιδιά και τη Νεολαία, που αποτελούν και δικό της μέλλον…
Γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρχει στενή συνεργασία της Οικογένειας, της Κοινωνίας, της Πολιτείας, της Εκκλησίας, με τα Σκολειά. Κι αυτή βέβαια η συνεργασία επιβάλλεται και πρέπει να είναι αμφίδρομη, ώστε ν’ αποβαίνει πιο αποτελεσματική.
Η Πολιτεία είναι κατά κύριο λόγο αυτή, που ελέγχει τα Σκολειά και κατευθύνει την Αγωγή των Παιδιών και της Νεολαίας αποφασιστικά. Αυτή ευθύνεται για την καλή ή κακή λειτουργία των Σχολικών μονάδων όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης. Και, κρίμα – μιστό δικό της είναι. Όμως δε θα επεχταθώ παραπάνω προς αυτή την κατεύθυνση…
Αναφέρθηκα πολύ συνοπτικά στους παράγοντες Αγωγής και στις επιδράσεις, που ασκούνται στο Παιδί, επειδή βρισκόμαστε σε περίοδο, κατά την οποία το Παιδί δέχεται καταιγισμό επιδράσεων και καλών και κακών.
Εξάλλου είναι περίοδος των Απόκρεω. Οι ποικίλες αποκριάτικες εκδηλώσεις ασφαλώς επιδρούν στον ψυχικό, στον πνευματικό, στον ηθικό, κόσμο του Παιδιού. Και δεν είναι λίγες, ούτε κ ελεγχόμενες στο τι προσφέρουν. Καλό, λοιπόν, είναι, οι γονείς κατά πρώτο λόγο να φροντίζουν, πριν από τη συμμετοχή των παιδιών τους σ’ αυτές τις αποκριάτικες εκδηλώσεις, να μαθαίνουν όσο πιο καλά μπορούν την ποιότητα της προσφοράς της κάθε εκδήλωσης, που απευθύνεται προς το Παιδί ιδιαίτερα, μα και στο Κοινωνικό σύνολο ευρύτερα. Να μαθαίνουν ποιος είναι ο απώτερος σκοπός και στόχος της κάθε αποκριάτικης εκδήλωσης. Και ποια τα κίνητρα του παραγωγού της κάθ’ εκδήλωσης.
Τελευταία, το Θρησκευτικό κομμάτι των Απόκρεω έχει σχεδόν διαγραφεί από τις κατ’ αυτές εκδηλώσεις. Τώρα, μοναδικό σκοπό τους έχουν οι αποκριάτικες εκδηλώσεις το «γλέντι», το «κέφι», το «διονυσιασμό», την «κονόμα», κι ό,τι άλλο μπορεί να συνεπάγεται το ανεξέλεγχτο μασκαραλίκι…
Στον καιρό μου, οι Σχολικές μονάδες, σε συνεργασία και με τους Συλλόγους Γονέων, όπου υπήρχαν, οργάνωναν εκδηλώσεις αποκριάτικες, πάντα σε σχέση με τη διδασκαλία κειμένων των αναγνωστικών και της σημασίας και του σκοπού των απόκρεω, αλλά και των τηρούμενων ηθών και των εθίμων της τοπικής και της ευρύτερης Ελληνικής Κοινωνίας. Κ οι εκδηλώσεις αυτές αποτελούσαν πιλότους για τα Παιδιά, που τους έδιδαν την ευκαιρία ν’ αναπτύξουν, να καλλιεργήσουν, πρωτοβουλίες, αυτενέργειες, δραστηριότητες, δεξιότητες, ικανότητες, κατά τρόπο ευχάριστο, σε μορφή «παιγνιώδη», με καλώς νοούμενο ανταγωνισμό, και να εμπεδώσουν παράλληλα γνώση, που είχε μεθοδικά προσφερθεί…
Έφερναν ακόμη πιο κοντά στην Κοινωνία και στην Οικογένεια το Σκολειό, και την Οικογένεια και την Κοινωνία πιο κοντά σ’ αυτό. Και μάλιστα, όταν το αποκριάτικο γλέντι της μικρής Κοινωνίας του απομονωμένου χωριού, που δε διέθετε ούτε καφενείο πέραν των είκοσι τετραγωνικών μέτρων, ούτε κι άλλο χώρο εκδηλώσεων, συνδυαζόταν με τις σχολικές αποκριάτικες εκδηλώσεις. Και μάλιστα όταν το αποκριάτικο γλέντι στηνόταν στην αίθουσα διδασκαλίας του διδαχτηρίου, οι δεσμοί του Σκολειού με την τοπική Κοινωνία γινόταν πιο σφιχτοί. Η συνεργασία τους πιο στενή και πιο εποικοδομητική…
Θυμούμαι με πόση προθυμία, με πόση λαχτάρα, με πόση χαρά, ερχόταν η Νεολαία του χωριού να καθοδηγήσει, να βοηθήσει, τα Παιδιά να στολίσουν την αίθουσα διδασκαλίας, κάτω από την επίβλεψή μου φυσικά. Με πόσο κέφι, αξιοπρέπεια, αλληλοσεβασμό, αλληλοεχτίμηση, έπαιρνε μέρος μαζί με τα Παιδιά στην εκμάθηση κι οργάνωση αποκριάτικων παιγνιδιών. Στην κατασκευή προσωπίδων και καπέλων αποκριάτικων. Στην τροποποίηση μ’ ένθετα υλικά (κορδέλες, χρωματιστά χαρτιά) ενδυμάτων σε αποκριάτικες φορεσιές (στολές!).
Διάφορες αποκριάτικες κατασκευές, για στολισμό των τοίχων και των υαλοστασίων. Σε αστεία χορευτικά. Και σε ό,τι άλλο κωμικό θα μπορούσαν ν’ αυτοσχεδιάσουν, να δημιουργήσουν, ή και να μεταφέρουν από αποκριάτικα Κοινωνικά δρώμενα. Κι όλ’ αυτά σε απογευματινές ώρες και πέραν από τ’ «ωρολόγιο πρόγραμμα» των μαθημάτων, ώστε να μη γίνεται σε βάρος του «αναλυτικού προγράμματος διδασκαλίας» και για να μπορούν να παίρνουν μέρος οι εξωσχολικοί, αφού θα σκολνούσαν από τις δουλειές τους…
Πόσες ευχαριστίες κ ευχές δεχόμουν από την αγνή κι άδολη αυτή μικρή, αλλά μεγάλη, ελληνοχριστιανική Κοινωνία υστερότερα, επειδή τους έδωσα την ευκαιρία να σμίξουν, να οργανώσουν από κοινού, και να συμμετάσχουν σε κοινή εκδήλωση χαράς. «Να κλέψουν μια του χάρου»!
Αλλά και με τι αίσθημα ευθύνης και με τι αυθορμητισμό και πόση προθυμία διεκδικούσαν τον καθαρισμό και τη λειτουργική αποκατάσταση της αίθουσας διδασκαλίας. Ανταγωνιζόταν και συμμετείχαν σ’ αυτή τη …διασκεδαστική εργασία του πρωϊνού της επόμενης μέρας, ώστε να είναι τα πάντα καθαρά και στη θέση τους, για να μη χάσουν ούτε ώρα διδασκαλίας τα Παιδιά…
Θυμούμαι με νοσταλγία και συγκίνηση μεγάλη κείνα τα χρόνια. Αυτές τις αγνές αφιλοκερδείς αποκριάτικες εκδηλώσεις…
Σήμερα έχουν άλλα ήθη αλλοιωθεί κι άλλα έχουν παρέλθει. Οι Κοινωνίες έχουν άλλες προτεραιότητες. Τα κύτταρά τους δε συνεργάζονται πια όπως πιο παλιά. Ο παλιός συγχρωτισμός των Κοινωνιών δεν υπάρχει πια. Ούτε κ οι Παράγοντες Αγωγής συνεργάζονται πάντοτε μεταξύ τους αρμονικά. Το ίδιο το Κράτος δεν είναι σωστά τοποθετημένο απέναντι στην Αγωγή και στην Εκπαίδευση των Παιδιών και της Νεολαίας. Οι Μασόνοι Υπουργοί Παιδείας και Πρωθυπουργοί της Χώρας έχουν επιφέρει μεγάλη ζημιά στον τομέα της Εκπαίδευσης, με τη διαβρωτική πολιτική και νομοθεσία… Τα δικά τους παιδιά, βέβαια, φοιτούν στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Αθηνών και προπαρασκευάζονται για να διαδεχτούν τις εντιμότητές τους. Και προαλείφονται υπηρέτες των ξένων συμφερόντων… Ας είναι…
Δόξα Σοι ο Θεός…
Γράφτηκε 5.2.2015.
