Ο Δημήτρης Μοάτσος μεγαλούργησε στο Ρέθυμνο. Αξιόλογος δικηγόρος την δεκαετία του 1950 και 1960, για να βρεθεί αργότερα στην Αθήνα σαν αρεοπαγίτης δικηγόρος και να υπερασπίσει πολλούς πολιτικούς αντιστασιακούς κατά της Χούντας.
Στο Ρέθυμνο νοιαζόταν για τα πολιτικά δρώμενα του τόπου.
Υπηρέτησε την τοπική αυτοδιοίκηση, αιρετός πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ρεθύμνης. Έγινε Νομάρχης στη Λάρισα, διορισμένος από την Κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου (1964-1966). Επιτέλεσε Νομάρχης Αττικής στην μεγαλύτερη νομαρχία της χώρας, διορισμένος από την Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1974.
Το 1974 εξελέγη Βουλευτής Ρεθύμνου και συμμετείχε στην πρώτη Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή ως υφυπουργός εσωτερικών.
Ο Κωνσταντίνος Στεφανάκης και ο Δημήτριος Μοάτσος θεωρούνται από τους μεγάλους αγορητές της δικηγορίας στην Ελλάδα.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου όταν έφθασε στο Ρέθυμνο, περιοδεύοντας όλες τις πόλεις της επικράτειας, τον προσφώνησε και τον καλωσόρισε ο Δ. Μοάτσος, ο δικηγόρος με την γαλήνια και την πειστική φωνή που τα επιχειρήματά του αφόπλισαν ακόμη και τους πιο αυταρχικούς εισαγγελείς, όπως τον Λιάπη που στην εποχή που μεσουρανούσε τ’ άστρο του Δημ. Μοάτσου ήταν εισαγγελέας πρωτοδικών Ρεθύμνου και αργότερα ο ανώτερος εισαγγελικός λειτουργός στη Χούντα.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από την ομιλία που απαίτησε από τον ομιλητή να του δώσει αντίγραφο της.
Το τελευταίο απόσπασμα της ομιλίας του Δημήτρη Μοάτσου: «Η σημερινή συνάντησης έχει το υποβλητικόν. Έρχεσαι προς τον λαό και ο λαός έρχεται προς σέ. Και ομιλείτε και εξομολογείστε ο ένας προς τον άλλον, όπως οι μεγάλοι αγωνισταί μετά τον αγώνα, εκμυστηρεύονται προς αλλήλους της μάχης τα τρόπαια. Την ώρα αυτήν μια μόνον είναι δυνατόν να ακούσεις ιαχώ. Εγκάρδιου ποτέ, ειλικρινή, ανεπιτήδευτου μυριόστομου. Ζήτω ο Γεώργιος Παπανδρέου».
Έτσι, λοιπόν, μόλις συγκρότησε την Κυβέρνηση του ο Γεώργιος Παπανδέου διόρισε τον Δημήτρη Μοάτσο Νομάρχη στη Νομαρχία της Λαρίσης.
Είχα τη μεγάλη τύχη να παρακολουθώ της προεκλογικές περιοδείες του Δημήτρη Μοάτσου στην ύπαιθρο.
Τότε πραγματικά ο απλός πολίτης ήθελε ν’ ακούσει τους πολιτικούς και δεν υπήρχε η σημερινή απαξίωση.
Ο Δημήτρη Μοάτσος υπερείχε στις ομιλίες του γιατί με απλά λόγια κατάφερνε να ευαισθητοποιεί τους ακροατές του που πολλοί απ’ αυτούς τον συνόδευαν στα χωριά για να παρακολουθήσουν την ομιλία του, γνωρίζοντας ότι θα ακούσουν το διαφορετικό, αφού ο δεινός ρήτορας της πολιτικής ποτέ δεν επαναλάμβανε τα ίδια λόγια αλλά σε κάθε χωριό μιλούσε διαφορετικά.
Το σλόγκαν τότε της Νέας Δημοκρατίας και του εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν η πλήρης ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Δ. Μοάτσος επαναλάμβανε σε όλες της ομιλίες του ότι για να γίνουμε πραγματικά Ευρωπαίοι χρειάζεται πολύ δουλειά και ο στόχος μας θα είναι την χαρισματική εξυπνάδα που έχουμε σαν Έλληνες να την αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο.
Για να προλάβουμε το άρμα της Ευρώπης που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα πρέπει να τρέξουμε και εμείς να προλάβουμε να βρεθούμε σ’ αυτό το άρμα.
Μη νομίζετε ότι με χνώτα ανατολίτικα θα ακολουθήσουμε την Ευρώπη. Η Ευρώπη θα μας δώσει τις ευκαιρίες αλλά σε εμάς μένει να τις αξιοποιήσουμε.
Αλήθεια μετά από τόσα χρόνια δε είναι επίκαιρος ο Δημήτρης Μοάτσος;
Αν η πολιτική πλεύση των προηγούμενων χρόνων, αλλά ακόμη και σήμερα, ο προσανατολισμός μας ήταν ο στόχος να γίνουμε πραγματικά Ευρωπαίοι, αμφιβάλει κανείς ότι αν δεν είμαστε πρώτοι θα είμαστε μεταξύ των πρώτων.
Η Ελλάδα, η χώρα μας, έχει τις προϋποθέσεις να τη ζηλεύουν όλοι και όχι να νιώθουν οίκτο.
