ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΡΕΘΥΜΝΟ

Στο στόχαστρο κάθε κίνηση ριζοσπαστικοποίησης

0

ΜΕ ΟΔΗΓΟ ΤΣΕΠΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΑΡΜΟΔΙΕΣ ΑΡΧΕΣ

Στο στόχαστρο κάθε κίνηση ριζοσπαστικοποίησης

 

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ ΚΛΑΔΟΣ

Με ένα οδηγό τσέπης κυκλοφορούν πλέον τα αρμόδια όργανα της Ελληνικής Αστυνομίας, προκειμένου να είναι ενήμεροι και να εντοπίζουν πιο εύκολα υπόπτους για εξτρεμιστικές δράσεις και τρομοκρατικές ενέργειες.

Πρόκειται για ένα μικρό μπλε βιβλιαράκι, με το οποίο, μάλιστα, εφοδιάστηκαν και οι Δημοτικές Αρχές αλλά και διάφορες άλλες υπηρεσίες καθώς τα συναρμόδια υπουργεία, μάλλον διακρίνουν έντονες κινήσεις της λεγόμενης «ριζοσπαστικοποίησης».

Πρόκειται για έκδοση του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας (ΚΕ.ΜΕ.Α) της Ελληνικής Αστυνομίας, το οποίο διανέμεται μέσω της  Διεύθυνσης  Κρατικής Ασφάλειας και αφορά το πρόγραμμα, «Δράσεις κατά της ριζοσπαστικοποίησης και του εξτρεμισμού», που αποτελούν προτεραιότητα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

 

ΤΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

Σύμφωνα με τον συγκεκριμένο οδηγό, «η ριζοσπαστικοποίηση είναι η διαδικασία κατά την οποία ένα πρόσωπο αποδέχεται τη χρήση βίας για την επίτευξη πολιτικών, ιδεολογικών ή θρησκευτικών στόχων. Θα πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι η ριζοσπαστικοποίηση δεν οδηγεί κατ’ ανάγκη στο βίαιο εξτρεμισμό ή την τρομοκρατία και ότι οι ριζοσπαστικές συμπεριφορές δεν είναι κατ’ ανάγκη προβληματικές. Σημαντική είναι επίσης η αναγνώριση ατόμων και ομάδων που είναι ευάλωτες στη ριζοσπαστικοποίηση, ώστε να εφαρμοστούν κατάλληλα μέτρα για έγκαιρη και αποτελεσματική παρέμβαση.

Η ριζοσπαστικοποίηση ορίζεται ως μια έντονη κοινωνική και ψυχολογική διαδικασία αυξημένης προσήλωσης σε πολιτικές ή θρησκευτικές εξτρεμιστικές ιδεολογίες. Αφορά στη σταδιακή υιοθέτηση ακραίων θρησκευτικών και πολιτικών πεποιθήσεων με στόχο την ανατροπή των συμβατικών ιδεολογιών στη βάση μιας (προσλαμβανόμενης από τους υποστηρικτές) “αδικίας” και αποξένωσης από την κοινωνία και το κράτος. Αποτελεί μια προσωπική και ιδεολογική μεταμόρφωση από μια κατάσταση σε μια άλλη, η οποία, όταν αρχίσει να συνδέεται με το βίαιο εξτρεμισμό, μπορεί να οδηγήσει σε πολιτικά ή θρησκευτικά υποκινούμενη βία.»

Επιπλέον τονίζεται ότι «Η ριζοσπαστικοποίηση μπορεί να αφορά σε διάφορα τμήματα της κοινωνίας, καθιστώντας, έτσι, εξαιρετικά δύσκολη τη σκιαγράφηση ενός συγκεκριμένου προφίλ ατόμου, ευάλωτου στη στρατολόγηση από ακραίες ιδεολογίες. Η διαδικασία της ριζοσπαστικοποίησης, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι μια βαθμιαία διάβαση από διαφορετικά στάδια, που δεν είναι εύκολη ούτε απλή, ούτε γρήγορη, αν και καταγράφονται και εξαιρέσεις, αφού ορισμένα γεγονότα που δρουν ως “καταλύτες” μπορεί να την επιταχύνουν. Επειδή, λοιπόν, πρόκειται για διαδικασία, η έγκαιρη παρέμβαση της Πολιτείας και των θεσμών της έχει νόημα, καθώς όσο πιο σύντομη είναι η διαδρομή, τόσο στενεύουν τα περιθώρια παρέμβασης.»

 

Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Στην κορυφή της πυραμίδας τοποθετείται η τρομοκρατία στην οποία σταδιακά οδηγούν:  1) Το προσλαμβανόμενο αίσθημα αδικίας. 2) Ταύτιση με ριζοσπαστική ιδεολογία. 3) Ένταξη σε Οργάνωση – Ομάδα. 4) Νομιμοποίηση της βίας – ανάληψη δράσης. 5) Βίαιος Εξτρεμισμός.

Επισημαίνεται, λοιπόν, στον συγκεκριμένο οδηγό, ότι «Η ριζοσπαστικοποίηση είναι ένα φαινόμενο τόσο παλιό όσο και οι κοινωνικές διαμαρτυρίες, ενώ η σύγκρουση ιδεών μέσα στο κάθε κοινωνικό, οικονομικό ή πολιτικό σύστημα, διαχρονικά, είναι σύμφυτη με την ίδια τη δημιουργία και λειτουργία των κοινωνιών. Γιατί λοιπόν έχει καταστεί μείζον πρόβλημα για τα σύγχρονα κράτη; Η σύγχρονη ριζοσπαστικοποίηση συνδέεται με τον εξτρεμισμό, και, ορισμένες φορές, με την τρομοκρατία. Μπορεί να έχει αμιγώς πολιτικά κίνητρα ή να είναι θρησκευτικά υποκινούμενη. Χαρακτηρίζεται από την υιοθέτηση ακραίων ιδεολογιών περί “ιδανικής κοινωνίας”, αλλά και την πίστη ότι η επιβολή αυτών μπορεί να επιτευχθεί κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, με βίαια μέσα, τα οποία πλήττουν την ίδια την κοινωνία και τους πολίτες της. Ακριβώς αυτή η τάση στη βίαιη προσαρμογή της πραγματικότητας στο ιδανικό, η έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή και η άποψη ότι πρόκειται για μια παράπλευρη, ελάσσονος σημασίας, απώλεια, κατατάσσει τις ιδεολογίες αυτές στην κατηγορία του εξτρεμισμού. Το ενδιαφέρον - και η ανησυχία - για το φαινόμενο της ριζοσπαστικοποίησης έχει αυξηθεί ιδίως μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, με την εμφάνιση του φαινομένου της λεγόμενης “νέας τρομοκρατίας” και της άμεσης σχέσης της με τον θρησκευτικό εξτρεμισμό. Ωστόσο, είναι σαφές ότι η ριζοσπαστικοποίηση αφορά εξίσου τα άκρα του πολιτικού φάσματος. Σε καμία περίπτωση, βέβαια, δεν πρέπει να θεωρείται ότι ένα ριζοσπαστικοποιημένο άτομο θα προβεί οπωσδήποτε σε βίαιες ή/και τρομοκρατικές ενέργειες.»

 

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ

Συνολικά 62 εκπαιδευτές εκπαίδευσαν 130 στελέχη συναρμόδιων υπηρεσιών σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Μυτιλήνη, Χανιά και Αλεξανδρούπολη, προχωρώντας στην έκδοση του παραπάνω οδηγού τσέπης για υπηρεσιακά στελέχη καθώς και οδηγού ενημέρωσης του κοινού. «Οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες στο εσωτερικό της χώρας διαμορφώνουν ένα περιβάλλον ευνοϊκό για την ανάπτυξη του φαινομένου» ενώ η επιστροφή των «αλλοδαπών τρομοκρατών μαχητών» από τις εμπόλεμες ζώνες σε ευρωπαϊκό έδαφος «μπορεί να αποτελέσει και θρυαλλίδα για την έκρηξη ριζοσπαστικοποίησης συγκεκριμένων πληθυσμιακών ομάδων», αναφέρεται χαρακτηριστικά στους σκοπούς του προγράμματος.

Σύμφωνα με τον οδηγό που εκδόθηκε, αλλαγές στο ντύσιμο, γενειάδα, ξυρισμένο κεφάλι, τατουάζ, είναι, μεταξύ άλλων, στοιχεία της εξωτερικής εμφάνισης, που μπαίνουν στο μικροσκόπιο των διωκτικών αρχών ώστε να διακρίνουν σε πρώιμο στάδιο αποκλίνουσες συμπεριφορές, που ενδεχομένως θα μπορούσαν να οδηγήσουν ευαίσθητες ηλικιακές ομάδες του πληθυσμού στον προθάλαμο της τρομοκρατίας.

Επίσης στα σημάδια αυτά περιλαμβάνονται η αλλαγή ονομάτων και η χρήση ψευδωνύμων, η ξαφνική υιοθέτηση διαφορετικής ενδυμασίας, η αλλαγή στην εξωτερική εμφάνιση και στη συμπεριφορά και η αλλαγή του κουρέματος-μερικό ή ολικό ξύρισμα κεφαλής. Ακολουθούν η υπερβολική ενασχόληση με βίαιες μαχητικές πολεμικές τέχνες, η αλλαγή του τρόπου διασκέδασης, η απομόνωση από την οικογένεια και τους φίλους, η αιφνίδια διακοπή του σχολείου, ο περιορισμός συναναστροφών αποκλειστικά στα άτομα συγκεκριμένης ομάδας.

Στο ίδιο πλαίσιο, η συμμετοχή σε κλειστές συναντήσεις-εκδηλώσεις είτε θρησκευτικού είτε ιδεολογικού χαρακτήρα, η εντατική επίσκεψη συγκεκριμένων ιστοσελίδων, η αλλαγή στον λόγο-χρησιμοποίηση πιο βίαιου λόγου, η εξτρεμιστική ορολογία, η εξύμνηση της βίας και η κατοχή υλικού εξτρεμιστικού περιεχομένου, με τα ταξίδια σε άλλες περιοχές να εξετάζονται υπό το πρίσμα της ισλαμιστικής τρομοκρατίας.

Όσον αφορά στο ώριμο στάδιο και στις ενδείξεις προπαρασκευής τρομοκρατικής ενέργειας ή βίαιης εξτρεμιστικής δράσης εντάσσονται τα πλαστά έγγραφα, η εύρεση δρομολογίων διαφυγής ή η κατόπτευση ενός συγκεκριμένου χώρου. Ειδικό κεφάλαιο αποτελεί η αναγνώριση συγκεκριμένων συμβόλων από τα υπηρεσιακά στελέχη είτε ως τατουάζ είτε αποτυπωμένα σε έγγραφα. Σε αυτή την έγχρωμη λίστα περιλαμβάνονται, τα σύμβολα της εγχώριας και ισλαμιστικής τρομοκρατίας καθώς και άλλα σύμβολα, όπως το πεντάκτινο αστέρι, που χρησιμοποιούν κάποιες κομμουνιστικές οργανώσεις και συμβολίζει τα 5 δάκτυλα του εργάτη, η σβάστικα, άλλα ναζιστικά σύμβολα, σειρά αριθμών, όπως ο αριθμός 88, που, σημαίνει “Heil Hitler” ή ακρωνύμια, όπως η λέξη, “Orion”, που θα πει, “η φυλή μας είναι το έθνος μας”.

Στο μεταξύ, στον οδηγό τσέπης αναλύεται και το περίφημο «φιδάκι» του Βρετανού ειδικού επί θεμάτων τρομοκρατίας και συμβούλου του υπουργείου Αμυνας της χώρας του Dave Sloggett. Η εικόνα του γνωστού επιτραπέζιου παιχνιδιού με τα φίδια και τις σκάλες αποτυπώνει κατά των Βρετανό ειδικό την προσωπική διαδρομή ενός ατόμου μέχρι να φτάσει στην ριζοσπαστικοποίηση και στον εξτρεμισμό. Οι σκάλες χρησιμοποιούνται από τα εξτρεμιστικά δίκτυα για να ωθήσουν ένα περιθωριοποιημένο άτομο να ανέβει βαθμίδα στη διαδικασία ένταξής του στο εξτρεμιστικό κίνημα ενώ τα φίδια αποτελούν τους ανασταλτικούς παράγοντες, που θέτει μια οργανωμένη πολιτεία.

 

ΑΚΡΟΑΡΙΣΤΕΡΗ/ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

Σύμφωνα με τον οδηγό «Η ακροαριστερή τρομοκρατία της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα διακρίνεται συνήθως σε δύο “γενιές”, οι οποίες διαφέρουν ως προς τις ιδεολογίες που υιοθετούν, καθώς και ως προς τις τακτικές που χρησιμοποιούν και τους στόχους που επιλέγουν.

Η πρώτη γενιά αποτελούνταν από ομάδες και οργανώσεις που εμπνέονταν από τις μαρξιστικές-λενινιστικές ιδέες (πχ.17Ν, Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας/ΕΛΑ). Θεωρούσαν την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος ως σκόπιμη και αναπόφευκτη και στόχευαν στη διάλυση των αστικών θεσμών και στη δημιουργία μιας αταξικής κοινωνίας μέσα από την αέναη ταξική πάλη. Οι τρομοκρατικές οργανώσεις της πρώτης γενιάς ακολουθούσαν και επηρεάστηκαν από ακροαριστερές τρομοκρατικές οργανώσεις της Ευρώπης, όπως οι Ερυθρές Ταξιαρχίες (Brigate Rosse) στην Ιταλία και Φράξια Κόκκινος Στρατός (Baader-Meinhof) στη Γερμανία. Η δεύτερη γενιά τρομοκρατικών οργανώσεων, που δημιουργήθηκε στη δεκαετία του 2000 έχει ως στόχο τη διάλυση της υπάρχουσας κοινωνικής δομής. Εκφράζει την απόρριψη και τη διαμαρτυρία της απέναντι στις κυρίαρχες αξίες της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και της δημοκρατίας. Διακατέχεται από άκρατο μηδενισμό/νιχιλισμό και απορρίπτει το σύνολο των θεσμών του κράτους: πολιτικά κόμματα, εκκλησία, αστυνομία, στρατό, δικαιοσύνη και το εκπαιδευτικό και σωφρονιστικό σύστημα της χώρας. Επίσης βάζει στο στόχαστρο και τα Μ.Μ.Ε., ιδιωτικές επιχειρήσεις και τράπεζες.»

 

ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ

Για τα ζητήματα της ακροδεξιάς τονίζονται τα εξής:  «Η ακροδεξιά εξτρεμιστική ιδεολογία είναι μια εθνικιστική ιδεολογία, η οποία θεωρεί την εθνική ταυτότητα ως υπέρτατη αξία και αντιτίθεται με βίαιο τρόπο σε καθετί μπορεί να την αλλοιώσει. Η χρήση βίας αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιδεολογίας αυτής. Οι ακροδεξιοί εξτρεμιστές πιστεύουν σε πολιτικές ιδέες, αντιλήψεις και ιδεολογίες άκρα συντηρητικές, τις οποίες προσπαθούν να επιβάλουν στους υπόλοιπους με τη βία. Η ακροδεξιά εξτρεμιστική βία συνδέεται πολλές φορές με τα εγκλήματα μίσους, τα οποία στοχοποιούν ευάλωτες ομάδες ή άτομα που ταυτίζονται με κάποια συγκεκριμένη εθνοτική ομάδα, εθνική μειονότητα, θρησκεία ή σεξουαλική προτίμηση.

Εκφράζει συμπάθεια για το Φασισμό, μια ριζοσπαστική, αυταρχική και εθνικιστική ιδεολογία, η οποία τοποθετεί το έθνος υπεράνω κάθε άλλης αξίας. Επίσης υποστηρίζει το βιολογικό ρατσισμό, μια έννοια που θεωρεί τους ανθρώπους μη ίσους, και τους διαχωρίζει σε ανώτερους και κατώτερους με βάση το χρώμα του δέρματός τους, την εθνικότητά τους και τη θρησκεία τους. Η ακροδεξιά εξτρεμιστική ιδεολογία καλλιεργεί τόσο την Ισλαμοφοβία, δηλαδή το φόβο ή το μίσος για το Ισλάμ και τους μουσουλμάνους, όσο και την ομοφοβία.

Στόχος της είναι η ανατροπή και η εγκαθίδρυση ενός έθνους-κράτους που θα βασίζεται στο τρίπτυχο “φυλή, αίμα, καταγωγή” στα πρότυπα του εθνικοσοσιαλισμού, καθώς και η με κάθε τρόπο και τίμημα προστασία του “καθαρού αίματος” και “της καθαρής φυλής”.»

 

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΗ

Σε ότι αφορά τους θρησκευτικά υποκινούμενους αναφέρεται : «Μια πληθώρα οργανώσεων έχει αναδυθεί από την εποχή που η Al-Qaeda ήλθε δυναμικά στο προσκήνιο αναπροσδιορίζοντας την ίδια την φύση του φαινομένου της παγκόσμιας τρομοκρατίας. Η γνωστότερη και πιο ανησυχητική οργάνωση στις μέρες μας είναι το ISIS (ή DAESH). Διεκδικεί οικουμενικότητα με την ίδρυση του “χαλιφάτου”, δραστηριοποιείται εκτός της γεωγραφικής του βάσης, με πληθώρα αιματηρών τρομοκρατικών επιθέσεων σε χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο, χρησιμοποιεί το διαδίκτυο για στρατολόγηση, προπαγάνδα, δημιουργία εντυπωσιακών επικοινωνιακών γεγονότων, ενώ η δικτυακή του μορφή του έχει επιτρέψει μια τεράστια διασπορά. Επίσης, και οι υπόλοιπες τρομοκρατικές οργανώσεις (BOKO HARAM, AL SHABAAB, κ.α.) υιοθετούν μια απόλυτη ρητορική κατά της Δύσης και όσων θεωρούν ότι συνεργάζονται μαζί της ή την εκπροσωπούν, καλώντας σε ολοκληρωτικό πόλεμο από όποια θέση βρίσκεται κανείς, σε όποιο τόπο της γης κατοικεί και με οποιοδήποτε μέσο, ηρωοποιώντας την ακρότητα και την θηριωδία ως μορφή “μαρτυρίου”, και “ανδρείας”.

Παράλληλα, το ζήτημα των “αλλοδαπών μαχητών” που έχουν ενταχθεί στις τάξεις του ISIS και μάχονται στις εμπόλεμες ζώνες βρίσκεται στην αιχμή της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της ριζοσπαστικοποίησης που οδηγεί στο βίαιο εξτρεμισμό και στην τρομοκρατία. Οι “αλλοδαποί μαχητές” στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας, του Ιράκ και της Λιβύης που προέρχονται από Ευρωπαϊκές χώρες υπολογίζονται σε περίπου 6.000 άτομα. Αυτή τη στιγμή, θεωρούνται ως η κυρίαρχη απειλή για την Ευρωπαϊκή ασφάλεια.

Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να συνδέουμε το Ισλάμ ή οποιαδήποτε άλλη θρησκεία με το βίαιο εξτρεμισμό και την τρομοκρατία.»

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ