ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΑΡΠΟΣ
Μη κερδοσκοπική Εταιρεία
ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
www.ret-anadromes.blogspot.com
Την Τετάρτη το βράδυ, 5 Απριλίου 2017, στον υποβλητικό χώρο της Καθολικής Εκκλησίας του αγίου Αντωνίου της Παδούης της πόλης μας, είχαμε την ευκαιρία οι μουσικόφιλοι του Ρεθύμνου να παρακολουθήσουμε σε εκδήλωση του Μ ο υ σ ι κ ο ύ Κ α ρ π ο ύ, με τη συμμετοχή του μουσικό συνόλου R i t h y E n s e m b l e, μια θαυμάσια μουσική περιδιάβαση στα φρικτά και ζωοποιά Πάθη και τη μεγαλειώδη τού Κυρίου Ανάσταση, στο «χρονικό», με άλλα λόγια, της Μεγάλης Εβδομάδας, με τίτλο: «Τα Πάθη του Ιησού» και ταυτόχρονη αφήγηση αποσπασμάτων από τα Ευαγγέλια και την ορθόδοξη Υμνολογία της Εκκλησίας μας, από τον πρώην Αντιδήμαρχο Βαγγέλη Στεφανάκη, με εξαιρετικές προεκτάσεις και πλουσιότατα στοιχεία γύρω από τα ιερά γεγονότα.
Η Μεγάλη Εβδομάδα, ειδικά, αλλά και το θρησκευτικό ρεπερτόριο όλων των ημερών τού χρόνου, γενικότερα, είναι πλουσιότατα τόσο σε απλές θρησκευτικές μελωδίες, όσο και σε σοβαρότερες μουσικές επινοήσεις, μεγάλων δημιουργών της ανθρωπότητας, θεματικής ποικιλότητας που κάποτε εκπλήσσει. Πρόχειρα υπενθυμίζω ορισμένα μεγαλειώδη θρησκευτικά αριστουργήματα, όπως είναι τα γνωστότατα «Κατά Ματθαίον Πάθη», του Ιωάννου Σεβαστιανού Μπαχ, του μεγαλύτερου θρησκευτικού συνθέτη όλων των εποχών, καθώς και τα λοιπά θρησκευτικά έργα των Καρόλου Φιλ. Μπάχ και Ιωάννη Χριστιανού Μπαχ, υιών και των δύο του πρώτου, του Ιωάννη Σεβαστιανού Μπάχ. Επίσης, στο γενικότερο θρησκευτικό ρεπερτόριο, να υπενθυμίσω το περίφημο ορατόριο «Μεσσίας», με το ανεπανάληπτο εκείνο «Αλληλούια» των αγγέλων, του Γεωργίου Φρειδερίκου Χαίντελ και τα γνωστά «ρέκβιεμ» του Ιωσήφ Χάυντεν, του Μότσαρτ, του Μπετόβεν κ.ά.
Όσον αφορά, τώρα, στην προχθεσινή Πασχαλιάτικη Συναυλία της πόλης μας, όλα κύλησαν εξαιρετικά κομψά κι επιμελημένα. Το διανεμηθέν πρόγραμμα ήταν λίαν κατατοπιστικό και με πλούσιες διανθίσεις γύρω από το γεγονός του θείου Δράματος. ενώ και το σύνολο Rithy Ensemble αποτελείται από εξαίρετους συμπολίτες μας, δασκάλους της μουσικής, τους:
Νίκη Καπετανάκη στο φλάουτο
Βαγγέλη Παπαδάκη στο κλαρινέτο
Αντώνη Μαυράκη στην τρομπέτα
Βαγγέλη Σκούρα- Άννυ Καλογεράκη στο κόρνο και
Μαρίνα Δημητριάδου στο φαγκότο
Το πασχαλιάτικο πρόγραμμα που παρουσίασε το Rithy Ensemble αποτελούνταν από έργα ενδιαφέροντα, που κινήθηκαν όλα στο πνεύμα των αγίων ημερών του Πάσχα, όπως τη Fanfare- Rondeau του Mouret, το Water Music του Haendel, το Largo de l’ opera Xerxes του Χαίντελ, την Pavane op. 50 του G. Faure, το Lascia ch’io Pianga του Haendel, το Οtober του Tchaikovsky, το Adagio του Αλμπινόνι, Τα Εγκώμια, επίσης, της Μεγάλης Παρασκευής και το Χριστός Ανέστη για το Μέγα Σάββατο (σε διασκευή, τα δύο τελευταία, του Αντώνη Μαυράκη).
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η ενορχήστρωση των κομματιών έλαμψε πανηγυρικά, ενώ όλα τα ρυθμικά στοιχεία της μουσικής αξιοποιήθηκαν στο έπακρον. Θαυμάσαμε την, συχνά, ηγεμονική θέση της τρομπέτας του Αντώνη Μαυράκη, όπως και τους όμορφους όσο και αρμονικά εκλεπτυσμένους διαλόγους του κλαρινέτου του Βαγγέλη Παπαδάκη με το φλάουτο της Νίκης Καπετανάκη, κάτω από το βαρύ ηχόχρωμα του κόρνου του Βαγγέλη Σκούρα και της Άννυς Καλογεράκη και του φαγκότου της Μαρίνας Δημητριάδου, ενώ, αλληλοδιαδόχως, το σύνολο των οργάνων τού κουιντέτου, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους στο μεγαλοπρεπέστατο και βαθιά ατμοσφαιρικό «φινάλε» με το εκκλησιαστικό «Χριστός Ανέστη», που- όπως έγινε και πιο πριν, στη Μεγάλη Παρασκευή, με τα «Εγκώμια»- μεταφερόταν, επαναλαμβανόμενο, από όργανο σε όργανο του κουιντέτου, αφήνοντας το ακροατήριο να απολαύσει τις ξεχωριστές ηχοχρωματικές και δεξιοτεχνικές ιδιότητες του κάθε οργάνου. το ζεστό και παιχνιδιάρικο ηχόχρωμα του φλάουτου, το γλυκό, διαυγές και πλούσιο του κλαρινέτου, το διαπεραστικό και λαμπερό της τρομπέτας, το βελούδινο και συχνά μελαγχολικό του κόρνου και το άλλοτε εύθυμο και άλλοτε σκοτεινά μελωδικό του φαγκότου.
Το μουσικόφιλο ρεθεμνιώτικο κοινό, στην παρουσιαζόμενη με το σημείωμά μας αυτό συναυλία, θαύμασε, περαιτέρω, την απόλυτη σύμπνοια των μουσικών ερμηνευτών σε κάθε λεπτομέρεια της παρτιτούρας. Την ακρίβεια, την καθαρότητα και τη διαύγεια του ήχου στους αρμονικούς διαλόγους και στις αυτονόητες εναλλαγές στη δυναμική, αλλά και την απόλυτη σιγουριά στην άρθρωση τής κάθε φράσης και παραγράφου, που έδειχναν και τον βαθμό στον οποίο η παρτιτούρα είχε κατακτηθεί από τους μουσικούς. Ο παρορμητικός ενθουσιασμός με τον οποίο δόθηκε η μουσική δεν επέτρεψε επί μέρους εκλεπτύνσεις, ωστόσο η σαφής δόμηση και η εύστοχα επιλεγμένες ταχύτητες αποδείχτηκαν εξαιρετικά αποτελεσματικές στην απόδοση των ευαίσθητων ηχοσκιάσεων σε μια σπάνια ηχοχρωματική ποικιλία, σύμφωνη, πάντα, προς το χρώμα, τις διαθέσεις και το κατανυκτικό κλίμα των άγιων αυτών Ημερών, που θεωρούμε ότι το απέδωσαν πιο έντονα και αποτελεσματικά το «Largo de l’ opera Xerxes» και το «Lascia ch’io Pianga» του Haendel, το «Adagio» του Αλμπινόνι και το «Ω γλυκύ μου έαρ» των εγκωμίων.
Ύστερα απ’ όλα αυτά, η θυελλώδης ανταπόκριση του κοινού και τα θετικά και ενθουσιώδη σχόλια, ήταν αναμενόμενα και πλήρως δικαιολογημένα. Δεν μας μένει παρά να σφίξουμε θερμά το χέρι και να συγχαρούμε όλους τους συντελεστές της όμορφης και κατανυκτικής αυτής μουσικής και λογοτεχνικής βραδιάς για την σαφή και άκρως ευσυνείδητη μουσική ερμηνεία και αφηγηματική απαγγελία. Μας έδωσαν ένα αληθινό μάθημα σεβασμού του Λόγου και της Μουσικής. Τους ανήκει, γι’ αυτό, ένα μεγάλο «Μπράβο»!
