Ξημέρωσε και πάλι… αρχίζουν τα δύσκολα…
τα ίδια προβλήματα… έγνοιες… χρέη… βάσανα…
και το κακόμοιρο του κόσμου μυαλό ,βομβαρδίζεται…
με τούτο… κι εκείνο… με το άλλο… Θεέ μου !
Λες ,λοιπόν, και ρωτάς… ζωή είναι αυτή ;
όλο θλίψεις και δοκιμασίες… άγχος…
μια πορεία σε αμφιβολία και αμφισβήτηση…
για το τώρα… για το χθες… για το αύριο…
Αλήθεια, πώς να αντέξουμε… πώς να σταθούμε…
ανάμεσα στις μυλόπετρες της πραγματικότητας…
αυτές, που σκληρά και κυνικά συνθλίβουν,
κάθε σου λάθος… κάθε άσκεφτο πέταγμα…
Του κόσμου τα καθημερινά… τα γιομάτα αντιθέσεις…
καημοί και βάσανα… λίγες χαρές και ελπίδες …
σκληρότητα… αδικία… αγάπη… και συμπόνια…
κι εσύ …ναι εσύ μπορείς… εσύ διαλέγεις…
Του κόσμου τα καθημερινά… χάνοντας φίλους,
μορφές αγαπημένες… καρποφόρα περάσματα …
συνοδοιπόροι της καρδιάς… και του πνεύματος…
και εσύ τι κάνεις… ναι, θλίβεσαι στα αμέτρητα γιατί…
Όμως, εσύ υπάρχεις… κατανόησε την ύπαρξη σου…
εσύ έχεις τη δύναμη και την ομορφιά της ψυχής,
μην κλονίζεσαι… τα δάκρυα σου ας είναι αγάπης,
μπορούν να αλλάξουν τα πάντα… πίστεψέ το !
Έλα, λοιπόν, φίλε μου, ξετίναξε το σκοτάδι…
άνοιξε το μικρό παραθυράκι της καρδιάς…
κι άφησε να περάσει το φως… μη φοβάσαι…
σηκώσου… και ξεκίνα ξανά… στάσου όρθιος !
Ναι, πάλεψε… όπως ο Χριστός, μέχρι το λόφο,
τίμια, υπομονετικά, με το κεφάλι ψηλά…
για τον συνάνθρωπο που πάσχει, με κάθε τρόπο,
δίνοντας και χαρίζοντας τη δική σου χαρά !
Αφιέρωμα σε μια φίλη ,αγωνίστρια της ζωής, την Shelly Vickers Pertz ,σε όλους τους ανώνυμους αγωνιστές της ζωής.
