Μίλησε μου για τον κόσμο μας… με λέξεις περιέγραψέ τον…
για τα βουνά και τη θάλασσα,για τη λάμψη των αστεριών,
για τη φύση ,την άνοιξη, το χρώμα, το άρωμα, την ομορφιά.
Μίλησε μου για τον άνθρωπο,με χρώματα ζωγράφισέ τον...
την καρδιά και το σώμα,το πνεύμα του, το φως της ψυχής,
τώρα και χτες,κάθε στιγμή ,τον πόνο και τη χαρά του.
Μίλησε μου για τον Έλληνα,μη διστάζεις,ποίημα κάνε τον...
υπάρχουν τα υλικά...θυσίες ηρώων... αγώνες κι ολοκαυτώματα,
και βάλε ψηλά… την ένδοξη αιματοβαμμένη σημαία της λευτεριάς.
Μίλησέ μου για τη Μάνα, τη γυναίκα του κόσμου, ύμνησέ την…
κάνε βιβλίο τη στοργή και την αγάπη της ,τραγούδησέ της,
γράψε στίχους αιώνιους, νεανικούς, για τα μάτια και το χαμόγελό της.
Μίλησέ μου για την αγάπη την αληθινή… με ηλιαχτίδες ζύμωσέ την…
και στόλισε τους πονεμένους με συμπόνια και κατανόηση και καλοσύνη
κι όλα τα δάκρυα ποίησέ τα διαμάντια και πετράδια και ζαφείρια.
Μίλησέ μου… ναι μίλησέ μου για Σένα ,την παρουσία σου δείξε και πάλι,
το φώς της αλήθειας σου, το δρόμο τον ανηφορικό, το σταυρό της θυσίας σου
και στόλισέ μας ,ντύσε μας στα λευκά, τώρα, με την ελπίδα σου την αιώνια.
Μίλησέ μας, Χριστέ μου, το χέρι μας πιάσε… οδήγησε τα βήματα μας…
και φτιάξε απόρθητα τείχη, νεανικά, για την Ελλάδα της πίστης σου !
Τώρα, Χριστέ μου, αυτές τις ώρες τις δύσκολες. Μην αργείς…
