Αν διαβάζετε αυτό το άρθρο, και είστε ένας από τους ηρωικούς μαθηματικούς της δεύτερης δεκαετίας της ζωής μου, θέλω να εκφράσω τη συμπάθεια και την καθυστερημένη κατανόηση μου. Τα μαθηματικά με προσπέρασαν χωρίς να κάνουν στάση στο εφηβικό μυαλό μου.
Αρκετές δεκαετίες αργότερα συνέβη όμως και αυτό το θαύμα, καθώς περνούσα μπροστά από ένα ράφι ενός βιβλιοπωλείου. Ένας τίτλος τράβηξε την προσοχή μου, και όπως συμβαίνει συνήθως, σε λίγο περπατούσα χαρωπή, κρατώντας το νέο μου βιβλίο παραμάσχαλα. Πρόκειται για το ‘Solve for Happy’ του Mo Gawdat.
Ο Gawdat είναι από τους σημαντικότερους εργαζόμενους της Google. Αρχικά ανέλαβε την επέκταση της εταιρίας στην Ανατολική Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Αφρική. Κατόπιν, ανέλαβε την διοίκηση της Google X, η οποία τώρα ονομάζεται Χ.
Παρ’ όλη την επιτυχία και τα πλούτη, ο Gawdat ήταν δυστυχισμένος. Όπως συμβαίνει συχνά, όσο πιο ψηλά έφτανε, τόσο πιο δυστυχισμένος γινόταν. Όταν κάποτε κατάλαβε ότι η ευτυχία είναι ένα αγαθό που κερδίζεται με προσωπική, και ‘εσωτερική’ εργασία, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τα μαθηματικά για να βρει τη λύση, με μια προσωπική έρευνα που κράτησε από το 2000 έως το 2010.
Ο Gawdat υπενθυμίζει ότι, ‘στην άλγεβρα, η εξισώσεις μπορούν να λυθούν με πολλούς τρόπους. Αν, λόγου χάρη Α=Β+Γ, τότε Β=Α-Γ. Αν λύσουμε την εξίσωση αυτή ως προς Α, θα πρέπει πρώτα να εξετάσουμε τις αξίες των Β και Γ’. Η παράμετροι που επιλέγεις σε μια εξίσωση, επηρεάζουν δραστικά και την μέθοδο επίλυσης της.
Ο Gawdat παρουσιάζει τις παραμέτρους και την επίλυση της εξίσωσης της ευτυχίας. Είναι μια ‘δοκιμασμένη’ και ‘επιτυχής’ μέθοδος, που όπως λέει ο ίδιος, έφερε αποτελέσματα τόσο σε εκείνον, όσο και στα ‘πειραματόζωα’ του.
Δυστυχώς, η μέθοδος του επρόκειτο να δοκιμαστεί στο έπακρο, όταν το 2014 ο Gawdat έχασε τον 19χρονο γιό του από ιατρικό λάθος, κατά τη διάρκεια μιας εγχείρησης ρουτίνας.
Φυσικά δεν μπορώ να συμπιέσω τα γραφόμενα αυτού του χαρισματικού συγγραφέα. Όμως θα ήθελα να εστιάσω στο πρώτο, και ουσιαστικό βήμα της μεθόδου του.
Καθορίζοντας τις παραμέτρους της εξίσωσης, ο Gawdat ξεκινά με το να προσδιορίσει τι ακριβώς δεν είμαστε και, μεταξύ άλλων, υπενθυμίζει τις δυσάρεστες ‘επαναλήψεις’ της ‘εσωτερικής μας φωνής’.
Εφόσον την παρατηρούμε όμως, αυτή η φωνή ‘δεν είναι εμείς’.
Αν δεν της δείξουμε ποιος είναι ‘το αφεντικό’, έχει την τάση να ασκεί κακεντρεχή κριτική, ή να επαναλαμβάνει ‘τηλεοπτικές σειρές’ τύπου τραγωδίας, θρίλερ κτλ.
Σας αφήνω με τη πρώτη ‘άσκηση’ του Gawdat.
Κάθε φορά που η ‘κυρία’ παραφέρεται, την προστάζουμε να σωπάσει, και να επιστρέψει μόνο όταν έχει κάτι πιο ευχάριστο να μας πει.
Καλή τύχη.
