«Έχω ένα χωραφάκι, θέλω κάτι να φυτέψω, ψάχνω συμβουλές και καθοδήγηση»... Μια κουβέντα είναι σήμερα αυτό... Διότι, αν δε βάλει το χέρι στην τσέπη να πληρώσει ιδιώτες γεωτεχνικούς και όσους άλλους επιστήμονες εμπλέκονται στον γεωργοκτηνοτροφικό τομέα, ένας νέος άνθρωπος που θέλει σήμερα να ασχοληθεί με τη φυτική ή ακόμα και τη ζωική παραγωγή δε θα μπορέσει να βρει ούτε απαντήσεις, ούτε λύσεις...
«Να βάλω λεμονιές;», «Να βάλω μηλιές;», «Να βάλω αμπέλια και ελιές;»... Πολύ συχνά ερωτήματα ανθρώπων προβληματισμένων ή ακόμα και αγροτών που θέλουν να επεκτείνουν τις υφιστάμενες καλλιέργειες και μονάδες τους, αλλά αν χτυπήσουν, για παράδειγμα, την πόρτα της πρώην Διεύθυνσης Γεωργίας στο Ηράκλειο, θα βρουν λιγοστούς γεωτεχνικούς και υπαλλήλους που θα είναι “πνιγμένοι” στη χαρτούρα της γραφειοκρατίας και της διεκπεραίωσης διαδικασιών ελέγχων και επιδοτήσεων!
Όλοι θυμόμαστε, εξάλλου, στα πρώτα χρόνια της κρίσης όλη αυτή την προπαγάνδα που υπήρχε για “εναλλακτικές καλλιέργειες”, κάνοντας πολλούς να προχωρήσουν σε επενδύσεις για τις οποίες πολύ γρήγορα δήλωσαν εξαιρετικά μετανοιωμένοι, αφού είδαν ότι καλή είναι η αλόη βέρα για παράδειγμα, αλλά χωρίς εργοστάσια για την επεξεργασία της πρώτης ύλης, πώς θα διαθέσεις το τζελ από το φύλλο ή ολόκληρο το φύλλο της;
«Κάποτε υπήρχε καθοδήγηση»
Ο παλιός γεωπόνος της πρώην Αγροτικής Τράπεζας Ελλάδος και για αρκετά χρόνια συνταξιούχος γεωπόνος απαντά στα ερωτήματα της εφημερίδας “Νέα Κρήτη” αναπολώντας κάποιες όχι και τόσο μακρινές εποχές, που ο παραγωγός είχε ανά πάσα στιγμή τη δυνατότητα να χτυπήσει την πόρτα της Διεύθυνσης Γεωργίας της τότε Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και να μάθει ό,τι θέλει και του χρειάζεται, ώστε να επιλέξει καλλιέργεια και να επενδύσει σε αυτήν. Βέβαια, η σωστή ενημέρωση από μόνη της δεν είναι αρκετή, όπως εξηγεί ο ίδιος. Χρειάζεται στη συνέχεια και μια πολιτική στήριξης των προϊόντων στην αγορά, που δεν υπήρξε ποτέ στον βαθμό που θα έπρεπε.
«Σήμερα δεν υπάρχει κρατική φροντίδα και ενίσχυση του αγρότη. Σχεδόν έχει καταργηθεί η γεωτεχνική υπηρεσία. Ενώ όλοι οι κλάδοι της κοινωνίας έχουν μια κρατική υποστήριξη και η Ελλάδα είναι ακραιφνώς γεωργική και στηρίζεται στην αγροτική παραγωγή, σήμερα έχει σταματήσει παντελώς η επιστημονική καθοδήγηση προς τον αγρότη», λέει στην εφημερίδα ο Κωστής Παπαδάκης.
Τι θα συναντήσει όμως σήμερα ένας άνθρωπος αν πάει και χτυπήσει την πόρτα στη Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνοτροφίας της Περιφέρειας Κρήτης στο Ηράκλειο; Ο συνταξιούχος γεωπόνος Κωστής Παπαδάκης απαντά: «Μέσα σε αυτές τις υπηρεσίες σήμερα έχουν μείνει ελάχιστοι γεωπόνοι που ασχολούνται περισσότερο με τη γραφειοκρατία. Η υπηρεσία εκείνη και ο σταθμός γεωργικής έρευνας, που υπήρχαν άλλες εποχές και στήριζαν τον αγρότη, δεν υπάρχουν σήμερα»...
Και συνεχίζει λέγοντας ότι, «ενώ υπάρχουν χιλιάδες θερμοκήπια, δεν υπάρχει έξω στην ύπαιθρο ένας γεωπόνος να βοηθήσει τους παραγωγούς. Και το άλλο θέμα είναι ότι δεν υπάρχει σύστημα παραγωγής και διάθεσης των προϊόντων που θα βγάλει ο γεωργός».
Στο σημείο αυτό, ο γεωπόνος της πρώην ΑΤΕ τονίζει ότι σήμερα μπορούμε να κάνουμε μια νέα αρχή. Να οργανωθούν οι υπηρεσίες και οι γεωργικοί σταθμοί. Να καθοδηγούν τον αγρότη και να παράγονται προϊόντα σύμφωνα με τις ανάγκες της τοπικής αγοράς, ώστε να μπορέσουμε να μειώσουμε την ανεργία, να αυξήσουμε την παραγωγή και να μειώσουμε και τις εισαγωγές που κάνουμε σε αγροτικά προϊόντα. Και θα μπορούσε, σύμφωνα με τον ίδιο, να παίξει έναν τέτοιο ρόλο και το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας.
Καταλήγοντας, ο Κωστής Παπαδάκης θυμάται: «Πριν από λίγα χρόνια υπήρχαν καμιά δεκαριά γεωπόνοι στις Μοίρες. Υπήρχαν 5-6 γεωπόνοι στο Τυμπάκι. Υπήρχαν στο Αρκαλοχώρι. Υπήρχαν στο Ασήμι. Δηλαδή, όπως είναι οι καθηγητές στα σχολεία, υπήρχαν και οι γεωπόνοι. Τώρα δεν υπάρχει κανείς. Η Διεύθυνση Γεωργίας ήταν στελεχωμένη με πολύ προσωπικό. Υπήρχε ο σταθμός του Κατσαμπά με ερευνητές. Κάντε μια βόλτα τώρα στον σταθμό αυτό... Μόνο αίγες που δεν είναι μέσα στα θερμοκήπια»...
Το έγκλημα... της Πολιτείας
Τη δική του απάντηση, εκφράζοντας διαφορετικές απόψεις ως προς τον ρόλο που θα πρέπει να παίξει το κράτος, δίνει στη “Νέα Κρήτη” ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ και κτηνίατρος Αλέκος Στεφανάκης.
«Το μεγαλύτερο έγκλημα που έγινε σε αυτή τη χώρα ήταν όταν προσπάθησε το ελληνικό κράτος να υποστηρίξει τους αγρότες μέσα από τη διαδικασία της δημόσιας λειτουργίας. Ενώ δηλαδή, όταν έχεις κάποιο θέμα με τη Δικαιοσύνη βρίσκεις τον δικηγόρο σου και τον πληρώνεις και πας και κάνεις τη δουλειά σου. Όταν θες να βγάλεις άδεια, βρίσκεις τον μηχανικό και τον πληρώνεις. Στην προσπάθειά τους να θεωρήσουν τον αγρότη όχι επιχειρηματία αλλά κακομοίρη, είχαν αυτό το σύστημα και υποστήριζαν τον αγρότη. Έφευγε λοιπόν ο κτηνίατρος από το Ρέθυμνο μαζί με ένα ζωοτέχνη και πήγαιναν και ξεγεννούσαν μια προβατίνα στην Πόμπια. Αυτό ήταν μια παροχή υπηρεσιών. Ποτέ βιώσιμη, αλλά αυτό γινόταν»...
Ο Αλέκος Στεφανάκης απαντά, επίσης, στον Κωστή Στεφανάκη, λέγοντας πως σε καμία των περιπτώσεων δε θα μπορούσε το ΓΕΩΤΕΕ να αναλάβει καθήκοντα καθοδήγησης των παραγωγών, αφού πρόκειται για επιστημονικό σύμβουλο του κράτους.
«Το κράτος θα πρέπει να ελέγχει να μη γίνονται παρανομίες. Και οι αγρότες να οργανωθούν σε Ομάδες Παραγωγών και Συνεταιρισμούς. Αυτές οι οργανώσεις να έχουν σύμβουλο που να τους συμβουλεύει και να τους καθοδηγεί»...
