Την άποψη ότι το καθεστώς αναδοχής και υιοθεσίας που επικρατεί στην Ελλάδα δεν τιμά το πολιτικό σύστημα εξέφρασε ο Γιάννης Κεφαλογιάννης κατά την ομιλία του στη Βουλή στη συζήτηση του σχετικού νομοσχεδίου.
Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της ΝΔ επισήμανε πως «την ώρα που 2000 με 3000 παιδιά βρίσκονται σε ιδρύματα, ο χρόνος αναμονής για μια υιοθεσία φτάνει ακόμη και τα 7 έτη. Υπάρχει πάρα πολύς κόσμος που ταλαιπωρείται επί σειρά ετών, γιατί η διαδικασία της υιοθεσίας είναι πολύπλοκη, χρονοβόρα και αποθαρρυντική».
Ο κ. Κεφαλογιάννης υπογράμμισε πως «το νομοσχέδιο της Κυβέρνησης ελάχιστα αγγίζει μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα όπως ο κατακερματισμός και η επικάλυψη αρμοδιοτήτων ανάμεσα σε διαφορετικούς φορείς, η ανυπαρξία συντονισμού, η αντιμετώπιση των παράνομων κυκλωμάτων, η καθιέρωση αποκλειστικής προθεσμίας για την ολοκλήρωση του δικαστικού σκέλους της υιοθεσίας. Η αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων απαιτεί κάτι παραπάνω από την εκδήλωση μιας συνθηματολογικής ευαισθησίας», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Για την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια
Στο ζήτημα της αναδοχής από τα ομόφυλα ζευγάρια, ο κ. Κεφαλογιάννης επισήμανε πως «η Κυβέρνηση την έχει αναγορεύσει στη λυδία λίθο του κοινωνικού εκσυγχρονισμού. Η αναδοχή, όπως και η υιοθεσία όμως δεν μπορεί να εξετάζεται με κριτήριο το εύρος των δικαιωμάτων των υποψήφιων γονέων αλλά με κριτήριο το συμφέρον του παιδιού», υπογράμμισε.
Ο Βουλευτής Ρεθύμνου σημείωσε πως «δεν έχουμε να κάνουμε εδώ τόσο με άλλο ένα βήμα εξομοίωσης των ομόφυλων ζευγαριών με τα ετερόφυλα όσο με την παροχή φροντίδας σε μικρά παιδιά που δεν είχαν την τύχη να έχουν τους φυσικούς τους γονείς να τα μεγαλώσουν.
«Ο λόγος που θεωρούμε ότι είναι καλύτερο για ένα παιδί να μεγαλώσει σε μια θετή ή μια ανάδοχη οικογένεια από ότι σε ένα ίδρυμα δεν είναι μόνο γιατί αυτή είναι σε θέση να δώσει φροντίδα και αγάπη σε ένα παιδί, αλλά γιατί είναι σε θέση να διασφαλίσει καλύτερα από ένα ίδρυμα την ομαλή κοινωνική του ένταξη», σημείωσε.
Καταλήγοντας, ο κ. Κεφαλογιάννης αναρωτήθηκε: «Βρισκόμαστε στην Ελλάδα στο επιθυμητό επίπεδο για την καταπολέμηση των διακρίσεων;
Προκύπτει από το παρόν νομοσχέδιο, έστω και ως αναφορά, η αναγκαιότητα για την κατάρτιση ενός σχεδίου πρόληψης, ψυχολογικής υποστήριξης, ερευνητικής καταγραφής, υποστήριξης της εκπαιδευτικής κοινότητας και των τοπικών κοινωνικών δομών που θα προσφέρει μια διέξοδο στο πρόβλημα του κοινωνικού στιγματισμού;
Η απάντηση είναι όχι. Όταν όμως κλείσουν τα φώτα της δημοσιότητας αυτά τα προβλήματα θα είναι εκεί και θα περιμένουν: Εσάς, εμάς, τους υποψήφιους γονείς, τα παιδιά, τα ιδρύματα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
