Την Τετάρτη το μεσημέρι στο Δημοτικό Συμβούλιο μπαίνει για συζήτηση το κρίσιμο θέμα της υπεράσπισης, από τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. των λαϊκών οικογενειών, που αποδεδειγμένα δεν μπορούν να πληρώσουν,.
Από την πρώτη στιγμή έχουμε κάνει σαφές ότι το ζήτημα το αντιμετωπίζουμε με κριτήρια κοινωνικοταξικά. Καταγγείλαμε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ γιατί διατηρεί και διευρύνει το καθεστώς ασυλίας των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων ενώ την ίδια στιγμή, με τα μέτρα των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών, κηρύσσει «μηδενική ανοχή» απέναντι στον λαό, που μαζί με τους προηγούμενους τον χρεοκόπησαν. Καταγγείλαμε το γεγονός ότι το Δημ. Συμβ. υποχρεώθηκε να διαγράψει 11.000 ευρώ από τους εκατομμυριούχους Μαρινόπουλο Σκλαβενίτη γιατί εντάχθηκαν στο… «πτωχευτικό δίκαιο» ενώ την ίδια στιγμή ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΩΜΕΝΟ να πάρει το σπίτι των αληθινά φτωχών για ευτελή ποσά. Αυτή η «δικαιοσύνη» δεν είναι τυφλή και αμερόληπτη. Είναι ταξική, μεροληπτική και ανοιχτομάτα.
Το παράδειγμα αυτό δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, που δίνει την ευκαιρία στον δημοτικό σύμβουλο του ΚΚΕ να επαναφέρει τις δήθεν ξεπερασμένες και πάντως πολύ ενοχλητικές ταξικές του «ιδεοληψίες». Επιβεβαιώνεται με διαβολική ακρίβεια από την «ακτινογραφία» των οφειλών στο δήμο Ρεθύμνης. Ο εργαζόμενος λαός, εξαναγκάζεται να πληρώνει και παρά την ανέχειά του, χρωστά ψίχουλα. Τη μερίδα του λέοντος την χρωστούν ελάχιστες δεκάδες επιχειρηματικών συμφερόντων, που απολαμβάνουν την ασυλία των νόμων, των κυβερνήσεων, της κοινωνικής και οικονομικής τους επιφάνειας.
- Σύμφωνα λοιπόν με τα πολύ πρόσφατα στοιχεία της οικονομικής υπηρεσίας, στο δήμο χρωστούν 16.150 οφειλέτες με σύνολο οφειλών 10.656.000 ευρώ. Ο 1 στους 3 είναι χρεωμένος, ίσως και χωρίς να το ξέρει. Χρωστούν από 4 λεπτά του ευρώ (μη γελάτε ο «παραλογισμός» στέλνει το μήνυμα «δεν ξεφεύγει κουνούπι») μέχρι 413.580 ευρώ ο μεγαλύτερος. Τα 4 λεπτά δεν σβήνονται αλλά τα 413.580, παρά τις προσπάθειες της υπηρεσίας, μάλλον θα πάνε κάποτε για παραγραφή. Είναι μια ξένη εταιρεία που νοίκιαζε ένα ξενοδοχείο. Τσέπωσε τα τέλη παρεπηδημούντων, που ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΙΣΕΠΡΑΤΕ και εξαφανίστηκε.
Ας ομαδοποιήσουμε όμως αυτή την εικόνα των οφειλών για να αρχίσουν να φαίνονται κάποιες μεγάλες αλήθειες.
- Κάτω από τα 300 ευρώ (όριο για κατασχέσεις στον τραπ. λογαριασμό) είναι 13.195 οφειλέτες (το 81,7%) και το οφειλόμενο από αυτούς ποσόν είναι 1.142.000. Μόλις το 10,7% των συνολικών οφειλών.
- Από 300-500 ευρώ 1017 οφειλέτες (6,3%) με οφειλόμενο ποσόν 391.802 ευρώ (3,7%). Κινδυνεύουν από το μέτρο της κατάσχεσης και αν αυξηθούν τα δημοτικά τους χρέη κινδυνεύουν από πλειστηριασμό.
- Από 500-10.000 ευρώ 1766 οφειλέτες (10,9%) και το σύνολο των οφειλών τους 2.896.774 ευρώ (27,2%).
Επειδή στις οφειλές συμπεριλαμβάνονται σημαντικά ποσά από υποχρεωτικές προσκυρώσεις από τα σχέδια πόλης, συσσωρευμένες κλήσεις του ΚΟΚ κλπ, μέχρι αυτό το επίπεδο μπορούν να φτάσουν και οφειλές εργατικών λαϊκών οικογενειών, μικροεπαγγελματιών κλπ. Κυρίως όμως εδώ είναι επιχειρηματικές οφειλές, μεσαία συμφέροντα, που δεν αποδίδουν όχι γιατί δεν έχουν αλλά για να πλουτίζουν πιο πολύ. Σημειώνουμε οτι το αίτημά μας για απαλλαγή των οφειλετών, που αποδεδειγμένα δεν μπορούν να πληρώσουν, γίνεται με καθαρά εισοδηματικά κριτήρια και όχι με βάση το ύψος της οφειλής. Δεν μπορούμε όμως να μην υπογραμμίσουμε το γεγονός ότι σε αυτές τις μικρομεσαίες κατηγορίες είναι το 99% των οφειλετών και οφείλουν μόλις το 41,6% του συνόλου των οφειλών. Επειδή δε και σ’ αυτό το επίπεδο και ιδιαίτερα στην κατηγορία 500-10.000 ευρώ ο κύριος όγκος είναι επιχειρηματικά συμφέροντα που ξεγλιστρούν, τότε αβίαστα βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο εργαζόμενος λαός μπορεί να αντιπροσωπεύει το 90-95% των οφειλετών αλλά είναι αμφίβολο αν χρωστά πάνω από το 15% των οφειλών. Παρ’ όλ’ αυτά είναι αυτός που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του ή και τις μικροκαταθέσεις για την ώρα ανάγκης. Και κινδυνεύει ακριβώς γιατί ΔΕΝ ΕΧΕΙ. Αυτοί πρέπει να προστατευτούν.
- Τη μερίδα του λέοντος χρωστούν μόλις 166 οφειλέτες (το 1,03%) με οφειλές από 10.000 μέχρι 413.580, που χρωστούν 6.225.424 ευρώ (το 58,4% του συνόλου). Για τον πρώτο με τα 413 είπαμε. Ακολουθούν 6 με οφειλές από 200-299 χιλ. Άλλοι 6 με οφειλές από 100-160 χιλ. Άλλοι 19 από 50-100 χιλ, άλλοι 43 από 20-50 χιλ. κοκ. Τέτοιες οφειλές δεν μπορούν να προκύψουν παρα μόνο από μεγαλομεσαίες επιχειρηματικές δραστηριότητες, από αποκρύψεις χιλιάδων τετραγωνικών, από τέλη παρεπιδημούντων κλπ. Το ποια τάξη κρύβεται πίσω από αυτά τα νούμερα είναι ηλίου φαεινότερο. Εδώ είναι που πρέπει να γίνουν και οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί και ακόμη περισσότερα. Αλλά, επειδή οι νόμοι και το κράτος είναι στα μέτρα τους είναι απαραίτητη η συνειδητή, μαζική, οργανωμένη πάλη του λαού. Τα εργαλεία που έχουν είναι άφθονα. Όταν καταφέρνεις να χρωστάς τόσα χρήματα, το να διαθέσεις 1-2 χιλιάρικα για χρονοτριβείς στα δικαστήρια είναι το απλούστερο. Όταν ξέρεις ότι η επόμενη ρύθμιση της κυβέρνησης θα σου σβήσει τα μισά γιατί δεν θα διαχωρίζει τους έχοντες απ’ τους μη έχοντες γιατί να μην καθυστερείς; Τα πιο σύνθετα είναι η διάλυση των επιχειρήσεων και η δημιουργία άλλων κλπ. Κανείς μικροοφειλέτης δεν μπορεί να τα κάνει αυτά. Πληρώνει και κλαίει τη μοίρα του.
Να γιατί η κοινωνικοταξική αντιμετώπιση του ζητήματος είναι απόλυτα επιβεβλημένη. Οι «ιδεοληψίες» μας όχι μόνο δεν είναι ξεπερασμένες αλλά όσο ποτέ ζώσες, σύγχρονες και επίκαιρες.
Να γιατί αυτοί που καμώνονται πως φωνάζουν για τους πλειστηριασμούς χωρίς να διαχωρίζουν τις τάξεις που πληρώνουν απ’ την τάξη που απαλλάσσεται, αυτοί, που με σημαία τον εθνικισμό, ανακατεύουν το κεφάλαιο με τον εργαζόμενο λαό, αυτοί που πετούν το τρύπιο (για το λαό) «σωσίβιο» των δήθεν «παράνομων και αντισυνταγματικών» πλειστηριασμών, το κάνουν για να στρέφουν την οργή του λαού μακριά απ’ τους δυνάστες του. Να τους δίνουν χώρο να συνεχίζουν να ξεγλιστρούν σε βάρος του χρεοκοπημένου λαού.
Ο εργαζόμενος λαός έχει κατακτήσει το δικαίωμα να αγωνίζεται και να καταργεί αντιλαϊκούς νόμους και μέτρα. Έχει δικαίωμα να απαιτεί την θωράκιση και την προστασία του από του πλειστηριασμούς, τις κατασχέσεις, την αντιλαϊκή φορολογία κλπ όταν δεν μπορεί να καλύψει τις βασικές του ανάγκες. Δεν χρειάζεται ούτε τον ωφελεί να καταφεύγει σε κανένα άλλο επιχείρημα.
Το δημοτικό συμβούλιο ή θα ευθυγραμμιστεί με αυτό τον φυσικό νόμο και την κοινωνική συνείδηση ή θα αποδράσει αγκαλιά με τον ταξικό νόμο, που του επιβάλλει να διαγράφει χιλιάδες στους εκατομμυριούχους και για τα ψίχουλα να εξοντώνει τους ανήμπορους.
