Το νέο πολιτικό τοπίο στην Ιταλία και η απρόσμενη πολιτική αλλαγή στην Ισπανία δημιουργούν αναμφισβήτητα έναν αισθητό κυματισμό στη λιμνοθάλασσα του ευρωπαϊκού γερμανικού διευθυντηρίου.
Έναν κυματισμό που προήλθε από κοινωνική αντίδραση στο εφαρμοζόμενο ευρωπαϊκό πρόγραμμα προτεσταντικής οικονομικής ορθότητας (ευημερία αριθμών vs ευημερίας πολιτών) και ουδείς μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια εάν μετεξελιχθεί σε τσουνάμι!
Εάν τελικά ο κυματισμός μετεξελιχθεί σε τσουνάμι, απειλείται με πνιγμό το σημερινό οικοδόμημα της ευρωζώνης και επειδή οι Γερμανοί λατρεύουν το ευρώ ( όχι άδικα) θεωρώ ότι έχουν plan B. Ήδη ο αντικαταστάτης του Μάριο Ντράγκι στο τιμόνι της ΕΚΤ θα είναι Γερμανός…εάν αυτό σημειολογικά λέει κάτι. (Σημ. Μόνο εμείς δεν δικαιούμαστε να έχουμε plan B…μέχρι να σκάσουμε!)
Η έξοδος μας στις αγορές με το μαξιλάρι των 20δις, μετά την πολιτική αλλαγή στην Ιταλία, από τους περισσότερους οικονομικούς αναλυτές θεωρείται επισφαλής γιατί το μαξιλάρι δεν είναι αρκετά γεμάτο. Χρειάζεται περ. άλλα 10δις γέμισμα για να κοιμόμαστε ήσυχοι, εάν οι αγορές αποφασίσουν να κάνουν πάρτι. Γι΄ αυτό ο διοικητής της ΤτΕ κ. Στουρνάρας (μακρύ χέρι του Ντράγκι) εδώ και καιρό πιέζει λεκτικά για αποδοχή προληπτικής γραμμής στήριξης. Κάτι που η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά γιατί την φέρνει ανακόλουθη με το αφήγημα του τέλους των μνημονίων και της καθαρής εξόδου.
Τέλος Ιουνίου, στο Eurogroup, θα μάθουμε το μέλλον μας. Τότε θα διαπιστώσουμε εάν ονειρευόμαστε μόνοι μας ή με παρέα.
Πάντως η μνημονιακή συνταγή ανάπτυξη με λιτότητα θυμίζει ανορεξικό μοντέλο της πασαρέλας!
