Είμαστε λοιπόν τα… καλά παιδιά που συνεργάζονται άψογα και αξίζει να τους πετάξουν οι «φίλοι» και εταίροι, ένα κοκαλάκι για να νιώσουν κάπως καλύτερα! Δυστυχώς, την ώρα που θα κυκλοφορεί αυτή η εφημερίδα ίσως γνωρίζουμε την απόφαση του Eurogroup στο Βερολίνο.
Έτσι αναγκαστικά σχολιάζουμε υποθετικά σενάρια, βασισμένα ωστόσο πάνω σε κάποιες δημόσιες εκθέσεις της Κομισιόν, αλλά και στο όλο πολιτικό κλίμα που είδαμε να διαμορφώνεται τις προηγούμενες μέρες.
Ενορχηστρωμένα και έντεχνα, έστρεψαν το βλέμμα των Ελλήνων εθνικιστών στην ονοματοδοσία του όμορου κρατιδίου προς βορρά, όπως ακριβώς ήθελαν οι καλοί μας σύμμαχοι μας και ουδείς κουβεντιάζει, πέρα από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ το τι συμβαίνει σ’ αυτό το Eurogroup. Εξάλλου πολλά έχουμε δει μέχρι σήμερα. χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τη χώρα μας.
Μόνο που αυτή τη φορά, τα πράγματα είναι μάλλον λίγο διαφορετικά: Δεδομένα θεωρεί η Κομισιόν τις περικοπές στις συντάξεις και τη μείωση του αφορολόγητου στην έκθεση συμμόρφωσης που έδωσε στη δημοσιότητα η Επιτροπή.
Στο κείμενο γίνεται σαφές ότι τα μέτρα που περιλαμβάνουν περικοπή σύνταξης αξίας 1% του ΑΕΠ και αντίστοιχης αξίας περικοπές στο αφορολόγητο το 2020 θα εφαρμοστούν κανονικά. Προσέξτε, αυτό αφορά του παππούδες και τις γιαγιάδες μας που περιμένουν να ζήσουμε με αξιοπρέπεια από τη σύνταξη τους, αλλά και να δώσουν ένα χέρι βοήθεια στα άνεργα παιδιά και εγγόνια τους.
Σχετικά με τα αντίμετρα αναφέρεται ότι θα τεθούν και αυτά σε εφαρμογή ανάλογα με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων. Έτσι απλά… Ανάλογα με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων!
Η Κομισιόν τονίζει ότι η Ελλάδα έχει εκπληρώσει τα 88 προαπαιτούμενα της τέταρτης αξιολόγησης και αυτό συμβάλλει στην εκταμίευση μιας σειράς δόσεων που θα καλύψουν τις ανάγκες για το χρέος και στη δημιουργία ενός «μαξιλαριού». Η πρόβλεψη για την ανάπτυξη φέτος είναι στο 1,9% και στο 2,3% την επόμενη διετία, αλλά «βλέπει» επιβράδυνση στο 1,8% το 2022.
Η Κομισιόν περιγράφει την πρόθεση της κυβέρνησης για πρόσθετες παροχές, αν υπάρχει το δημοσιονομικό περιθώριο, αλλά παράλληλα καταγράφει και μια σειρά από αβεβαιότητες. Αυτές συνδέονται με πιθανή αδυναμία συγκράτησης των δαπανών, ανατροπή των μέτρων που έχουν ήδη ψηφιστεί αλλά μένει να εφαρμοστούν από το 2019 και πιθανή απώλειες εσόδων στην φορολογία των ακινήτων.
Ειδική μνεία γίνεται στην επικινδυνότητα πιθανών αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι οποίες θα προκαλέσουν δημοσιονομική δαπάνη και θα πρέπει, όπως φαίνεται, να ληφθούν υπόψη από την κυβέρνηση στον σχεδιασμό που κάνει για τα επόμενα χρόνια.
Δεν γίνεται πάντως, αναφορά και στα σενάρια βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Και γιατί να γίνει; Αυτό αφορά τους Έλληνες πολίτες, όχι τους δανειστές μας. Εμείς ή τέλος πάντων, αυτοί που μας κυβερνούν θα έπρεπε να το ελέγξουν και να το διασφαλίσουν αυτό.
Λοιπόν, τίποτα δεν τέλειωσε… Μπροστά μας έχουμε ένα πολύ δύσκολο δρόμο που αφορά εμάς προσωπικά, τον καθένα δηλαδή που καλείται να συνεισφέρει για να υλοποιηθεί το όποιο πρόγραμμα αποφασιστεί για μας χωρίς εμάς. Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Το ζούμε στο πετσί μας οκτώ συνεχή χρόνια τώρα και μάλλον θα συνεχίσουμε να το βλέπουμε για πολλές δεκαετίες ακόμα.
Η αποσάθρωση του κράτους, όπως το ξέραμε, μάλλον θα συνεχιστεί και η φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του ελληνικού πληθυσμούς, επίσης. Είμαι περίεργος να δω πού θα στηρίξουν την ανάπτυξη που θα προσπαθήσουν να μας πείσει ότι θα έρθει.
Ως δημοσιογράφος μόνο. Γιατί ως πολίτης θα ήθελα πολύ να μην ήμουν κάτοικος αυτής της χώρας. Δεν τους εμπιστεύομαι τους πολιτικούς που μας κυβερνούν. Ούτε φυσικά και τους προηγούμενους. Όλα τελικά έχουν το τίμημα τους. Το ζήτημα είναι πόσο είσαι διατεθειμένος να ξεπουλήσεις τα πάντα για να το παίξει σωτήρας…
