Όμορφα, πανέμορφα, ξάστερος ουρανός, ξημέρωμα…
να νιώθεις τη ζωή και να την υμνείς… να την χαίρεσαι…
να βλέπεις ότι υπάρχεις ,ότι μπορείς να παλέψεις,
ότι μπορείς να φτιάξεις τον κόσμο απ΄ την αρχή.
Το «τώρα»… ναι, δύσκολο και περίπλοκο… αλλά υπαρκτό,
με τις χαρές και τις λύπες ,το δάκρυ και το χαμόγελο,
μια πραγματικότητα …φτιαγμένη στα μέτρα του καθενός,
ένα πρόβλημα για λύση …με βραβείο το αποτέλεσμα !
Το «μετά»… αόριστο… και αβέβαιο… μακρινό ίσως…
σιωπηλό… στο μυαλό και την ψυχή θρονιασμένο…
αναμένει μέσα στο χρόνο, το όποιο αποτέλεσμα…
το βραβείο της νίκης ή της ήττας την κατάκριση.
Τι λες ,λοιπόν, αποφάσισε το «τώρα» ή το «μετά»… τι επιλέγεις…
Διάλεξε την πορεία σου… το δρόμο της αρετής ή της κακίας.
Εσύ το κάνεις αυτό, η πρώτη αρχή για το «τώρα» του κόσμου,
η συνέχεια για το «μετά» …για το πέρασμα στο φως ή το σκοτάδι.
Το ξέρω, δεν είναι εύκολο …και κατανοώ τις δυσκολίες…
Μπορείς ,όμως, πάλεψε το «τώρα», με πίστη και δύναμη
κι όλα τα προβλήματα τα καθημερινά στόλισέ τα με αγάπη
και βάλε την ευγένεια της ελπίδας μέσα στην καρδιά σου.
«Τώρα» .λοιπόν, ή και «μετά», πες μου, σκέψου το…
Μπορείς να τα κάνεις αδέλφια του καλού ή εχθρούς.
Μπορείς με το φως, να ενώσεις τη γη και τον ουρανό,
ο ένας να προσμένει τον άλλον με ανείπωτη χαρά !
Το «τώρα» και το «μετά», μια συνάντηση υπερκόσμια !
μια είσοδος… μια υποδοχή θριαμβευτική… έτσι, ας είναι ,
ένα αγκάλιασμα ανοιξιάτικο ,χαρμόσυνο παιδικό,
μέσα στο περιβόλι το ουράνιο του Χριστού μας !
