Οι μέρες ζεσταίνουν, ο Ιούλης είναι ήδη εδώ. Με τις υψηλές θερμοκρασίες του, με όλα τα γλυκά καλέσματα του, να φύγεις μακριά από την Αθήνα για διακοπές. Και κάποιοι το κάνουν και τους ζηλεύουμε.
Στο παρελθόν, όταν εργαζόμουν, αυτόν τον μήνα διάλεγα για τις διακοπές μου. Ήταν ο πιο ζεστός μήνας του καλοκαιριού και δεν τον ήθελαν πολλοί συνάδελφοι από τη δουλειά, καθώς οι περισσότεροι χρησιμοποιούσαν τον Αύγουστο. Επιπλέον αυτόν τον μήνα κλείνουν και τα μαγαζιά, τα τυπογραφία οι επιχειρήσεις, οπότε λογικό είναι να προσαρμόζονταν σ’ αυτό.
Φέτος όμως, όλα είναι διαφορετικά. Όντας στις λίστες της ανεργίας του ΟΑΕΔ, οι διακοπές μοιάζουν πολυτέλεια. Ούτε και μπορείς να προγραμματίσεις πολλά πράγματα… Κι αυτό αφορά τους περισσότερους συνέλληνες, πια.
Κάνοντας, ωστόσο, μια έρευνα σε σχέση με τις τιμές των ενοικιαζόμενων δωματείων τρόμαξα με ποσά είδα. Ιδιαίτερα τον Αύγουστο τα περισσότερα καταλύματα είναι ήδη κλεισμένα. Ποιοι, άραγε, είναι αυτοί που διαθέτουν τέτοια ποσά, για τις διακοπές τους σε εποχές σαν αυτές που ζούμε;.
Και πώς γίνεται να είναι τόσο επιλεκτικός ο τρόπος για να επηρεαστούν από την κρίσης κάποιες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και κυρίως η μεσαία τάξη;
Αυτά μάλλον είναι προς εξέταση και για προβληματισμό. Κι αντί να ασχοληθούν τα ΜΜΕ και οι εφημερίδες με τέτοια ζητήματα, προβληματίζονται αν το 152 της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι σε θέση να στηρίξει τις κυβερνητικές επιλογές ή αν θα πέσει ως κυβέρνηση!
Ουδείς έχει πάρει και πολύ στα σοβαρά το γεγονός που πανηγύρισε ο πρωθυπουργός και η πατέρα του, ότι δηλαδή τον Αύγουστο βγαίνουμε από τα μνημόνια. Διότι πολύ απλά γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να καταλάβει τίποτα στην καθημερινότητα του. Πλήρωνε υπερβολικούς φόρους και θα συνεχίσει να το κάνει και μάλιστα για πολλά χρόνια, αργότερα.
Έχει να αντιμετωπίσει έξω, μια πολύ σκληρή αγορά εργασίας με κακοπληρωμένη τη δουλειά του. Και την ίδια ώρα όλα γύρω του, τα βασικά είδη πρώτης ανάγκης στο σούπερ μάρκετ, αυξάνουν αδικαιολόγητα.
Πώς, λοιπόν, να κάνει σχέδια για διακοπές; Εδώ θα μείνει και θα υποστεί τον καύσωνα, κάτω από τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης στην πόλη. Στο μπαλκόνι του, αν έχει και στα κοντινά πάρκα, για λίγη δροσιά. Ακόμα και μια κοντινή θάλασσα μοιάζει δύσκολη…
Αλλά, μην απογοητευόμαστε. Ο άνθρωπος προσαρμόζεται σχετικά εύκολα, ιδιαίτερα όταν δεν έχει άλλη επιλογή. Ας μείνουμε λοιπόν να παρακολουθούμε και να σχολιάζουμε την επικαιρότητα, όπως διαμορφώνεται. Στη Βουλή μόλις την Πέμπτη κουβέντιασαν για τα οικονομικά. Και τα ΜΜΕ το έβλεπαν αυτό ως μια ευκαιρία να διασταυρώσουν τα ξίφη τους Τσίπρας – Μητσοτάκης. Αλλά έτσι είναι τα πράγματα; Όχι βέβαια!
Οι άνθρωποι υποφέρουν, καθώς έχουν πληρώσει πολύ ακριβά όλα αυτά τα χρόνια των συνεχών μνημονίων και θα επιθυμούσαν να ακούσουν κάτι σοβαρό και αισιόδοξο από τα χείλη των πολιτικών… Ότι δηλαδή κάτι αλλάζει, προς το καλύτερο, για τους ίδιους. Αντί γι’ αυτό όμως παρακολουθούν ένα θέατρο σκιών που οι πρωταγωνιστές του, ελάχιστα επιθυμούν να ενημερώσουν ουσιαστικά και υπεύθυνα.
Μετά από αυτή τη συζήτηση, η Βουλή θα κλείσει. Βλέπεις, θέλουν και οι πολιτικοί να πάνε στις περιφέρειες που εκλέγονται και να ενημερώσουν τους ψηφοφόρους για το… έργο τους. Μήπως θα μας λείψει το θέαμα στα έδρα του Κοινοβουλίου. Καθόλου. Συνηθίσαμε πια την απουσία τους. Διότι είναι απουσία, να μην έχεις προσωπική άποψη, αλλά να εκτελείς με κλειστά μάτια τις εντολές τους αρχηγού. Κατανοητό;
Για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να είναι αλλιώς τα πράγματα. Όλοι οι… σωτήρες μαζί, διαχρονικά είναι για τα μπάζα. Η θεσούλα τους μόνο, ο μισθουλάκος τους και… γαία πυρί μυχθείτω…
