Όπως οι περισσότεροι (ίσως) γνωρίζετε, όταν αποφασίζω να αρθρογραφήσω αναφέρομαι κατά κύριο λόγο σε αθλητικά γεγονότα ή άλλες φορές πάλι προσπαθώ να εκφράσω την γνώμη μου για θέματα που έχουν να κάνουν με αθλητικές διοργανώσεις, για θέματα που έχουν να κάνουν με την αθλητική επικαιρότητα γενικότερα.
Σήμερα όμως, δε θα σας παρουσιάσω τίποτα από αυτά που ανέφερα προηγουμένως και τούτο γιατί θα αναφερθώ σε ένα θέμα που είναι πιο σημαντικό και μέσα από το οποίο οφείλουμε όλοι μας να «αντιδράσουμε» δυναμικά και όχι σιωπηρά και για λίγο χρονικό διάστημα … . Ο λόγος για την αυτοκτονία του 15χρονου νεαρού στην Αργυρούπολη της Αττικής λόγω του “bullying” που δεχόταν από τους συμμαθητές του. Άλλο ένα τέτοιου είδους περιστατικό που αποδεικνύει την σκληρότητα της κοινωνίας μας, την κρίση των αξιών που μαστίζει την χώρα μας και δυστυχώς την επικράτηση των «νταήδων» και των «παλικαράδων» στην εποχή μας.
«Χθες» θύμα ήταν ο Βαγγέλης από την πόλη μας, «σήμερα» ο 15χρονος της Αργυρούπολης Αττικής ... «αύριο» εσύ που διαβάζεις το άρθρο ή ακόμα και εγώ ο ίδιος ... . Όσο δεν «αντιδράμε» σε όλο αυτό ... αλλά, αντίθετα «σιωπούμε» και δεν προσπαθούμε να το αλλάξουμε η κοινωνία μας ολοένα και περισσότερο θα «υποβαθμίζεται» και οι άνθρωποι ολοένα και περισσότερο θα αλλοτριώνονται. Οι προσπάθειες για να αλλάξει όλο αυτό ? Θα πρέπει να κατανοούμε τους συνανθρώπους μας κάθε στιγμή που συναναστρεφόμαστε μαζί τους και όχι μόνο όταν θα έχουμε κέρδος από αυτούς.
Το φαινόμενο του “bullying” ήταν πάντοτε πρόβλημα στην χώρα μας και όσο δεν αλλάζουμε μυαλά θα συνεχίσει να υπάρχει. Η παιδεία ενός λαού φαίνεται από την αλληλεγγύη και την φροντίδα που δείχνει ο ένας στον άλλο. Πόσοι «Βαγγέληδες» και πόσοι 15χρονοι υπάρχουν ανάμεσά μας, στα σχολειά της χώρας μας, οι οποίοι νιώθουν άσχημα καθημερινά λόγω της διαφορετικότητά τους από τους «παλικαράδες» και τους «νταήδες» που κάνουν πλάκα ? Η απάντηση είναι ... ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ και τούτο γιατί δεν έχουμε μάθει ως λαός να σεβόμαστε τους άλλους και προπαντός τον χαρακτήρα τους. Και τούτο γιατί, τα σχολεία μας δεν παρέχουν ανθρωπιστική «παιδεία» αλλά μονάχα αποστηθισμένη «εκπαίδευση», η οποία προωθεί την παπαγαλία και όχι τις αξίες που πρέπει (π.χ. αλληλεγγύη/ σεβασμός στο διαφορετικό/ ανθρωπισμός κ.ο.κ). Άλλες φορές πάλι, οι όποιες προσπάθειες γίνονται από ορισμένους δασκάλους – καθηγητές πέφτουν στο κενό είτε γιατί τα παιδιά τις απαξιώνουν είτε γιατί το εκπαιδευτικό μας σύστημα, έτος 2018, στοχεύει αποκλειστικά στην αποστήθιση και όχι σε ιδανικά που θα αποτρέψουν στο μέλλον φαινόμενα “bullying” τόσο εντός όσο και εκτός των σχολικών κτιρίων.
Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι όσο δεν «αντιδρούμε» δυναμικά και πάνω από όλα συνολικά ... αλλά «σιωπούμε» όχι μόνο δεν θα αλλάξουμε ως κοινωνία αλλά πάνω από όλα θα ερχόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιου είδους καταστάσεις, σαν αυτή της αυτοκτονίας του 15χρονου της Αργυρούπολης της Αττικής ... .
Υ.Σ: Καλό Παράδεισο, φίλε !
Υ.Σ2: Είμαι, μόλις, 18 χρονών αλλά επιθυμώ να αλλάξει ο κόσμος και κυρίως η νοοτροπία μας !
Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο αν αντιδράσουμε συνολικά και όχι περιστασιακά ! Καιρός να αντιδράσουμε λοιπόν .... !
