- Υπερηφάνεια –Δέος- Συγκίνηση -Απογοήτευση και Περισυλλογή στην εκδήλωση χρέους για τον Ανθρωπιστή κι Ευεργέτη, ιατρό, πατριώτη, πολιτικό.
Γράφει ο δημοσιογράφος , Φιλόλογος, Δάσκαλος: NIKOΛΕΩΝ .Ι. ΤΣΟΥΠΑΚΗΣ
«Για τους γιατρούς ήσουν γιατρός για τους φτωχούς προστάτης και για την Κρήτη ολάκερη ήσουν επαναστάτης»:αναφέρεται στο μνημείο του Γεωργίου Ανδρεδάκη στην Παναγία Λειβάδα όπου και ετάφη.
Πλήθος κόσμου από Αμάρι, Ρέθυμνο, Αθήνα κι εξωτερικό ήρθε στον Φουρφουρά να ανάψει ένα κεράκι και να τιμήσει τη μνήμη του κορυφαίου Αμαριώτη πατριώτη, ιατρού, βουλευτή και κυρίως Ανθρώπου, ΓεωργίουΑνδρεδάκη ή Ανδρεδή, την Κυριακή 12 Αυγούστου.Την επιμνημόσυνη δέηση στην κομψή προτομή του, που κείται υπό την σκέπη της μυθικής Ίδας των Κουρητών, κοσμώντας το Ιατρείο του Φουρφουρά, ακολούθησε κατάθεση στεφάνων από τις τοπικές αρχές και ημερίδα με θέμα τη ‘ζωή και το έργο’ της λαμπρής αυτής προσωπικότητας της πανάρχαιας Αμαρίας Γαίας. Στη μεγάλη και ανακαινισμένη αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου οι προσερχόμενοι είχαν την ευκαιρία να δουν προσωπικά αντικείμενα του Ανδρεδή, φωτογραφικό υλικό, αποσπάσματα από τις ομιλίες του και τις παραινέσεις του. Παρευρέθησαν η αντιπεριφερειάρχης Μαίρη Λιονή, εκπρόσωπος του Επισκόπου Λάμπης Συβρίτου και Σφακίων, ο Δήμαρχος Αμαρίου Παντελής Μουρτζανός, τρεις εναπομείνασες εγγονές του Ανδρεδή, η ΑνθούλαΔεβεράκηΑνδρεδάκη, η ΜαίρηΚασιμάτηΧατζηδάκη σημαίνων παράγων της Μοζαμβίκης, η ΡουμπίναΠαναούταΑνδρεδάκησυγραφέας, δημοσιογράφος και εκδότης στην Κύπρο, πολλά δισέγγονα και τρισέγγονακι εκλεκτοί συμπολίτες. Μετά τους κυρίως ομιλητέςΖαχαρίαΑντωνάκη φιλόλογο και Ρουμπίνα Δ. Ανδρεδάκη, αναφορά στον μοναδικό αυτόν Άνθρωπο έκανε ο γνωστός γλύπτης-λιθοξόος, ΓιάννηςΝεονάκης το τελευταίο βαπτιστήρι του Γιατρού μετά από ‘800 τόσους’ βαφτισιμιούς που είχε αποκτήσει, ο οποίος είπε μαντινάδες για τον ξακουστό νονό του, μεταξύ των οποίων ιδιαίτερα χειροκροτήθηκε η ακόλουθη:
Σωπάτε Αμαριώτες μου, ο Ανδρεδής δε χάθη,
με φάρμακα που άφησε γιατρεύονται τα πάθη».
Με τη σειρά του ο ΠαύλοςΑντωνάκης, ο μακροβιότερος και επιτυχημένος Πρόεδρος της ‘Αδελφότητος Κρητών Νοτίου Αφρικής’, ανέφερε περιστατικά της ζωής του Ανδρεδάκη, όπως του τα είχε αναφέρει, η μητέρα του, που εργαζόταν ως βοηθός του στο σπίτι και στο ιατρείο του . Τέλος από πλευράς Δήμου Αμαρίου πραγματοποιήθηκε απονομή τιμητικής πλακέτας στον ΚώσταΧλίβεροιατρό στον Φουρφουρά,επιμελητή Α΄ του Κέντρου Υγείας Αγίας Φωτεινής και πρόεδρο του Συλλόγου Γενικών Ιατρών του νομού Ρεθύμνης, ως εκπροσώπου της ιατρικής κοινότητος.
Τέλος ακολούθησε πλούσιος μπουφές για τους παρευρισκομένους.
Όλοι όσοι παρευρεθήκαμε στην όμορφη εκδήλωση είχαμε ανάμεικτα συναισθήματα.Από τη μια νιώσαμε ‘υπερηφάνεια’ για το έργο και την αξιοσύνη του ΓεωργίουΑνδρεδάκη, ‘δέος’ και ‘συγκίνηση’ για την εθελοθυσία και τον αλτρουισμό του, τον αγνό πατριωτισμό του ως αγωνιστής και την τιμιότητά του ως βουλευτής, νιώσαμε όμως επίσης απογοήτευση και περισυλλογή διότι συνειδητοποιήσαμε ότι σήμερα, στον κόσμο του κέρδους και των προσωπικών συμφερόντων είναι πολύ δύσκολο να βρεις έναν που να τα έχει όλα όσα είχε εκείνος , να είναι δηλαδή ‘ανάργυρος ιατρός’, ‘γνήσιος πατριώτης’ και ‘έντιμος πολιτικός’.
ΟΡΟΣΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΟΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΔΗ
Στην εκδήλωση ιδιαίτερη αίσθηση έκανε ο λόγος της εγγονής του Γεωργίου Ανδρεδάκη Ρουμπίνας κόρης του Δημητρίου Ανδρεδάκη και της δισέγγονης Ευρυδίκης Ανδρεδάκη.
Ας δούμε όμως τι ανέφερε μεταξύ άλλων η Ρουμπίνα Ανδρεδάκη, για τον γιατρό προδρόμο της πενικιλίνης και προστάτη των πτωχών και των ασθενών:
Σε τούτη δω τη μάζωξη, είμαστε όλοι συγγενείς,και πολύ ευγενείς,
Διότι ξέρομε να αγαπάμε, τους προγόνους μας να εκτιμάμε και να τιμάμε.
Τις ηθικές αρχές και αξίες τους, σαν λάβαρο να κρατάμε,
και στους νεότερους να τις περνάμε.
Παρακαλώ επιτρέψτε μου να διευκρινίσω: συγγενείς δεν είμαστε μόνο εξ αίματος, αλλά εκ πνεύματος. Ευγενείς: υψηλής ηθικής υπόστασης, μεγαλείο πνεύματος και ψυχής.
Στις 18 Αυγούστου 1933, η εφημερίδα ‘Τύπος’ του Ρεθύμνου έγραφε τα εξής: … «Ἀποξηρανθείσαἀπότὴνπάροδοντῶν χρόνων, μία ὑψικάρηνοςδρὺςἀπότὰςλαμπρότερονκοσμούσαςἐπί μακρά σειράν δεκαετηρίδων τὸνεὐκλεάἱστορικόνὁρίζοντατοῦΝομοῦΡεθύμνης, κατέπεσε προχθές ἀθορύβως…»
Ο ‘Γέρο-Δρυς’, ο Γεώργιος Εμ. Ανδρεδάκης, γεννήθηκε στον ΦουρφουράΑμαρίου στις 17 Οκτωβρίου του 1859 για να ενσαρκώσει έναν γνήσιο αυθόρμητο Κρητικό χαρακτήρα, έναν έντιμο μαχητή για την ζωή και την ελευθερία, για την δικαιοσύνη και προστασία των φτωχών και αδυνάτων, έναν άριστο επιστήμονα, αλτρουιστή και εφευρετικό γιατρό, ιδεαλιστή και ευθύ πολιτικό, βαθυστόχαστο διανοούμενο, ευσεβή χριστιανό, έναν αγνό εθνοπατέρα, όπως τον απεκάλεσαν. Ήταν ένας ακούραστος αγωνιστής σε όλα τα μέτωπα: Στα πεδία των μαχών, στον πολιτικό στίβο, και στον επιστημονικό τομέα. Και αυτή η μεγάλη προσφορά του στον κόσμο και την πατρίδα τον έχει καταστήσει αθάνατο. Ένας θρύλος στην καρδιά της Κρήτης που υμνείται με μαντινάδες από το λαό ακόμα και σήμερα.
Μεγάλωσε στις βουνοπλαγιές του Ψηλορείτη, όπως όλα τα παιδιά εκείνη την δύσκολη εποχή. Ο πατέρας του, ΕμμανουήλΑνδρεδάκης, υπήρξε θύμα παιδομαζώματος δύο φορές. Την πρώτη, τον αγόρασε ένας Πρόξενος και τον έστειλε πίσω στο χωριό του. Την δεύτερη, βρέθηκε στη Γένοβα στην υπηρεσία ενός φαρμακοποιού. Εκεί έμαθε την ιδιότητα των βοτάνων και την κατασκευή φαρμάκων. Όταν μετά την ένωση και απελευθέρωση της Ιταλίας επέστρεψε στην Κρήτη είχε γίνει πρακτικός γιατρός. Ο μικρός Γεώργιος τον ακολουθούσε σαν μικρός βοηθός. Τελειώνοντας την δημοτική του εκπαίδευση σε κρυφό σχολειό τότε, ήταν ήδη καλά μπασμένος στον αγώνα για ελευθερία. Στα 15 του χρόνια, (1874) ο πατέρας του τον έστειλε στην Αθήνα για να πάει στο σχολαρχείο. Πίστευε ότι η Κρήτη χρειάζεται μορφωμένους ζωντανούς ανθρώπους και όχι σκοτωμένους ήρωες. Μετά το σχολαρχείο ο Γεώργιος γύρισε στην Κρήτη και διορίστηκε διδάσκαλος στο πρώτο δημοτικό σχολείο στην επαρχία Αμαρίου, στο Μοναστηράκι. Η Υψηλή Πύλη τότε (1878) μόλις είχε δώσει μερικά προνόμια στην Κρήτη, όπως την εκπαίδευση. Ο ΓεώργιοςΑνδρεδάκης, νέος, με φιλελεύθερες ιδέες, παρότρυνε τους γονείς να στείλουν και τα κορίτσια τους στο σχολείο, διότι αυτά θα γίνονταν οι μητέρες του έθνους και έπρεπε να είναι μορφωμένες. Στη θέση του διδασκάλου έμεινε μόνο δύο χρόνια. Λόγω των δύσκολων καταστάσεων της εποχής, γύρισε στην Αθήνα όπου εισήχθη στην Ιατρική Σχολή. Εκεί γνωρίσθηκε και φίλεψε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Με το ζόρι Βουλευτής- Αδέρφι του Βενιζέλου
Το 1885, τριτοετής φοιτητής της Ιατρικής τότε, εκλέχτηκε εν αγνοία του παμψηφεί βουλευτής από τους συμπατριώτες του. Αν και υπέβαλε παραίτηση, για τον τρόπο της εκλογής του –χωρίς προηγούμενη συγκατάθεσή του - αναγκάσθηκε να ακολουθήσει την πολιτική στάδιοδρομία, αφού η παραίτησή του δεν έγινε αποδεκτή. «Εξηναγκάσθην εις τον πολιτικόνστίβον», όπως ο ίδιος γράφει στα απομνημονεύματά του. Πολιτικά ανήκε στο τότε κόμμα των Φιλελευθέρων, που ήταν εκφραστής των προοδευτικών τάσεων του Κρητικού λαού.
Το 1886, υπήρξε ο εμπνευστής και υποκινητής της αντίδρασης των Κρητικών φοιτητών στις δηλώσεις Τσάμπερλαιν, που ήσαν υβριστικές για την εθνική συνείδηση του Κρητικού λαού. Ο Άγγλος πολιτικός, υπουργός τότε των Αποικιών, με την ευκαιρία παραμονής του στην Αθήνα, είχε δηλώσει ότι σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις που του είχαν δώσει επίσημοι Έλληνες, οι Κρητικοί ήσαν ικανοποιημένοι με τα κάποια προνόμια της Πύλης και δεν ενδιαφέρονταν για την Ένωση με την Ελλάδα. Αφού πέρασαν μερικές ημέρες χωρίς ουσιαστική αντίδραση των αρμοδίων κύκλων των Αθηνών, ο Γεώργιος Ανδρεδάκης κάλεσε τους Κρητικούς φοιτητές από τις στήλες της εφημερίδας ‘Παλιγγενεσία’ σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στη αίθουσα της Νομικής Σχολής. Οι Κρητικοί φοιτητές προχώρησαν στη εκλογή επιτροπής από τους ΕλευθέριοΒενιζέλο, ΓεώργιοΑνδρεδάκη, Ε.Λυλυμπάκη, Μ.Μαρή και Ι. Καψάλη, που επισκέφθηκε τον Τσάμπερλαιν στο ξενοδοχείο του και υπέβαλε έντονη προφορική και έγγραφη διαμαρτυρία, την οποία ανέπτυξε προφορικά ο Ε. Βενιζέλος με αξιοθαύμαστη πειστικότητα, με αποτέλεσμα ο Άγγλος πολιτικός να παραδεχτεί το λάθος του.
Στη συνέλευση των Κρητικών, το 1886 ήταν πληρεξούσιος της επαρχίας Αμαρίου, και εφεξής:
Μέλος της υπό την προεδρία του Ι. Κ. Σφακιανάκη Γενικής Επαναστατικής Συνέλευσης των Κρητικών που ψήφισε και υπέβαλε στους Ναυάρχους το ψήφισμα περί αποδοχής της πλήρους αυτονομίας, εις Μελιδόνι Μυλοποτάμου στις 16 Οκτωβρίου1897.
Μετά την εγκαθίδρυση της αυτονομίας διετέλεσε μέλος της 16μελούς προπαρασκευαστικής επιτροπής του πολιτεύματος και εκλέχτηκε αντιπρόεδρος της Βουλής των Κρητικών στις 19 Φεβρουαρίου1899.
Μετά την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, μέσα σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης η Βουλή των Ελλήνων υποδέχτηκε τους πρώτους Κρητικούς βουλευτές μεταξύ των οποίων και ο ΓεώργιοςΑνδρεδάκης της επαρχίας Αμαρίου. Έκτοτε αντιπροσώπευσε κατ’ επανάληψη τον Νομό Ρεθύμνης στην Ελληνική Βουλή και εκλέχτηκε αντιπρόεδρός αυτής καθώς και Υπουργός Θρησκευμάτων. Υπεστήριξε τη Γεωργία του τόπου και υπήρξε ‘ένθερμος πρωτεργάτης της Γεωργικής Σχολής Ασωμάτων’. Για τις πολλαπλές υπηρεσίες του στην Πατρίδα, τιμήθηκε με το Αργυρό Παράσημο του Σταυρού Του Σωτήρος.
Το 1920, απεφάσισε να εγκαταλείψει την βουλευτική έδρα, μετά από τριάντα πέντε συνεχόμενα χρόνια υπηρεσίας
Πιο χρήσιμη η φοράδα του από πολλούς ανθρώπους
Την ιατρική επιστήμη άσκησε ο Γεώργιος Ανδρεδάκης αποκλειστικά και μόνον ως λειτούργημα και όχι ως επάγγελμα βιοπορισμού. Μέσα στη βροχή είτε στο χιόνι σε εποχή υψηλής νοσηρότητας στην ύπαιθρο, ο γιατρός, ο Ανδρεδής, όπως τον έλεγαν, καβαλίκευε τη φοράδα του, έριχνε πάνω του τη χοντρή του κάπα, και περιδιάβαινε από το ένα στο άλλο τα Αμαριώτικα χωριά για να προσφέρει, χωρίς να δέχεται καμία αμοιβή, τις ιατρικές υπηρεσίες του και για να δώσει τις συμβουλές του.
Εκείνα τα δύσκολα χρόνια, δεν υπήρχαν άλλες επικοινωνίες εκτός από ένα παιδί σταλμένο από το χωριό του να καλέσει τον γιατρό. Αυτός, χωρίς καμία χρονοτριβή, όποια μέρα ή ώρα και με ότι καιρό, καβαλίκευε την φοράδα του και πήγαινε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Για τη φοράδα του, γράφει στα απομνημονεύματά του ότι ‘πρόσφερε περισσότερες υπηρεσίες στον τόπο, από ότι πολλοί άνθρωποι’.
Όταν έμπαινε μέσα στο δωμάτιο του ασθενή, ευγενικά ζητούσε από τους συγγενείς να βγουν έξω για να εξετάσει τον άρρωστο. Η διάγνωσή του ήταν πάντα αλάνθαστη και έδινε την ενδεδειγμένη φαρμακευτική αγωγή.
Εκτός από την δωρεάν παροχή ιατρικών υπηρεσιών, ο Ανδρεδής συναισθανόμενος την οικονομική δυσπραγία της οικογενείας του αρρώστου, όταν έφευγε, κατέθετε κάτω από το προσκέφαλό του ένα χρηματικό ποσό.
Θεράπευε με μουχλιασμένο ψωμί, ο πρόδρομος της Πενικιλίνης
Η θεραπευτική του μέθοδος ενόσω ζούσε και μετά τον θάνατό του παρέμεινε επτασφράγιστο μυστικό. Ποιες ήταν οι μυστικές –μαγικές όπως έλεγαν- συνταγές του χαρισματικού αυτού γιατρού, κανένας δεν ξέρει και ποτέ κανείς δεν θα μάθει. Τα ονόματα των βοτάνων και τα μαγικά φίλτρα τα πήρε μαζί του στον τάφο του. «Εδά το έχω», είχε πει κάποτε δείχνοντας το μπουκαλάκι με το σωτήριο φάρμακο, «κι εδά στον τάφο μου να το πάρω θέλει…» συνέχισε βάζοντάς το στο τσεπάκι του γιλέκου του και κάλπασε φεύγοντας. Αυτό είναι ένα περιστατικό που έγινε στο Φουρφουρά, το οποίο έμαθα το 1981, όταν είχα γνωρίσει την γριούλα τότε, που ο γιατρός ο Ανδρεδής είχε θεραπεύσει όταν ήταν νέα κοπέλα. Από άλλους επιζώντες έχομε μάθει ότι για να θεραπεύσει την μόλυνση που θέριζε τότε τους τραυματίες του πολέμου, τους έδινε μουχλιασμένο ψωμί να φάνε. Όταν διαμαρτύρονταν λέγοντας:.. «Μα γιατρέ, είναι μουχλιασμένο…» τους απαντούσε: «Ή το τρως και ζεις, ή δεν το τρως και πεθαίνεις, ξα σου…» Τι να κάνουν, το έτρωγαν και ζούσαν! Είχε ανακαλύψει ότι ‘οι μύκητες της μούχλας εξουδετερώνουν τους μύκητες της μόλυνσης’. Η δράση της πενικιλίνης! Και για αυτό θεωρείται πρόδρομος του Φλέμινγκ.
Με το θέμα αυτό ασχολήθηκαν ακαδημαϊκοί διεθνώς διότι ο Φλέμινγκ, όπως λένε, στα απομνημονεύματά του αναφερόμενος στην πενικιλίνη γράφει ότι τις κατευθυντήριες γραμμές (guidelines) του τις έδωσε κάποιος Κρητικός γιατρός φίλος του. Η Δρ. ΠατρίσιαΚλάρκ, από το πανεπιστήμιο της Βικτωρίας στον Καναδά, που ασχολήθηκε με την ιστορία της πενικιλίνης, ήλθε στην Κρήτη αρκετές φορές και μελετώντας τους γιατρούς της εποχής βρήκε τον Ανδρεδή και έμαθε για τη θεραπεία με το μουχλιασμένο ψωμί. Είναι γεγονός ότι όντως συνεργαζόταν με τους γιατρούς στο Παρίσι, διότι στα απομνημονεύματά του στο κεφάλαιο που περιγράφει μια νεκροψία προτείνει πολύ άνετα, να στείλουν το δείγμα στο Παρίσι (Κεφ. 8. Σελ. 28) και επίσης πρόσφατα βρήκα μία κάρτα γραμμένη γαλλικά, που του είχαν στείλει το 1920 από τον Ιατρικό Σύνδεσμο Παρισιού –του οποίου προφανώς ήταν μέλος- και τον ενημέρωναν για κάτι νέα φάρμακα και τις ιδιότητές τους. Ο Γιατρός ήξερε Γαλλικά διότι μετά το πτυχίο από την Αθήνα είχε πάει για ένα διάστημα στο Παρίσι. Έτσι λοιπόν δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όντως είχε πληροφορήσει τον Φλέμινγκ για τις ιδιότητες του μουχλιασμένου ψωμιού! Εξ άλλου, τον καιρό εκείνο, μόνο στη Γαλλία και στην Αγγλία υπήρχαν επιστημονικά εργαστήρια και όλες οι εφευρέσεις από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες πήγαιναν εκεί για επεξεργασία.
Πέθανε πτωχός πλην τίμιος
Αυτός ο διαπρεπής επιστήμων, ο ακούραστος αγωνιστής του καθήκοντος προς τον άνθρωπο, την ελευθερία και την ζωή, η εξέχουσα αυτή πολιτική φυσιογνωμία της Κρήτης, πέθανε πτωχός σ’ ένα θάλαμο του νοσοκομείου Ρεθύμνης, στις 16 Αυγούστου 1933 και αναπαύεται κάτω από τα αιωνόβια κυπαρίσσια στη Παναγία στη Λειβάδα, νότια του Φουρφουρά, όπου υπήρχε κάποτε ένα μοναστήρι, το οποίο πριν το 1821 ήταν ήδη ερειπωμένο και όπου είχαν σκοτωθεί, καεί και θαφτεί 21 άνδρες της οικογενείας Ανδρεδάκη. Ο μόνος που επέζησε τότε ήταν ο πάππος του Γιατρού, Νικόλαος, έφηβος τότε. Έκτοτε η τοποθεσία αυτή έγινε το οικογενειακό κοιμητήριο της οικογενείας.
Σήμερα, 85 χρόνια μετά το θάνατό του, το πνεύμα του έχει μείνει αθάνατο, η προσφορά του αξέχαστη. Η δάδα παραμένει αναμμένη με τις ηθικές αρχές και αξίες του να φωτίζει τις νεώτερες γενιές. Μας έχει αφήσει μια τεράστια παρακαταθήκη ανθρωπιάς, ηθικής αξίας, και καθήκοντος στη ζωή την οποία εμείς, που βρισκόμαστε επί της σκηνής της ζωής σήμερα, πρέπει να κρατάμε σαν λάβαρο, για να προχωράμε, διότι ζούμε σ’ ένα κόσμο όπου η ύλη έχει υπερβεί κάθε σεβασμό στη ζωή, κάθε γνώση ηθικής αξίας.
Πολιτικός ο Ανδρεδής
μα και γιατρός μεγάλος
επρόσφερε στον τόπο μας
όσο κανένας άλλος.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του».
ΣΤΟ ΔΙΗΝΕΚΕΣ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗ ΓΙΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ
Ο Φουρφουριανός εκπαιδευτικός και προϊστάμενος της δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ρεθύμνης που άφησε εποχή, Ανδρέας Ταξάκης θα πει μεταξύ άλλων:
«ο κ. ΣτέφανοςΑντωνακάκης δάσκαλος, Διευθυντής και Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Σωματείων Επαρχίας Αμαρίου επί πολλά χρόνια στην ιστοσελίδα του γράφει συνοπτικά όλη τη δράση του σημαντικού αυτού Ρεθεμνιώτη. Έτσι σε λίγες γραμμές μαθαίνουμε ότι ο Γεώργιος Ανδρεδάκης-Ανδρεδής, που γεννήθηκε στο Φουρφουρά το 1860 διετέλεσε
- Βουλευτής επί σειρά ετών. 2. Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων στην Κυβέρνηση Βενιζέλου. 3. Πρώτος Έπαρχος Αμαρίου. 4. Διακεκριμένος Γιατρός των φτωχών και των αδύναμων Αμαριωτών. 5. Άριστος επιστήμονας και Πρόδρομος της ανακάλυψης της Πενικιλίνης κατά τον Φλέμινγκ. Ο Φουρφουράς ως γενέτειρά του, αισθάνεται περήφανος για το πέρασμα αυτού του Ανθρώπου απ' αυτό τον τόπο. Μα και το Ρέθυμνο ομοίως. Γιατί ήταν σπάνιος άνθρωπος.
Ο πατέρας μου, που δεν ήταν εύκολος στην κριτική του, έτρεφε απέραντο σεβασμό και εκτίμηση για τον σπουδαίο αυτό άνθρωπο, που έζησαν επί αρκετά χρόνια ως γείτονες και μας ανέφερε συνεχώς τις απλές συνήθειες του τόσο απλού αλλά συγχρόνως τόσο σπουδαίου για την ιδιαίτερα μεγάλη προσφορά του ως Γιατρού-Πολιτευτή και πάνω απ' όλα ανθρώπου. Όπως μας έλεγε, δεν εκτίμησε κάποιος που διαχειρίστηκε μετά τον θάνατο του μεγάλου αυτού ανθρώπου ένα δωμάτιο το οποίο είχε τεράστιο όγκο χειρόγραφων σημειωμάτων και εγγράφων του και δεν τα διαφύλαξε, ώστε να έχουν ερμηνευτεί σήμερα οι αλάνθαστες θεραπείες και τα θαυματουργά του φάρμακα, που πίστευαν γι' αυτό, ότι είχε υπερφυσικές δυνάμεις.
Αυτά που έχει γράψει ο οδοντίατρος και ερευνητής Μανώλης Ι. Κούνουπας από μαρτυρίες, ακριβώς τα ίδια μας είχε πει και ο πατέρας μου , που τον έζησε από κοντά. Πρέπει να είναι πολύ υπερήφανοι οι συγγενείς του, οι Φουρφουριανοί, οι Αμαριώτες, οι Ρεθεμνιώτες, οι Κρητικοί και όλοι οι Έλληνες για τον σημερινό τιμώμενο, γι' αυτά που μας δίδαξε με τη ζωή την προσφορά και το έργο του. Εν κατακλείδι, ο Ι.Κ. Φωτάκης με το ποίημά του αφιερωμένο στο ΓεώργιοΑνδρεδάκη τα λέει όλα:
‘Ήσουνα τ' Αμαριού τιμή και γιος του Ψηλορείτη
Κι απ' τους καλούς όπου γεννά η αντρογεννήτρα ΚΡΗΤΗ
Άρχοντας ήσουν και γιατρός διαφεντευτής του τόπου
γιάτρευες πλούσιους και φτωχούς με σεβασμό του ανθρώπου.
Τήρησες πάντοτε πιστά τον όρκο του Ιπποκράτη
που δίνουνε όλοι οι γιατροί , σ' όλης της γης τα πλάτη.
Στα χειμωνοαστραπόβροντα άφηνες το χωριό σου,
όταν το χρέος σ' έκραζε και το φιλότιμό σου,
ΣάνΆη-Γιώργη σ' έβλεπα καβάλα στ' άλογό σου
κι ότι μπορούσες πρόσφερες εις το συνάνθρωπό σου.
-Τι κι αν εδιάβηκε καιρός, τι κι αν περνούν τα χρόνια,
ΓΙΩΡΓΟ ΑΝΔΡΕΔΑΚΗ η μνήμη σου θα παραμείνει αιώνια!».
