Στις αρχές της εβδομάδας που μας πέρασε, ο Υπουργός Παιδείας της χώρας μας, κ. Γαβρόγλου ανέφερε σε εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης ότι σκέφτεται την αλλαγή του ωραρίου διδασκαλίας σε Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια. Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Γαβρόγλου υποστήριξε ότι επιθυμεί τα σχολεία να ξεκινούν από τις 9 το πρωί από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Στο άκουσμα της συγκεκριμένης είδησης ουκ ολίγοι αντιδράσαμε, άλλοι αρνητικά και άλλοι θετικά, όπως τουλάχιστον συνηθίζουμε ως Έλληνες, που όλα τα ξέρουμε. Προσωπικά στο άκουσμα της συγκεκριμένης είδησης από τον κ. Υπουργό ένιωσα όμορφα γιατί είναι κάτι που ως μαθητής θα μου άρεσε να συμβεί και το οποίο δείχνει ότι κάτι καλό πάει να γίνει στην εκπαίδευση που τόσο πολύ μας πονάει ως χώρα.
Αρχικά, θεωρώ ότι η αλλαγή του ωραρίου διδασκαλίας όντως αν συμβεί θα αποτελέσει αρχή για κάτι καλύτερο. Σκεφτείτε, πόσοι μαθητές που μένουν μακριά από τα σχολεία στα οποία πηγαίνουν πρέπει να ξυπνούν καθημερινά από τις 6 – βάναυση και απάνθρωπη ώρα – για να είναι παρών τις πρώτες διδακτικές ώρες. Σκεφτείτε πάλι, ότι ένας μεγάλος αριθμός μαθητών δεν πηγαίνει στο σχολείο στις μεγαλύτερες βαθμίδες (π.χ. Γυμνάσιο και Λύκειο) τις πρώτες ώρες λόγω κούρασης από τις πολλές ώρες τόσο σε σχολείο όσο και σε εξωσχολικές δραστηριότητες. Τέλος, σκεφτείτε ότι με αυτόν τον τρόπο οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου θα ενδιαφέρονται και για τις σχολικές τους υποχρεώσεις και όχι μόνο για τα εξωσχολικά τους φροντιστήρια, όπως δυστυχώς συμβαίνει στις μέρες μας. Δεν θα πρέπει να παραβλέψω σε αυτό το σημείο να αναφέρω ότι με αυτήν την αλλαγή τα μαθήματα κατεύθυνσης που διδάσκονται οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ Λυκείου τις πρώτες σχολικές ώρες, καθημερινά, θα αποκτήσουν ουσία και δεν θα γίνονται για να λέμε ότι γίνονται.
Άλλωστε, όπως είπε και ο κ. Γαβρόγλου η όλη σκέψη του βασίστηκε στο γεγονός ότι πολλές διεθνείς μελέτες δείχνουν ότι μετά τις 9 λειτουργεί καλύτερα ο εγκέφαλος των μαθητών και των μαθητριών κάθε ηλικίας. Κάπως έτσι, θα λέγαμε εξηγείται και το γεγονός ότι τα σχολεία του εξωτερικού ξεκινούν τα μαθήματά τους τέτοια ώρα και τελειώνουν λίγο αργότερα από ότι στην χώρα μας.
Από την άλλη πλευρά, θα υπάρξουν σαφώς μερικοί που θα εκφράσουν αρνητική άποψη απέναντι σε αυτή την αλλαγή είτε λόγω ωραρίου εργασίας είτε λόγω του ότι δεν πιστεύουν πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να εφαρμοστεί εύκολα σε μία χώρα σαν την Ελλάδα. Βεβαίως, όσοι διαφωνούν με αυτό, λόγω εργασιακού ωραρίου της οικογενείας τους είναι άκρως αποδεκτό καθώς δεν μπορεί από την μία στιγμή στην άλλη κάποιος να αλλάξει τον τρόπο ζωής και τις ώρες εργασίας του.
Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι μία τέτοια αλλαγή απαιτεί χρόνο και μέσα από ένα διάστημα εφαρμογής θα φανεί κατά πόσο θα είναι χρήσιμη και πρακτική για την ελληνική κοινωνία, πολιτεία και οικογένεια. Οι ακραίες κριτικές δεν οδηγούν πουθενά. Η παιδεία ως θεσμός στην ελληνική κοινωνία περνάει κρίση, όπως πολλοί άλλοι, παρ΄όλα αυτά όμως μέσα από την καλύτερη οργάνωση της θα έχουμε αλλαγή προς το καλύτερο. Μία τέτοια αλλαγή ... ας αποτελέσει την αρχή ... για κάτι μεγαλύτερο ! Ας αποτελέσει ... το πρώτο βήμα ... για κάτι καλύτερο για όλους μας!
