Αύριο βγαίνουμε, θέλουμε, δε θέλουμε, από τα μνημόνια- ευρωπαϊκά δάνεια. Επί μέρες θα βομβαρδιζόμαστε ένθεν κακείθεν για την καθαρή ή μη, έξοδο…από πολιτικούς που μας έσωσαν ή που θέλουν να μας σώσουν!
Το οξύμωρο είναι ότι οι πολιτικοί εκείνοι που υποστηρίζουν την καθαρή έξοδο υπέγραψαν το 3ο μνημόνιο, το μνημόνιο σαμιαμίδι. Για όσους δεν γνωρίζουν, το σαμιαμίδι αν πιαστεί από έναν εχθρό ρίχνει την ουρά του, η οποία κινείται για λίγο, ώστε να τραβήξει την προσοχή του εχθρού και η σαύρα να φύγει, οπότε θ’ αναγεννήσει την ουρά αργότερα.
Έτσι είναι το 3ο μνημόνιο-σαμιαμίδι. Η ουρά του κόβεται στις 20 Αυγούστου του 2018 για να αναγεννηθεί από τις αρχές του 2019.
Για δε εκείνους τους πολιτικούς που υποστηρίζουν τη μη καθαρή έξοδο, καλόν θα ήταν να αναλογισθούν τις ευθύνες τους για την καθαρή είσοδο μας στα μνημόνια και πόση αξιοπιστία μπορεί να τους απέμεινε για κριτική επί της διαχείρισης του δράματος ενός λαού στα 8 μνημονιακά χρόνια.
Μου θυμίζουν το ανέκδοτο του χειρούργου, που στο πρώτο χειρουργείο ξέχασε μέσα στο σώμα του ασθενή χειρουργικά υλικά και όταν αυτό διαπιστώθηκε ακτινογραφικά, ζητώντας συγγνώμη από τον ασθενή, προσφέρθηκε να τον ξαναχειρουργήσει δωρεάν για την αφαίρεση των ξεχασμένων υλικών. Άντε τώρα να τον εμπιστευτεί ο ασθενής, ακόμα κι αν τον πιέζει το περιβάλλον του.
Στον αντίποδα υπάρχει ένας σύγχρονος Βαραββάς, ονόματι Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος καλείται να φορτωθεί όλες τις αμαρτίες του μεταπολιτευτικού πολιτικού κόσμου με τις ευλογίες και των θεσμών.
Επειδή όμως και οι θεσμικοί βασανίζονται από τύψεις, αρχίζουν δειλά-δειλά να εξομολογούνται δημόσια (βλ Πιέρ Μοσκοβισί).
«…Σκανδαλώδες από δημοκρατική σκοπιά χαρακτήρισε ο Επίτροπος της ΕΕ για την Οικονομική και Νομισματική Πολιτική, Πιερ Μοσκοβισί το γεγονός ότι αποφασιζόταν η τύχη εκατομμυρίων Ελλήνων πίσω από κλειστές πόρτες στο Eurogroup ενώ σημείωσε ότι το Eurogroup πρέπει να γίνει πιο διαφανές.
Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το τι διδάχθηκε ο ίδιος από την κρίση, ο Πιέρ Μοσκοβισί ανέφερε ότι οι Έλληνες υπέφεραν πολύ από την κρίση και τονίζει ότι δεν του ήταν ευχάριστο το γεγονός ότι αποφασιζόταν η τύχη εκατομμυρίων Ελλήνων πίσω από κλειστές πόρτες στο Eurogroup.»
Ο Πιερ «της καρδιάς μας» με αυτά που εξομολογείται εκ των υστέρων, τον βλέπω να προλογίζει την επόμενη έκδοση του βιβλίου «Ανίκητοι Νικημένοι» του Γιάνη Βαρουφάκη.
Τέλος θα ήθελα να κάνω μια αναφορά για εμάς, το λαό που γινόμαστε αποδέκτες των όσων υποστηρίζουν οι πολιτικοί, για το τι φταίει, το ποιος φταίει και για το τι πρέπει να γίνει.
Η δημοκρατία έχει μεγάλο και γερό στομάχι αλλά για να παραμένει υγιής θα πρέπει να κάνει και καλή πέψη!
Εδώ θα κάνω αναφορά στο φαινόμενο Dunning-Kruger. Είναι μια γνωστική προκατάληψη στην οποία σχετικά ανειδίκευτα άτομα υποφέρουν από απατηλή ανωτερότητα, αξιολογώντας λανθασμένα την ικανότητά τους να είναι πολύ υψηλότερη από ό, τι πραγματικά είναι. Από την άλλη, οι «προχωρημένοι» ή «ειδικοί» σε έναν τομέα, συχνά υποτιμούν τους γνώσεις τους και τους ικανότητές τους ή πιστεύουν ότι και οι άλλοι γύρω τους βρίσκονται σε παρόμοιο επίπεδο. Αυτό συμβαίνει επειδή όσο περισσότερα μαθαίνουν για ένα θέμα τόσο συνειδητοποιούν πόσο περίπλοκο είναι, πόσα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα και πόσα πολλά έχουν ακόμα να μάθουν. Σήμερα, σχεδόν δύο δεκαετίες μετά τη δημοσίευση της έρευνας των Dunning και Kruger, αρκεί μια περιήγηση στα κοινωνικά δίκτυα για να βρούμε ομάδες ανθρώπων με ελάχιστες ως μηδενικές γνώσεις γύρω από ένα θέμα να βγάζουν με ακλόνητη αυτοπεποίθηση συμπεράσματα με τα οποία γελά όποιος γνωρίζει τα βασικά.
Με βάση τα παραπάνω καλό θα ήταν το θέμα των μνημονίων (οικονομικά και πολιτικά) να το αντιμετωπίσουμε στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, χωρίς να απαξιώνουμε συλλήβδην απόψεις ειδικών, οι οποίοι απλά δεν ανήκουν στον δικό μας πολιτικό χώρο.
