Αβεβαιότητες, αμφιβολίες, μεγάλες τρικυμίες,
σε κράτη και σε λαούς, σε κάθε μοναχική ψυχή,
για το τώρα και το αύριο, για το μέλλον του κόσμου.
Κι όλα αυτά δεν είναι φανταστικά, έχουν τη βάση τους,
και φαίνονται ...δείχνονται...σημαδεύουν το είναι μας,
ναι, μας αλλοτριώνουν...μας ενοχοποιούν καθημερινά.
Και γιατί έτσι ; πώς μπερδευτήκαμε … τι έφταιξε άραγε …
γιατί προτιμήσαμε τέτοιους δρόμους, πες μου, γιατί…
να νιώθεις να σβήνεις, να χάνεσαι στη δίνη των γεγονότων.
Χάνεται ο άνθρωπος δίχως την επίγνωση την ύπαρξης του
και ζαλίζεται με τα γήινα, την απληστία του χρήματος ,
τη δίψα της εξουσίας, τον εγωισμό και την υπερηφάνεια.
Ηγέτες τεντώνουν το σκοινί… αγριεύουν, τρίζουν τα δόντια
κι αντί να γίνονται υπόδειγμα και οδηγοί στους λαούς τους,
αλαζονικά, δημιουργούν έδρες του κακού και του μίσους.
Η ανθρωπότητα δέχεται επιθέσεις, στο σώμα και την ψυχή.
Ναι, χρησιμοποιείται παράλογα, σαν αντικείμενο, σαν αριθμός
και πνευματικά συγκλονίζεται, αγκομαχεί, πονά ,υποφέρει.
Ο κόσμος μας θέλει αγάπη, μια αγάπη άδολη, Αγάπη Χριστού,
μια αγάπη κατανόησης και καταλλαγής ,πανανθρώπινη αγάπη,
για να μπορέσει να σταθεί ,να συνεχίσει ειρηνικά την πορεία του.
Ένα αφιέρωμα επίγνωσης για όλους μας και πιότερο στους ηγέτες του κόσμου,
που η εξουσία ,που τους δόθηκε ,ας στολιστεί με την ομορφιά της Αγάπης !
