"Νιώθω ότι είμαι τυχερός" λέει μιλώντας στην Νικολέτα Σφακιανάκη για τα γεγονότα
Κατάθεση ψυχής από τον γνωστό καλλιτέχνη της κρητικής μουσικής Μανόλη Κονταρό στην Νικολέτα Σφακιανάκη και την εκπομπή «Κρήτη σήμερα» της ΚΡΗΤΗ TV. 8 χρόνια μετά το ατύχημα που σημάδεψε τη ζωή του ο ίδιος ξετύλιξε τις αναμνήσεις και αναφέρθηκε στα γεγονότα.
«Είμαι τυχερός»
Όπως σημείωσε ο κ.Κονταρός: «Νιώθω ότι είμαι τυχερός στη ζωή μου γιατί τα τελευταία χρόνια έχουν χαθεί πολλοί συνάδελφοι, έχουμε δει πολύ αίμα στην άσφαλτο. Άρα εγώ νιώθω ότι είμαι τυχερός που είμαι τώρα εδώ».
Για να συμπληρώσει ότι: «στον καθένα μπορεί να συμβεί αλλά είναι λυπηρό να φεύγουν νέοι άνθρωποι».
Για την πρώτη στιγμή που θυμάται μετά το τροχαίο, ο ίδιος αφηγείται: «μετά από μερικές μέρες έχει η μνήμη μου αρχίσει να επανέρχεται. Δεν είναι ό,τι καλύτερο όταν ένας άνθρωπος είναι στα καλύτερά του, στην καλύτερή του ηλικία, στη δουλειά του, στην οικογένειά του, ξαφνικά να βρίσκεται ξαπλωμένος και να κουνάει μόνο το κεφάλι του…Καταλαβαίνεις ότι από το σου μυαλό περνούν εικόνες και σκέψεις πάρα πολλές».
«Σίγουρα δεν έχω συγχωρέσει…»
Μετά το τροχαίο ξεκίνησε μια δύσκολη περιπέτεια για τον γνωστό καλλιτέχνη λόγω του σοβαρού τραυματισμού του και μια μάχη που απαιτούσε θάρρος και ψυχική δύναμη. Στο ερώτημα αν έχει συγχωρήσει τον άνθρωπο που τον οδήγησε σε αυτή τη μεγάλη περιπέτεια, με αφοπλιστική ειλικρίνεια απαντά: «για μένα είναι σαν να μην υπάρχει. Σίγουρα δεν το ήθελε αλλά η μετά συμπεριφορά του έδειξε ότι είναι άνθρωπος με πολύ χαμηλό επίπεδο. Δεν υπάρχει καθόλου για μένα στο μυαλό μου. Σίγουρα δεν έχω συγχωρέσει…».
«Έγιναν μια γροθιά, η δύναμή μου»
Όλο αυτό το διάστημα η σύζυγός του και τα 4 παιδιά του στέκονται στο πλευρό του και αποτελούν τη σανίδα σωτηρίας από την οποία θα πιαστεί ο Μανόλης Κονταρός για να δώσει τη γενναία μάχη. Όπως λέει: «όσο δυνατός κι αν είναι από μόνος του (ένας άνθρωπος) δεν μπορεί να πετύχει τίποτα. Σίγουρα τον πρώτο λόγο τον έχουν οι πολύ στενοί του άνθρωποι δηλαδή η οικογένειά του, οι στενοί φίλοι του, αλλά και οι φίλοι που κάνει μέσα από τη δουλειά του…όλα αυτά έγιναν μια γροθιά και μια δύναμη για μένα και είμαι παρών».
