Νομίζετε ότι ο Χριστός δεν μας επισκέπτεται καθημερινά…
Αν το πιστεύετε αυτό κάνετε μεγάλο λάθος… όλοι μας…
Όμως, όταν έρχεται… όταν κτυπά την πόρτα μας…
παρουσιάζεται ταπεινός ,όπως ήρθε την πρώτη φορά…
Κτυπάει, λοιπόν, την πόρτα μας ο ρακένδυτος γέρων ,
η τσιγγάνα, ο μετανάστης, ο ξένος, ο εχθρός μας,
ένας άγνωστος ,ένας ζητιάνος και ζητά τη βοήθειά μας…
Και μας πλησιάζει, όχι όπως τον θέλουμε εμείς,
αλλά αντίθετα, έτσι …για να δοκιμαστεί η αγάπη μας,
να δοκιμαστεί η δύναμη της ταπείνωσή μας
κι ακόμη για να μετρηθεί η δύναμη του ελέους,
η καλοσύνη ,η συμπόνια και η ευσπλαχνίας μας.
Κι η πόρτα ακούγεται… κάποιος κτυπάει…
κι είναι Χριστός μας ! και μας καλεί …
μας καλεί να έρθουμε κοντά στ’ αδέλφια του…
στους άρρωστους των νοσοκομείων…
και να καλέσουμε στην τράπεζά μας τον πεινασμένο…
και να ταξιδέψουμε για να μιλήσουμε στον φυλακισμένο…
και να ξεδιψάσουμε τον διψώντα…
και να δώσουμε στέγη και δουλειά στον ξένο…
και τέλος να δώσουμε τον χιτώνα μας...
και να ντύσουμε τον δυστυχή και τον κατατρεγμένο…
Κι η πόρτα ακούγεται… κάποιος κτυπάει…
και ζητά την αγάπη μας , μέρα και νύχτα,
μέσα από την ταπεινή φάτνη του 2018 χρόνων...
και μας καλεί ακατάπαυστα για να ελεήσουμε...
μας παρακαλά, με δάκρυα στα μάτια, να ευσπλαχνιστούμε…
και να πονέσουμε τον συνάνθρωπό μας...
Ο Χριστός ,ο γλυκύτατος και ταπεινός Ιησούς, ελέησε...
σπλαχνίστηκε...πόνεσε τον άνθρωπο...και η γέννησή του,
μας άνοιξε τις πόρτες των ουρανών...
και προσκάλεσε τους πάντες να τις διαβούν...
να γίνουν συμμέτοχοι της Βασιλείας των Ουρανών...
να παρακαθίσουν μαζί του στο Δείπνο του το Μυστικό...
Κι η πόρτα ακούγεται… κάποιος κτυπάει…
κι είναι ο Χριστός, που μας επισκέπτεται κάθε λεπτό του χρόνου...
και μας κτυπά την πόρτα της καρδιάς και τη συνείδησή μας
και μας περιμένει...μας περιμένει μέχρι το τέλος της ζωής μας...
περιμένει την απάντησή μας...περιμένει την πράξη αγάπης μας.
απέναντι στους δυστυχείς και τους θλιμμένους της γης...
Το 2019,ας είναι χρόνος αγάπης, χρόνος διακονίας για τον συνάνθρωπό μας !
