Ούτε προφητικό να ήταν το κομμάτι της προηγούμενης εβδομάδας που φιλοξενήθηκε σ’ αυτή τη στήλη. Μιλούσαμε για μια συγκυβέρνηση που θα έβαζε σφραγίδα τέλους, ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Και όντως συνέβη! Και παρακολουθήσαμε όλοι μας τις καταιγιστικές εξελίξεις πάνω σ’ αυτό το θέμα με την παραίτηση του υπουργού Άμυνας και την ορκωμοσία του νέου.
Δεν θα ασχοληθούμε σ’ αυτό το κομμάτι, σχετικά με τα πολιτικά τεκταινόμενα. Το κάνουν άλλοι συνάδελφοι, που το έχουν και καλύτερα. Εμείς θα δούμε τις εξελίξεις που ακολούθησαν και τις συνέπειες που αυτές θα μπορούσαν να έχουν στη ζωή μας, στην καθημερινότητα μας.
Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, μετά την παραίτηση Καμμένου, θεώρησε σωστό να θέσει το ζήτημα στην ολομέλεια της Βουλής και να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Αν τελικά κράτησε όλη η διαδικασία που προβλέπεται από το Σύνταγμα στη μιάμιση μέρα και όχι στις τρεις, είναι ένα ζήτημα που εκτιμώ πως δεν χρίζει και ιδιαίτερης συζήτησης.
Στο κάτω – κάτω της γραφής, αυτό που διαπιστώσαμε, όσο παρακολουθήσαμε, επειδή πραγματικά απεχθανόμαστε τις… κοκορομαχίες χωρίς νόημα, δεν ειπώθηκε και τίποτα σημαντικό. Επιπλέον το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για τους προσεκτικούς παρατηρητές, ήταν προδιαγεγραμμένο, πριν ακόμα αρχίσει η συζήτηση.
Τα μπλοκ ήταν συγκεκριμένα και οι αριθμοί καθαροί. Και όντως η ψηφοφορία το βράδυ της Τετάρτης τους δικαίωσε. 151 υπέρ και 148 κατά. Και μάλιστα η ψηφοφορία ολοκληρώθηκε πολύ πριν από τα μεσάνυχτα όπως προβλέπονταν…
Ας δούμε όμως τον Τσίπρα ως πρωθυπουργό, που προς στιγμή φάνηκε να ρισκάρει πράγματα. Τώρα βλέπει ότι είναι ώριμα τα πράγματα, ώστε να φέρει στη Βουλή την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών που αφορά την ονοματοδοσία των Σκοπίων. Όλα αυτά βέβαια τα έχει ήδη τακτοποιήσει η γείτονα χώρα, ολοκληρώνοντας τις συνταγματικές αλλαγές που ήταν αναγκαίες. Και τώρα είναι η σειρά της Ελλάδας. Η κυβέρνηση θέλει αν μη τι άλλον, να τιμήσει τη συμφωνία που υπέγραψε δημόσια και με τυμπανοκρουσίες.
Όπως αντιλαμβάνεστε, θα ξαναβγούν από το καβούκι τους, όλοι οι εθνικιστές και θα αρχίσουν να καταριούνται ότι τάχαμου, χάνουμε ή όπως το λένε εκείνοι «ξεπουλάνε» τη Μακεδονία. Ήδη γέμισαν τις πόλεις της Βόρειας Ελλάδα με απαράδεκτες αφίσες… Υπομονή χρειάζεται και θα περάσει κι αυτό. Και ψυχραιμία. Διότι ζούμε πρωτόγνωρα πράγματα.
Βλέπουμε να προωθεί τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, μια αυτοαποκαλούμενη αριστερή κυβέρνηση και να αντιδρά, η δεξιά και η ακροδεξιά που πάντα, αυτό ήταν το γήπεδο της. Να, γιατί χρειάζεται ψυχραιμία! Ώστε να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε τα πράγματα που δεν μπορούμε να αποφύγουμε, από όσο πιο μακριά γίνεται.
Έτσι κι αλλιώς η δική μας ζωή, δεν πρόκειται να αλλάξει. Η κοινωνία, ύστερα από δέκα (10) συνεχόμενα χρόνια λιτότητας και μνημονίων, έχει αποσαθρωθεί και γονατίσει. Πολλοί μικρομεσαίοι συνάνθρωποι μας είδαν να διαλύονται από πολλές απόψεις. Κυριολεκτικά, όμως…
Να χάνουν ότι είχαν, να οδηγούνται βίαια στη φτωχοποίηση, βλέποντας να εξανεμίζονται τα πάντα γύρω τους, περιουσίες που δούλεψαν μια ζωή για να τις αποκτήσουν. Είναι ότι χειρότερο μπορούσαν να κάνουν, αυτοί που μας κυβέρνησαν τη δεκαετία αυτή.
Κι εδώ, βρίσκεται το δια ταύτα… Όσο διακρίνουμε τα μικρά βήματα προς την αλλαγή και την κανονικότητα, τόσο και μας μαθαίνουν να ζούμε ή μάλλον να επιβιώνουμε με… επιδόματα της κακιάς ώρας. Το μόνο για το οποίο αγωνιζόμαστε, είναι να σταθούμε όρθιοι και να μη χάσουμε την αξιοπρέπεια μας. Κι αυτό τελικά δεν είναι καθόλου λίγο, να δούμε ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα απολύτως από αυτούς τους ανίκανους πολιτικούς, των μεγάλων λόγων και των μηδενικών έργων.
