ΤΟΥ ΜΑΝΟΥΣΟΥ ΚΛΑΔΟΥ
Με την ρομποτική κατασκευή «Έξυπνο Μιτάτο», οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Αξού προκρίθηκαν στις 80 καλλίτερες ομάδες της χώρας και θα διαγωνιστούν στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής στην Αθήνα.
Οι μαθητές και ο δάσκαλος τους Ηρακλής Κατσάρης, παρουσίασαν την κατασκευή αυτή στον Παγκρήτιο διαγωνισμό ρομποτικής που έγινε πριν λίγες ημέρες στο Ρέθυμνο και κέρδισαν τις εντυπώσεις. Με την βοήθεια του Δήμου Μυλοποτάμου, κάνουν τώρα ακόμα ένα βήμα, διεκδικώντας την κατάκτηση της γνώσης όχι μόνο μέσα στο σχολείο τους αλλά και μέσα από την συνεργασία και την ανταλλαγή εμπειριών με πολλά άλλα σχολεία της Ελλάδας, με τους εκπροσώπους των οποίων θα βρεθούν αυτό το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα.
Εκείνο που πρέπει να τονιστεί, είναι πως το μικρό σχολείο της Αξού έχει κάνει ένα πραγματικό «άλμα» μέσα από την εξαιρετική προσπάθεια που καταβάλλουν οι δάσκαλοι και την έμπρακτη στήριξη της τοπικής κοινωνίας και των φορέων. Σε όλους αξίζουν συγχαρητήρια και ευχές για κάθε πρόοδο σε ό,τι κάνουν.
Οι μικροί μαθητές που εργάστηκαν είναι οι: Αλεξανδράκη Μαρία, Δαφέρμου Όλγα, ΜανιάΧρυσοβαλάντου, Παραγιουδάκης Αντώνης, Πατελάρου Εμμανουέλα,, Σφακιανάκη Μαρία, Αποστολάκης Ιωσήφ, Καμαρίτης Άγγελος, Κουτάντου Ροζαλία, Νικηφόρου Αντιγόνη, Σφακιανάκης Ιωάννης και Φετοκάκης Γιώργος. Τα παιδιά περιγράφουν το «έξυπνο μιτάτο» ως εξής:
«Λόγω του ότι ζούμε στην Αξό που είναι στον ορεινό Ψηλορείτη, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε το «έξυπνο Μιτάτο». Το Μιτάτο είναι ένα πολύ μικρό κτίσμα φτιαγμένο με πέτρες στην ύπαιθρο και αποτελεί το σπίτι του βοσκού. Ακόμη χρησιμοποιείται και ως τυροκομείο. Οι κάτοικοι του χωριού μας ασχολούνταιμε την κτηνοτροφία και τη γεωργία, γι’ αυτό αποφασίσαμε να τους βοηθήσουμε.
Ο πρώτος μηχανισμός είναι ένα αυτόματο μαντρί. Όταν τα πρόβατα πλησιάζουν στο μαντρί τα εντοπίζει ο αισθητήρας απόστασης και η πόρτα ανοίγει. Μόλις συμπληρωθεί ο αριθμός του κοπαδιού το μαντρί κλειδώνει για το βράδυ.
Έπειτα ο βοσκός πάει το γάλα στο τυροκομείο όπου με έναν αισθητήρα απόστασης μπορεί και μετράει πόσα κιλά γάλα έχει. Εκεί το γάλα βράζεται και ανακατεύεται. Σε αυτή τηδιαδικασία γίνεται το τυρί και ημυζήθρα. Στη συνέχεια μεταφέρεται με ένα διάδρομο στη συσκευή διαλογής.
Εκεί η συσκευή διαλογής χωρίζει το τυρί και την μυζήθρα με τη βοήθεια του αισθητήρα απόστασης. Η μυζήθραθα μείνει στο Μιτάτο για ωρίμαση.
Ύστερα ο βοσκός θα πάρει το τυρί και θα το τοποθετήσει στο φορτηγάκι 4x4 για να το μεταφέρει στο Ρέθυμνογια εξαγωγή. Όταν το φορτηγάκι φτάσει στο λιμάνι του Ρεθύμνου θα αφήσει-πετάξει (σύστημα καταπέλτη με αισθητήρα κλίσης) το τυρί στο καράβι για την Αθήνα.
Τέλος έχουμε κατασκευάσει ένα θερμοκήπιο όπου έχουμε φυτέψει σε αυλάκια μαρούλια και κρεμμύδια, τα οποία ποτίζονται αυτόματα. Ανάλογα με την τιμή από τον αισθητήρα απόστασης ποτίζεται η αντίστοιχη καλλιέργεια.
Το Δημοτικό Σχολείο της Αξού είναι ένα μικρό διθέσιο σχολείο αλλά με μαθητές, γονείς κι εκπαιδευτικούς γεμάτους όρεξη για δημιουργία και καινοτόμες μεθόδους εκπαίδευσης. Χρησιμοποιώντας την Εκπαιδευτική Ρομποτική ο δάσκαλος Κατσάρης Ηρακλής εισήγαγε τους μαθητές του στον νέο αυτό κόσμο. Το σχολείο έγινε σταδιακά ένας χώρος όπου καθημερινά νέες ιδέες γινόταν πράξη μέσα από τα τουβλάκια, τους κινητήρες τους αισθητήρες και τους υπολογιστές. Οι μαθητές δημιούργησαν απλές αλλά και σύνθετες ρομποτικές κατασκευές όπως ένα ομοίωμα του ηλιακού συστήματος.
Η συμμετοχή στον Πανελλήνιο διαγωνισμό ήταν το επόμενο βήμα. Με τη βοήθεια της Περιφέρειας Κρήτης και του ΔήμουΜυλοποτάμου που συνέβαλαν στην αγορά του απαραίτητου εξοπλισμού, καθώς και τη συνεχή στήριξη από τους ενθουσιώδεις γονείς, κατάφεραν να παρουσιάσουν μία διαφορετική μακέτα που έδινε σημασία στις ανάγκες των κατοίκων της περιοχής και πρότεινε τρόπους σύνδεσης της παράδοσης με την νέα εποχή. Η τέταρτη θέση και η συμμετοχή τους στους τελικούς της Αθήνας ήταν το επιστέγασμα αυτή τους της προσπάθειας.
Το αποτέλεσμα αυτής τους της προσπάθειας δεν είναι μόνο η μοναδικά αυτή εμπειρία της συμμετοχής στον τελικό γύρο αλλά και η ενθάρρυνση των μαθητών να διευρύνουν τους ορίζοντές τους και να δουν το σχολείο με μία διαφορετική ματιά. Ως ένα χώρο φαντασίας, δημιουργίας και ανακάλυψης συνδυασμένο με τις απαιτήσεις του μέλλοντος.»
