Όταν ήρθε η ώρα ,ξεκίνησε κι ο Χριστός μας,
εκεί ,στα φοβερά κι απρόσιτα μέρη της ερήμου,
μόνος, παλεύοντας εν νηστεία σαράντα ημέρες.
Κι έδειξε σε μας τον δρόμο ,για να πορευτούμε,
αρχίζοντας ,εν πρώτοις, από τον έλεγχο του εαυτού μας,
φωτιζόμενοι με πίστη και αγάπη, μαθαίνοντας…
Πορευόμενοι εν ερήμω κι εμείς ,τη Μεγάλη Σαρακοστή,
έχοντας οδηγό μας και σύντροφο και φίλο καλό,
τον Χριστό μας, τον πατέρα ,τον φίλο μας κι αδελφό μας.
Πορευόμενοι εν ερήμω , εκεί, στην πλατεία του κόσμου,
αναζητώντας αξίες και στηρίγματα ,μικρά σκαλοπατάκια,,
έτσι,για να μπορέσουμε να αντικρύσουμε το αιώνιο Φως.
Πορευόμενοι εν ερήμω, ερευνώντας τις γραφές…. όταν…
όταν ο γλυκός της καμπάνας ήχος σου μίλησε απαλά
και τα βήματά σου έφτασαν μέχρι την εκκλησιά της Παναγιάς.
Και είδες στα πρόσωπα των αγίων τον αγώνα τους,
όλη τους την Αγάπη , για τον Χριστό και τον πλησίον,
την πίστη ,την ταπείνωση, την ειρήνη, την ανεξικακία.
Σου μίλησαν τότε … κι όλοι μαζί, μπήκαν στην καρδιά σου
κι άνοιξαν πόρτες κλειστές, τα μαύρα σύννεφα έδιωξαν…
κι εμπρός εκεί, ενώπιον τους, Εκείνος ,σε προσκάλεσε,
κι ύστερα ,σ΄ άγγιξε στον ώμο σου πατρικά και σου μίλησε .
Πορευόμενοι εν ερήμω, ας γίνουμε διάκονοι του καλού,
έσχατοι και υπηρέτες της Αγάπης του , κοντά στον πλησίον,
απαλύνοντας τον πόνο, σφουγγίζοντας δάκρυα, παρηγορώντας,
μετέχοντας σε κάθε ανάγκη ,έστω, δίνοντας μια «πένα» !
Πορευόμενοι εν ερήμω ,ας προσδοκούμε την Ανάσταση,
προσευχόμενοι, ξαγρυπνώντας, μετέχοντας, δοξολογώντας.
Ναι, ομολογώντας τον Κύριο και Θεό μας, τον Χριστό μας,
με τόλμη, με εμπιστοσύνη ,με όλη τη δύναμη της ψυχής μας.
Ένα αφιέρωμα στους ταπεινούς μαθητές του Χριστού μας, τους διακονούντες την Ιερά και ευλογημένη τέχνη της Αγιογραφίας εν τω Εργαστηρίω της Ενορίας Κοιμήσεως Θεοτόκου Γάλλου Ρεθύμνου
