Μέρος Α΄: Η γνωριμία
Αυτή τη συνάντηση τη σκεφτόμασταν καιρό. Και να που τώρα με μια ομάδα 20 παιδιών της Β΄ τάξης βρισκόμαστε έξω από την κεντρική είσοδο του ΕΕΕΕΚ. Τα συναισθήματα παράξενα: περιέργεια, διστακτικότητα, αμηχανία. Μπαίνοντας συναντήσαμε τους πρώτους εκπαιδευτικούς ενώ τα παιδιά του ΕΕΕΕΚ πιο πέρα στην αυλή μας κοιτούσαν με την ίδια περιέργεια, τον ίδιο δισταγμό και απορία. Μας καλωσόρισαν και έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις. Και δεν άργησαν να γίνουν μικτές ομάδες και να ξεκινήσουν οι δραστηριότητες.
Στην αυλή «οι αθλητές» ενώνουν τις δυνάμεις τους σε κοινά παιχνίδια συνεργασίας και δημιουργικότητας. Διασκεδάζουν, χαλαρώνουν και γελούν. Πιο πέρα, στο φυτώριο, «οι κηπουροί» με πολύ όρεξη και μεράκι φτιάχνουν γλαστράκια με διάφορα λουλούδια και βότανα. Στο εργαστήριο των εικαστικών «οι ζωγράφοι» ξεδιπλώνουν το καλλιτεχνικό τους ταλέντο φτιάχνοντας όμορφες ζωγραφιές και συζητώντας, ενώ την ίδια ώρα στο κυλικείο οι «μάγειρες» συνεργάζονται άψογα για να φτιάξουν πίτσες και τυροκούλουρα. Δίπλα σε όλες τις ομάδες οι εκπαιδευτικοί συντονίζουν και βοηθούν. Σύντομα οι υπέροχες μυρωδιές από το φούρνο γεμίζουν το χώρο. Μόλις το κουδούνι χτυπά για διάλειμμα, μεγάλοι και μικροί μαζευόμαστε στην αυλή, έξω από το κυλικείο, για να γευτούμε τα υπέροχα εδέσματα και να ξεκουραστούμε. Την επίσκεψη ολοκλήρωσε η αναμνηστική φωτογραφία στην αυλή.
Πέρασε τόσο γρήγορα η ώρα! Ρίχνοντας μια ματιά πίσω, φεύγοντας, είδαμε μάτια να χαμογελούν, χείλη να στέλνουν φιλάκια και χέρια να μας αποχαιρετούν. Στο δρόμο για το σχολείο μας τα παιδιά ενθουσιασμένα συζητούσαν για όσα έζησαν εκφράζοντας την επιθυμία να ξανασυναντηθούμε σύντομα.
Μέρος Β΄: Η φιλία
Και να που ήρθε η σειρά μας να υποδεχτούμε στο σχολείο μας τα παιδιά του ΕΕΕΕΚ και τους συνοδούς εκπαιδευτικούς τους. Τη διστακτικότητα και την αμηχανία της πρώτης συνάντησης διαδέχτηκε η ανυπομονησία και ο ενθουσιασμός. Μαζί με τα παιδιά σχεδιάσαμε τις δραστηριότητες, χωριστήκαμε σε νέες ομάδες και αναλάβαμε δράση.
Στο γήπεδο του μπάσκετ τα παιδιά δοκίμασαν τις ικανότητες τους στο bowling, το μπάσκετ και την ισορροπία. Στην πίσω μικρή αυλή μια νέα ομάδα «κηπουρών» φρόντισε τον μικρό κήπο· καθάρισαν τα σκουπίδια, κλάδεψαν τις αγγελικές και κουβάλησαν τα κλαδιά στους κάδους, έβγαλαν αγριόχορτα και ανακάλυψαν τα βότανα. Η εικαστική ομάδα σε χαρτί του μέτρου δημιούργησε με «χέρια», πινελιές και έμπνευση το δικό της πίνακα ζωγραφικής αφιερωμένο στη διαφορετικότητα, τη φιλία, την αγάπη και τη συνύπαρξη. Από την αίθουσα μουσικής ακούγονταν οι νότες από τα μουσικά όργανα των «μουσικών, ενώ οι «φιλόσοφοι» αφού συζήτησαν για όλα εκείνα που θεωρούν σημαντικά στη ζωή τους, κατέγραψαν σε χρωματιστά μπαλόνια τις ανθρώπινες αξίες που τους ενώνουν. Τέλος, μετά από ένα γευστικό κέρασμα μαζευτήκαμε για μια ακόμη φορά όλοι μαζί – παιδιά και εκπαιδευτικοί – για μια αναμνηστική φωτογραφία γεμάτη χρώματα, μπαλόνια και χαμόγελα.
Και οι δυο συναντήσεις ήταν γεμάτες δραστηριότητες, έκφραση και δημιουργία· γεμάτες γέλιο, χαμόγελα, αγάπη και φροντίδα. Δεν ξέρω ποια λέξη περιγράφει καλύτερα τη δράση μας· Διάδραση, συνεκπαίδευση, συνύπαρξη ή συνεργασία; Ξέρω όμως ποια συναισθήματα νιώσαμε και ποιες λέξεις τα εκφράζουν: βίωμα, αποδοχή, ελπίδα και μεγάλη περηφάνια! Γιατί τα παιδιά μας έδειξαν πώς να αφήνουμε στην άκρη προβλήματα, διαφορές και στερεότυπα και να βρίσκουμε όσα μας εμπνέουν, μας ενώνουν και μας κάνουν να ονειρευόμαστε. Και έτσι μαζί τους ανακαλύψαμε ότι «η διαφορετικότητα είναι ένας υπέροχος κόσμος που μας χωράει όλους»!
Ιγνατία Κωφοπούλου, εκπαιδευτικός,
υπεύθυνη του εκπ/κού προγράμματος «Νοιάζομαι και Δρω»
στο Πειραματικό Γυμνάσιο Π.Κ.
