Από ότι φαίνεται δεν είναι μόνο η Κίνα που θέλει να περιορίσει την ανωνυμία στο Internet. Η κυβέρνηση της Αυστρίας παρουσίασε ένα προσχέδιο νόμου που θα απαιτεί από τον χρήστη να παράσχει το πραγματικό του όνομα και την διεύθυνση του στις μεγαλύτερες ιστοσελίδες προτού σχολιάσει.
Οι χρήστες του Internet θα μπορούν να χρησιμοποιούν δημοσίως κάποιο ψευδώνυμο, ωστόσο, όπως είναι κατανοητό, θα καταστεί ευκολότερο το έργο των αρχών για τον εντοπισμό τους στην περίπτωση που παρενοχλούν τους άλλους ή παραβιάζουν την νομοθεσία. Οι εταιρείες επίσης που αποδειχτεί ότι δεν τηρούν τη νομοθεσία, ενδέχεται να βρεθούν αντιμέτωπες με πρόστιμα έως και €500 χιλιάδων αν δεν συμμορφωθούν ή με το διπλάσιο πρόστιμο αν διαπράξουν το ίδιο αδίκημα δύο φορές.
Αν υπερψηφιστεί, τότε θα επηρεαστούν μόνο οι ιστοσελίδες με περισσότερους από 100 χιλιάδες εγγεγραμμένους χρήστες και με έσοδα άνω του μισού εκατομμυρίου ευρώ ετησίως ή που λαμβάνουν επιδοτήσεις άνω των €50 χιλιάδων. Θα εξαιρούνται οι ιστοσελίδες ηλεκτρονικού εμπορίου καθώς και οι ιστοσελίδες που δεν έχουν έσοδα από διαφημίσεις ή από το ίδιο το περιεχόμενο τους. Αν τελικά «περάσει» και εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο νόμος αναμένεται να τεθεί σε ισχύ το 2020.
Υπάρχουν πάντως ορισμένες ανησυχίες για το προσχέδιο, και πολλοί επικαλούνται τις παραπάνω εξαιρέσεις. Έτσι, την ώρα που σκοπός του είναι να δώσει την ευκαιρία σε ιστότοπους να αναπτυχθούν προτού ξεκινήσουν να αστυνομεύουν τις κοινότητες τους, ενδέχεται στην πραγματικότητα να προστατεύει τις κοινότητες που είναι πιο πιθανό να συναντήσει κάποιος βίαια ή καταχρηστικά σχόλια όπως ομάδες μίσους που ενδεχομένως έχουν μικρές βάσεις χρηστών ή δεν έχουν έσοδα από διαφημίσεις. Υπάρχει επίσης και μία πιθανή σύγκρουση συμφερόντων, αφού ο νέος νόμος ενδέχεται να προστατεύει τον μικρότερο εταίρο του κυβερνώντος κόμματος στην κυβέρνηση συνασπισμού της Αυστρίας, το Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας, από την ανάγκη να περιορίσει την ρητορική μίσους στις ιστοσελίδες του. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πάντως θα μπορούσε να παρεμποδίσει την ψήφιση του νομοσχεδίου, αφού θα είχε την δύναμη να τιμωρεί αυστηρότερα της Ευρωπαϊκές εταιρείες από τις ίδιες τις χώρες προέλευσης τους.
Όπως πάντα, υπάρχει και το «απλό ζήτημα» της ιδιωτικής ζωής. Αν και η απαίτηση να παρέχουν οι χρήστες το όνομα και τη διεύθυνση κατοικίας τους, μπορεί να αποθαρρύνει τις παρενοχλήσεις και την ρητορική μίσους, ενδεχομένως και να αποθαρρύνει ανθρώπους με διορατικές σκέψεις και απόψεις. Επιπλέον, είναι και ζήτημα ασφαλείας. Όλες αυτές οι επιχειρήσεις και ιστοσελίδες που θα πρέπει να έχουν αποθηκευμένες σε βάσεις δεδομένων τόσα πολλά προσωπικά στοιχεία και δεδομένα θα μπορούσαν να αποτελέσουν στόχο για διάφορους κυβερνοεγκληματίες και χάκερ. Με απλά λόγια, η ελευθερία της έκφρασης θα μπορούσε να δεχτεί μεγάλο πλήγμα, παρόλο που η Αυστριακή κυβέρνηση κάνει προσπάθειες να την διατηρήσει.
