ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΑΠΟΨΕΙΣ

Η επική μάχη της Κρήτης

0

Η μάχη της Κρήτης, την οποία γιορτάζουμε στις 20 Μαΐου, εντάσσεται στα πλαίσια του μεγαλύτερου και καταστρεπτικότερου πολέμου που έγινε ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας: του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, που διήρκεσε έξι (6) χρόνια (Σεπτ. 1939 - Σεπτ. 1945) και είχε ως απολογισμό θυμάτων 40.000.000 νεκρούς περίπου.

Η επεκτατική πολιτική της Γερμανίας, που ζητούσε «ζωτικό χώρο», καθώς και οι ρατσιστικές θεωρίες για την ανωτερότητα της γερμανικής Άρειας φυλής, η οποία ήταν δήθεν προορισμένη να κυριαρχήσει στην Ευρώπη, είχαν ως αποτέλεσμα την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.

Μετά την κατάληψη της Βόρειας Ελλάδας από τα Γερμανικά στρατεύματα, ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄ και η Ελληνική κυβέρνηση μετέφεραν την έδρα τους στην Κρήτη, για να συνεχίσουν από εκεί τον αγώνα κατά των κατακτητών, με τη βοήθεια των Βρετανικών δυνάμεων που συγκεντρώθηκαν στο νησί.

Ανάμεσα στις 25 και 30 του Απρίλη 1941 είχαν έρθει από την ηπειρωτική Ελλάδα, Αγγλικές, Νεοζηλανδικές και Αυστραλέζικες ταξιαρχίες. Μαζί με τις Ελληνικές δυνάμεις, παρουσίαζαν -στα χαρτιά- μια εντυπωσιακή δύναμη (32.000 Άγγλοι και 12.000 Έλληνες, εκτός από την Πολιτοφυλακή και τους ένοπλους πολίτες). Στην πράξη, οι μονάδες αυτές έπασχαν κυρίως στον τομέα της ομοιογένειας, της διάταξης και της διοίκησης. Βαρύ οπλισμό δεν διέθεταν, ενώ η αεροπορική κάλυψη ήταν ανύπαρκτη. Η κυριότερη εγγύηση για την άμυνα του νησιού ήταν η κυριαρχία του Βρετανικού στόλου στις γύρω θάλασσες.

Η Γερμανική επιχείρηση για την κατάληψη της Κρήτης, άρχισε στις 20 Μαΐου 1941 με βομβαρδισμό και ρίψη αλεξιπτωτιστών. Ο λαός της Κρήτης και ο Ελληνικός στρατός ρίχτηκαν στον πόλεμο με ασυγκράτητο ενθουσιασμό και πρωτόγονη ορμή. Άνδρες, γυναίκες, γέροι και παιδιά, κρατώντας παλαιά ντουφέκια, τα οποία είχαν ανασύρει από την πατρική κληρονομιά, πρωτόγονα δίκαννα και μαχαίρια, απίθανα ρόπαλα και αγροτικά σύνεργα. Έτσι, τα πρώτα κύματα αλεξιπτωτιστών συνάντησαν σθεναρή αντίσταση και αποδεκατίστηκαν.

Το πρωί της 21ης Μαΐου, οι Γερμανοί επιτέθηκαν στην περιοχή του Μάλεμε. Ρίφθηκαν νέες δυνάμεις αλεξιπτωτιστών, χωρίς να πετύχουν να ελέγξουν την περιοχή. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, άρχισε η απόβαση της 5ης ορεινής μεραρχίας των Γερμανών, με μεταφορικά αεροπλάνα τα οποία κατόρθωσαν να προσγειωθούν και να διοχετεύσουν τις μεταφερόμενες στρατιωτικές δυνάμεις στο εσωτερικό του νησιού. Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το αεροδρόμιο του Μάλεμε, έπειτα από αιματηρότατο αγώνα και αρχίζουν να μεταφέρουν ολοένα μεγαλύτερες ενισχύσεις. Ο αγώνας είχε πια κριθεί υπέρ των Γερμανών. Οι 35.000 Γερμανοί, που αποβιβάσθηκαν ως τις 27 Μαΐου, μαζί με τον καταστρεπτικό αεροπορικό βομβαρδισμό -ελλείψει αεροπορικής άμυνας- ισοπέδωσαν τα πάντα, λυγίζοντας και την τελευταία υπεράνθρωπη προσπάθεια των Κρητικών. Πρώτα κατελήφθησαν τα Χανιά και στη συνέχεια το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο.

Στη θάλασσα, στο μεταξύ, το Βρετανικό ναυτικό είχε καταφέρει να εμποδίσει την άφιξη νηοπομπών με εφόδια και βαρέα όπλα, με τίμημα -όμως- μεγάλες απώλειες σε πολεμικά σκάφη. Έτσι, οι συμμαχικές δυνάμεις έχασαν τη μάχη της Κρήτης και στις 27 Μαΐου 1941 δόθηκε εντολή για την εκκένωση του νησιού. Ο Γεώργιος και η κυβέρνηση Τσουδερού, μετά από πολύωρη πορεία μέσα από τα κρητικά βουνά, επιβιβάστηκαν σε Βρετανικό αντιτορπιλικό, με προορισμό την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, από όπου θα συνέχιζαν τον αγώνα με τους Συμμάχους.

Η κατάληψη της Μεγαλονήσου ολοκληρώθηκε την 1η Ιουνίου 1941. Επρόκειτο για «πύρρεια νίκη», καθώς οι απώλειες των Γερμανών, 8.000 επίλεκτοι άνδρες, ξεπέρασαν εκείνες ολόκληρης της επιχείρησης κατά της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας. Η εκδικητική μανία των κατακτητών ξέσπασε κατά του πληθυσμού, που υπέστη τα πρώτα μαζικά αντίποινα στην Ελλάδα, με καταστροφές χωριών και ομαδικές εκτελέσεις. Η Κρήτη, τελευταίο ελεύθερο κομμάτι της Ελλάδας, γίνεται τώρα και αυτή τμήμα της υπό χιτλερική εξουσία «Ελληνικής Πολιτείας».

Η μάχη της Κρήτης και γενικότερα η Ελληνική συμβολή στη συμμαχική προσπάθεια ήταν ουσιαστική, γιατί -εκτός από την κατάρριψη του μύθου της φασιστικής παντοδυναμίας και την αναπτέρωση του ηθικού των δυνάμεων που αντιστέκονταν στον άξονα- καθήλωσε μεγάλες δυνάμεις του εχθρού και απασχόλησε μέρος της γερμανικής πολεμικής μηχανής, κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα πριν από την εισβολή στη Σοβιετική Ένωση. Έτσι, το σχέδιο «Βαρβαρόσσα» κατά της Σοβιετικής Ένωσης (ΕΣΣΔ) τέθηκε σε εφαρμογή μόλις στις 22 Ιουνίου, με καθυστέρηση ενός (1) μηνός. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, όταν ο γερμανικός στρατός είχε πια εισχωρήσει στην καρδιά του σοβιετικού εδάφους, προχωρώντας από νίκη σε νίκη, σε ένα μέτωπο που εκτεινόταν από τη Βαλτική ως τον Εύξεινο Πόντο, είχε έρθει ο βαρύς σοβιετικός χειμώνας, ο οποίος δυσκόλευε τις Γερμανικές κινήσεις. Τα τεθωρακισμένα και τα μέσα μεταφοράς αχρηστεύθηκαν και στις 5 Δεκεμβρίου 1941 άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον Γερμανικό ιμπεριαλισμό. Οι Ρώσοι σημείωσαν μεγάλη νίκη εναντίον του Γερμανικού στρατού, μπροστά στη Μόσχα. Η δεύτερη, μεγάλη ήττα των Γερμανών, σημειώθηκε κατά την πολιορκία της πόλης Στάλινγκραντ, που άρχισε τον Σεπτέμβριο του 1942 και έληξε τον Φεβρουάριο του 1943, με πανωλεθρία των Γερμανικών δυνάμεων.

Ακολούθησε Ρωσική αντεπίθεση, με άμεσο αποτέλεσμα την ανακατάληψη του Κιέβου. Μετά από μια σειρά πολεμικών επιχειρήσεων των συμμαχικών δυνάμεων, οι Σοβιετικοί εισδύουν στο Βερολίνο, μετά από φοβερό αγώνα, στις 2 Μαΐου του 1944. Ο Χίτλερ αυτοκτονεί, υπό το βάρος των γεγονότων, στα υπόγεια της Καγκελαρίας. Στις 8 Μαΐου 1944, ο Στρατηγός Κάιτελ υπογράφει στο Βερολίνο την «άνευ όρων» παράδοση της Γερμανίας.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ