ΣΥΣΚΕΨΗ ΜΕΛΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 7 ΤΟΥ ΙΟΥΛΗ
Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες
Αυτές οι λίγες μέρες, είναι και οι πιο σημαντικές για να αποφασίσει ένας κόσμος που ταλαντεύεται, που σκέφτεται να ψηφίσει το Κόμμα αλλά τον έχουν ζώσει με ψεύτικα διλλήματα που προβάλλουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να ξανακλέψουν την ψήφο του.
Το κριτήριο ψήφου που προσπαθούν να επιβάλουν είναι το ίδιο.
Προϋποθέτει να αποδεχτεί ο λαός το στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της θωράκισης δηλαδή των κερδών και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, ως μονόδρομο, αλλά και ως δικό του στόχο.
Αυτό σημαίνει όμως θυσίες δίχως τέλος, «αναδιαρθρώσεις» και «μεταρρυθμίσεις» που τσακίζουν δικαιώματα και σύγχρονες ανάγκες.
Πάνω σ' αυτό το έδαφος βάζουν το δίλημμα της «δίκαιης» ανάπτυξης από τη μια και της «βιώσιμης» από την άλλη, καλώντας το λαό να διαλέξει ποιος θα τον γδάρει καλύτερα.
Προϋποθέτει επίσης να αποδεχτεί ο λαός τους δημοσιονομικούς στόχους στους οποίους δεσμεύονται ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.
Να αποδεχτεί ως τετελεσμένα τις απώλειες που είχε τα προηγούμενα χρόνια, για να μην επαναληφθεί η «δημοσιονομική εκτροπή».
Από εκεί και πέρα, το δίλημμα που του βάζουν προεκλογικά είναι να διαλέξει με ποια αναλογία θα χάσει. Αν δηλαδή οι ματωμένοι στόχοι θα πιαστούν με περισσότερες περικοπές και λιγότερους φόρους ή το αντίστροφο.
Από εκεί και πέρα, το προεκλογικό καλάθι και των δυο έχει επιδόματα δήθεν στήριξης και ελάφρυνσης των πιο φτωχών, αλλά και ακάλυπτες επιταγές για κάποιο «μέρισμα» από την ανάπτυξη.
Δίπλα σ' αυτά, και οι δυο καλούν το λαό να αποδεχτεί ως «εθνικό συμφέρον» τη βαθύτερη εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Εδώ μάλιστα δεν υπάρχει δεύτερη γνώμη ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και τα άλλα κόμματα.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο λειτουργούν τα ψευτοδιλήμματα ως κριτήριο ψήφου και η πόλωση πάνω από την κάλπη.
Έτσι, όμως, ο λαός μπαίνει στο γήπεδό τους, με το παιχνίδι χαμένο από τα αποδυτήρια, αφού του ζητάνε να επιλέξει ποιος θα εφαρμόσει την επόμενη μέρα ως κυβέρνηση το ίδιο αντιλαϊκό πρόγραμμα που μας έφερε έως εδώ, στη μία ή στην άλλη παραλλαγή του.
Του ζητάνε, με περίσσιο θράσος, να διαλέξει ποιός θα υλοποιήσει την αντιλαϊκή πολιτική που με κυνισμό περιγράφεται στην έκθεση της Κομισιόν και όλοι μαζί την δέχονται και την χειροκροτούν.
Αλήθεια, ρωτάμε, αυτό είναι το ζητούμενο για να αλλάξει η ζωή σου, οι συνθήκες δουλειάς σου, το εισόδημά σου; αυτό είναι το ζητούμενο για να αλλάξει η κατάσταση στο νοσοκομείο, στα σχολεία, στο Πανεπιστήμιο; Οι περισσότεροι ξέρουν ήδη ότι η ίδια πολιτική, με μικρές παραλλαγές θα εφαρμοστεί, μπαίνουν όμως στην λογική του μικρότερου κακού, με βαριά καρδιά να ψηφίσουν αυτά τα κόμματα.
Ε, λοιπόν τους λέμε: έλα στο μεγαλύτερο καλό, κράτα τις επιμέρους διαφωνίες σου και έλα στο ΚΚΕ. Εδώ ξέρεις ότι η ψήφος σου δεν θα μεταλλαχθεί, εδώ ξέρεις ότι η ψήφος σου δεν θα πάει χαμένη, δεν θα το μετανιώσεις την ώρα που βγαίνεις από το εκλογικό τμήμα. Ξέρεις ότι εδώ βρίσκεται το δίκιο, εδώ βρίσκεται η δύναμη του λαού. Εδώ βρίσκεται το αποκούμπι από τις 8 Ιούλη και μετά.
Προβάλουν στο λαό ως λύση τα νέα αναχώματα που έρχονται να εγκλωβίσουν τμήματα των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων των βασικών κομμάτων της πλουτοκρατίας. Τέτοιο ρόλο θέλουν να παίξει -ο δοκιμασμένος στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής- ο γνωστός Βαρουφάκης.
Το golden boy του συστήματος, που ομολόγησε ως υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα ψήφιζε το 90% των αντιλαϊκών μνημονικών νόμων που είχαν ψηφίσει μέχρι τότε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αφού τους θεωρούσε σε σωστή κατεύθυνση. Που ομολόγησε ότι μετά τις εκλογές στις 7 Ιούλη, θα μπορούσε να συνεργαστεί στην κυβέρνηση είτε με τη ΝΔ, είτε με το ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν το θράσος, να το λένε ανοιχτά “αφού δεν ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ, ψήφισε Βαρουφάκη”, κάνουν τα πάντα για να μην έρθει ο κόσμος στο ΚΚΕ.
Αντίστοιχα και το νέο ακροδεξιό "φρούτο", ο Βελόπουλος, που όταν δεν συνομιλεί με τον Ιησού Χριστό και δεν πουλάει τις κηραλοιφές του, σπέρνει και αυτός το ρατσιστικό του μίσος.
Γι' αυτό κανένας εργαζόμενος, κανένας που αισθάνεται προοδευτικός και αριστερός δεν πρέπει να παίξει το παιχνίδι τους, αλλά να φέρει την μπάλα στο δικό του γήπεδο, δυναμώνοντας το ΚΚΕ.
Σ' αυτό το γήπεδο, ο αγώνας γίνεται για να μπορεί ο λαός να παλεύει από καλύτερες θέσεις για την ανάκτηση των απωλειών, για σύγχρονα δικαιώματα, για να διαμορφώνονται προϋποθέσεις αντεπίθεσης, με την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας.
Σ' αυτό το γήπεδο, το «στοίχημα» είναι να δυναμώσουν η ελπίδα και η προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης, που θα υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη, με το λαό στην εξουσία και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.
Αυτή είναι η μόνη ελπιδοφόρα διέξοδος για το λαό. Και μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ στις 7 Ιούλη μπορεί να την εγγυηθεί.
