Αν νομίζετε ότι στις εκλογές αυτές τα έχετε ζήσει όλα, είναι καιρός να αναθεωρήσετε κάπως τα πράγματα. Μάλλον ότι ζούμε, είναι μοναδικό. Και φυσιολογικά έχουμε μια απορία: Αφού, αν όντως τα πράγματα είναι τόσο δύσκολα, γιατί υπάρχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον από τους μονομάχους, να είναι νικητές;
Πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω τόση αγωνία, τόσο πάθος, τόση δυναμική για ένα «πεθαμένο άλογο», Μήπως, τελικά το άλογο δεν είναι τόσο πεθαμένο; Μήπως μας κρύβουν κάτι οι πολιτικοί; Ή ας το θέσουμε αλλιώς, μήπως ξέρουν κάτι που εμείς οι πολίτες αγνοούμε, κανονικά;
Βέβαια, υπάρχει κι ένα ακόμα ενδεχόμενο. Να μπαίνουν στο σκληρό παιχνίδι του διαγκωνισμού και της πολιτικής εξόντωσης από… συνήθεια και επειδή έτσι έκαναν πάντα στο παρελθόν. Αλλά αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι ακόμα πιο επικίνδυνο.
Ας τους παρακολουθήσουμε κι αυτή τη φορά από μακριά… Στα μεγάλα «ηρωικά» λόγια, στις υποσχέσεις που θα ξεχάσουν την επομένη των εκλογών, επειδή απλά, όσο καλές προσθέσεις κι αν έχουν δεν μπορούν να πάνε κόντρα στις απαιτήσεις των δανειστών.
Τα πράγματα, όπως τα ζούμε στην καθημερινότητα μας, είναι μάλλον πολύ πιο δύσκολα από τις στατιστικές και τους αριθμούς που παρουσιάζουν τα στοιχεία. Αυτό που εμείς βλέπουμε είναι μια ανεργία που συνεχίζει να τσακίζει κυρίως τους νέους που ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν τον τρόπο και να φύγουν στο εξωτερικό, αναζητώντας μια αξιοπρεπή και ανθρώπινα αμειβόμενη εργασία.
Και τι βλέπουμε ακόμα; Δείτε μόνο δύο περιστατικά που ζήσαμε μόλις την περασμένη εβδομάδα. Μοιάζουν να φορούν αποκλειστικά τον ιδιωτικό τομέα, αλλά δεν είναι έτσι, επειδή έχουν εμπλοκή με το δημόσιο.
Το πρώτο αφορά τα ιδιωτικά διαγνωστικά ερευνητικά – εξεταστικά κέντρα υγείας που είναι συμβεβλημένα με τον ΕΟΠΠΥ. Αφού, λοιπόν προκήρυξαν απεργία διαρκείας (έκλεισαν δηλαδή τα μαγαζιά τους…) επειδή το κράτος τους χρωστά χρήματα από παρελθόντα έτη, αποφάσισαν μονομερώς να τα… ανοίξουν, αλλά με μια προϋπόθεση: Αντί να παίρνουν το 15% από το κράτος, τώρα ζητούν το 85% από τους πολίτες και το οποίο θα πάρουν πίσω από τον ΕΟΠΠΥ εφόσον καταθέσουν εκεί τα παραστατικά.
Και το χειρότερο είναι ότι όλο αυτό το παρουσιάζουν ως ευαισθησία στον άνθρωπο! Για τόσο χαχόλους μας περνάνε… Στην ουσία δηλαδή, μεταφέρουν το πρόβλημα τους στις πλάτες των ασφαλισμένων.
Και ποιοι είναι αλήθεια οι ασφαλισμένοι; Είναι συνταξιούχοι και μισθωτοί που είδαν να μειώνονται πολλαπλά τα χρήματα από τη σύνταξη τους ή το μισθό τους, που ένοιωσαν τη σκληρή ανεργία στο πετσί τους, στο χρόνια της λιτότητας και των μνημονίων, που λογαριάζουν πως θα βγάλουν τον μήνα και πώς θα πληρώσουν τους λογαριασμούς ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ και αν θα μείνει κάτι και για φαγητό στο οικογενειακό τραπέζι… Τελικά, έμαθα ότι το πήραν πίσω, προσωρινά και μέχρι τις εκλογές…
Το δεύτερο αφορά εκείνους που εκμεταλλεύονται τα έσοδα από τα διόδια της Αττικής Οδού. Όσοι ζουν στην Αθήνα ή όσοι την επισκέπτονται εφόσον τον προσεγγίζουν από το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας, από αυτό το δρόμο θα περάσουν οπωσδήποτε.
Το έργο αυτό φτιάχτηκε από ιδιώτες επενδυτές και παραδόθηκε λίγο πριν το 2004, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, ξέρετε, εκείνων που βύθισαν τη χώρα μας ακόμα περισσότερο στο χρέος των έργων που μας επέβαλλαν να κάνουμε.
Λίγες μέρες πριν τις εκλογές και αναθαρρυμένοι από το αποτέλεσμα της κάλπης των Ευρωεκλογών, ανακοίνωσαν μονομερώς αύξηση από 1/7/2019, λίγες μόλις μέρες πριν από τις εκλογές, ενώ προανήγγειλαν και νέα αύξηση για το 2.020!
Δίνουν έτσι την αίσθηση ότι λειτουργούν σε μια άλλη εποχή, αγνοώντας το συντεταγμένο κράτος, για να δείξουν πιο είναι τελικά το αφεντικό.
Με τέτοια απλά και καθημερινά πράγματα είμαστε αντιμέτωποι και πιο από τα μεγάλα λόγια των δυο μονομάχων να πιστέψουμε; Μπορεί η ζωή να είναι περίπλοκη, από τα καλοστημένα προεκλογικά σποτ, αλλά έχει τον τρόπο της με ένα δυναμικό τρόπο, να αποδεικνύεται αληθινή.
Πραγματικά, δεν έχουμε κανένα λόγο να αναμειχτούμε σ’ αυτό που ονομάζουν πολική και είναι τόσο σκληρό κι ανελέητο. Επιθυμούμε κάτι καλύτερο, απλό και αληθινό. Κι αυτό δεν μπορούν να μας το προσφέρουν…
