Με αφορμή δημοσίευμα σε τοπικό μέσο ενημέρωσης της Κρήτης με τίτλο: «Σ’ αυτό το χωριό έχουν… σπεσιαλιτέ τον απαγορευμένο λαγοκέφαλο», ο Δημοτικός Σύμβουλος Αγίου Βασιλείου και εκπαιδευτικός Αντώνης Ε. Τσουρδαλάκης θεώρησε χρέος του να δημοσιοποιήσει την παρακάτω, προς αυτό το μέσο, σχετική επιστολή, με σκέψεις και επισημάνσεις!
Η επιστολή αναφέρει αναλυτικά:
«Κακαβιά, μπαρμπούνι, κουτσομούρα, γόπα»: οι σπεσιαλιτέ της Αγία Γαλήνης
Έκκληση για συνετή διαχείριση θεμάτων που άπτονται του τουρισμού και της δημόσιας υγείας.
Κύριε διευθυντά,
Στο δημοσίευμα της 21/6/19 στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας σας με τίτλο: «Σ’ αυτό το χωριό έχουν… σπεσιαλιτέ τον απαγορευμένο λαγοκέφαλο» αναφέρονται τα εξής:
(απόσπασμα): «Κι όμως! Υπάρχει ένα χωριό όπου εδώ και δεκαετίες, αλλά και τα τελευταία χρόνια που το κράτος έχει επίσημα απαγορεύσει τη βρώση του, οι κάτοικοι καταναλώνουν το απαγορευμένο ψάρι.Το χωριό είναι η Αγία Γαλήνη και το απαγορευμένο ψάρι, ο διαβόητος… λαγοκέφαλος! Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και στην Ιαπωνία που έχει μεγάλη παράδοση στην κατανάλωση ψαριών, υπάρχουν δηλητηριώδη ψάρια που φιλετάρονται κατάλληλα για να καταναλωθούν, ακόμα κι αν πεθαίνουν μερικοί άνθρωποι από αυτά, κάθε χρόνο. Στην Αγία Γαλήνη, κάποιες νοικοκυρές θυμούνται παλαιότερα να διατίθεται ο λαγοκέφαλος ακόμα και στα ψυγεία του σούπερ μάρκετ! Στις μέρες μας, όποτε οι ψαράδες πετύχουν αυτό το νεοεισερχόμενο στο νότιο κρητικό πέλαγος, ψάρι, είναι ευκαιρία για μάζωξη και κατανάλωση του… απαγορευμένου μεζέ που δεν μπορεί να διατεθεί προς κατανάλωση. Το μαγειρεύουν πλακί, βραστό, τηγανητό, με κουρκούτι, ακόμα και στιφάδο και… κοκκινιστό!
Σε κάθε περίπτωση, επαναλαμβάνουμε ότι απαγορεύεται η βρώση του επειδή είναι τοξικό ψάρι, όπως σημειώνει και το ΕΛΚΕΘΕ.»
Σχετικά με αυτό θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:
Το «χωριό…Αγία Γαλήνη» στο οποίο αναφέρεται το άρθρο, αποτέλεσε τουλάχιστον από το 1830 σημαντικό εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο στη Νότια Κρήτη. Πολύ νωρίς, από το έτος 1916, στράφηκε στην τουριστική ανάπτυξη πρωτοπορώντας με την ίδρυση και λειτουργία των πρώτων θερμών λουτρών στην Κρήτη (ιαματικός Τουρισμός) από ντόπιους ικανούς και φιλοπρόοδους επιχειρηματίες, φτάνοντας σήμερα με ραγδαία εξέλιξη να αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα στη Νότια Ελλάδα και όχι μόνο. Έχοντας παράλληλα ιδιαίτερη κουλτούρα, ιστορία και φυσική ομορφιά, αγαπήθηκε και κέρδισε δεκάδες χιλιάδες φανατικούς σταθερούς επαναλαμβανόμενους επισκέπτες και μάλιστα δυο και τρεις φορές κατ’ έτος. Όλα τα παραπάνω θεωρώ επιβάλουν να αντιλαμβανόμαστε, να προσεγγίζομε και να αναφερόμαστε στην έννοια «Αγία Γαλήνη» σύμφωνα με το αντίστοιχο πνεύμα.
Επίσης, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, γεωμορφολογικά και άλλα της περιοχής, όπως η καθαρότητα και η αυξημένη σε αλατότητα και ιώδιο του θαλασσινού νερού, λόγω της πορείας των υπόγειων και επιφανειακών υδάτων μέσα από ασβεστολιθικά πετρώματα του Ψηλορείτη, του Κέντρους και των άλλων ορέων, μαζί με το μοναδικής σύστασης φυτοπλαγκτόν (τροφή ψαριών) δίνει θαλασσινά προϊόντα μοναδικής γεύσης και ποιότητας. Πασίγνωστα για τη νοστιμιά τους είναι τα μπαρμπούνια, λιθρίνια, κουτσομούρες, γόπες καλαμάρια, σουπιές κ.ά. της θάλασσας της Αγία Γαλήνης. Τα παραπάνω αποτελούν, χρόνια τώρα, σήμα κατατεθέν και τις πραγματικά αυθεντικές «σπεσιαλιτέ», απόλυτα βεβαιωμένα ως τα υγιεινότερα και διατροφικά πληρέστερα και αρτιότερα!
Οι υπέροχοι ως άνθρωποι και επαγγελματίες τόσο της αλιείας αλλά και της εστίασης, συνεργαζόμενοι σε απόλυτη αρμονία και συνεννόηση με τις υγειονομικές υπηρεσία κατ’ εφαρμογή των νόμων και οδηγιών εξασφαλίζουν χρόνια τώρα κορυφαίες υπηρεσίες και διατροφικές επιλογές στους επισκέπτες απόλυτα διασφαλισμένες και εγγυημένες!
Μέσα όμως από αυτή την διαβεβαίωση, επιτρέψετε μου να επισημάνω τον εντελώς ατυχή «παραλληλισμό» με τα όσα μπορεί να συμβαίνουν στη χώρα της Ιαπωνίας, όπως περιγράφονται στο εν λόγω άρθρο, με αναφορές σε παρενέργειες και επιπτώσεις από διατροφικές συνήθειες. Είναι περιστατικά που ουδεμία σχέση έχουν, ουδέποτε σημειώθηκαν ή έλαβαν χώρα στην περιοχή μας!
Ακόμα και αν υπήρξαν ελάχιστες εξαιρέσεις κατανάλωσης, σε εντελώς ιδιωτικό, κλειστό κύκλο του εν λόγω ψαριού, σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει αυτό ως γεγονός να προβάλλεται, να προτάσσεται και να εμφανίζεται, ως κανόνας ή γενικότερη συνήθεια!
Κύριε διευθυντά, ολοκληρώνοντας τις επισημάνσεις μου αυτές και λαμβανομένης της τρέχουσας χρονικής περιόδου, με τις γνωστές ιδιαιτερότητες στην οικονομία και την κοινωνία θεωρώ ότι: όλοι μας (και πρωτίστως εμείς οι κάτοικοι) με σοβαρότητα και ωριμότητα θα πρέπει να αναδεικνύουμε και να διαχειριζόμαστε τέτοιου είδους θέματα. Το σημειώνω αυτό καθώς άπτονται της δημόσιας υγείας και ασφάλειας τόσο της δικής μας όσο και των επισκεπτών μας. Ειδικότερα, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στη μετάδοση της πληροφορίας σε θέματα που άπτονται του τουριστικού προϊόντος της περιοχής μας. Είναι δεδομένο ότι τόσο εμείς τοπικά αλλά και γενικότερα ως χώρα έχουμε επενδύσει και εναποθέσει μεγάλο μέρος των ελπίδων μας στον τουρισμό τον οποίο οφείλουμε να διατηρήσουμε ως «κόρη οφθαλμού».
Τέλος, προσδοκώ την κατανόηση από πλευρά σας, τόσο της αγωνίας και του ενδιαφέροντος μου για το μέλλον της περιοχής, ως καταγόμενος από αυτήν, αλλά και ως θεσμικός εκπρόσωπος της και παρακαλώ να δεχτείτε τις καλοπροαίρετες επισημάνσεις μου και να συνδράμετε στην προώθηση και προβολή των μοναδικών στοιχείων αυτής, τόσο εντός όσο και εκτός χώρας, μέσω της έγκριτης εφημερίδας σας.
Με εκτίμηση
Αντώνης Ε. Τσουρδαλάκης
Δημοτικός Σύμβουλος Αγίου Βασιλείου
Εκπαιδευτικός Β΄/θμιας
