ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΡΕΘΥΜΝΟ

Οι δώδεκα βουλευτές Ρεθύμνου που έγιναν υπουργοί

0

ΤΟΥ ΜΑΝΟΥΣΟΥ ΚΛΑΔΟΥ

Ο Γιάννης Αχιλλέα Κεφαλογιάννης είναι ο δωδέκατος στην σειρά βουλευτής Ρεθύμνου, που καταλαμβάνει θώκο σε υπουργείο στην μεταπολεμική Ελλάδα. Βεβαίως, κατά τη διάρκεια αυτών των ετών υπήρξαν και άλλοι βουλευτές Ρεθεμνιώτικης καταγωγής που έγιναν υπουργοί αλλά εξελέγησαν σε άλλες περιοχές της χώρας.

Το ενδιαφέρον μας εστιάζεται σε αυτούς που κατέλαβαν θέση σε υπουργείο και ήταν εν ενεργεία βουλευτές του Ρεθύμνου, κάτι που συνέβη ήδη από την πρώτη κυβέρνηση του 1946, στην οποία συμμετείχε ο Ευάγγελος Δασκαλάκης.

Πρωτιά σε εκλογικές νίκες και υπουργικούς θώκους έχει ο αείμνηστος Γιάννης Κ. Κεφαλογιάννης ενώ σημαντικές προσωπικότητες του Ρεθύμνου βρέθηκαν στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων από το 1946 έως το 1967 αλλά και από το 1974 έως σήμερα.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι στην αμέσως προηγούμενη περίοδο, δηλαδή αυτή της κατοχής, είχαμε και τον μοναδικό Ρεθεμνιώτη που έχει γίνει Πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Πρόκειται για τον Εμμανουήλ Ι. Τσουδερό, ο οποίος ήταν νομικός, οικονομολόγος και πρωθυπουργός της ελληνικής κυβέρνησης, που μετά τη γερμανική εισβολή συνέχισε τον πόλεμο κατά του Άξονα, εκτός χώρας, στα χρόνια της Κατοχής με συγκροτημένες ελληνικές στρατιωτικές μονάδες μέχρι σχεδόν της λήξης του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1882 και πέθανε στην Αθήνα το 1956.

Από τότε δεν έχει καταφέρει κανένας Ρεθεμνιώτης να γίνει Πρωθυπουργός. Όμως δώδεκα βουλευτές Ρεθύμνου κατέλαβαν υπουργικό θώκο και η ιστορία τους έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ο Ευάγγελος Δασκαλάκης γεννήθηκε στα Περιβόλια Ρεθύμνου και ήταν γιος του Γεωργίου Δασκαλάκη. Πολέμησε στη Μικρά Ασία και ανέπτυξε αντιστασιακή δράση κατά την περίοδο της Κατοχής, οπότε συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Ναζί.

Πρώτη φορά εξελέγη με την Εθνική Πολιτική Ένωση (Κόμμα Βενιζελικών Φιλελευθέρων) το 1946 με 4.514 ψήφους. Στην κυβέρνηση Μαξίμου υπηρέτησε ως υφυπουργός Γενικός Διοικητής Κρήτης από τις 31 Ιανουαρίου 1947 ως τις 17 Φεβρουαρίου 1947.

Επανεξελέγη βουλευτής με τον κόμμα των Φιλελευθέρων το 1950 και το 1951.

Εξάσκησε το λειτούργημα του γιατρού ως το 1964 και βοηθούσε τους ασθενείς του χωρίς να ζητά χρήματα. Το 1964 εξελέγη δήμαρχος Ρεθύμνου αλλά τον έπαυσε η Χούντα στις 31 Δεκεμβρίου 1967.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ

Ο Εμμανουήλ Μ. Παπαδογιάννης διετέλεσε βουλευτής και υπουργός σε διάφορες κυβερνήσεις, όπως και Νομάρχης. Τιμήθηκε με πλήθος μεταλλίων και παράσημων και χαρακτηρίστηκε ως "παππούς της Αντίστασης".

Γεννήθηκε στο χωριό Άγιος Ιωάννης στην επαρχία Αμαρίου του Ρεθύμνου, το 1889. Σε νεαρή ηλικία έφυγε από τη γενέτειρά του και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες. Πρώτη φορά εξελέγη βουλευτής, ως πληρεξούσιος στην Κρητική Βουλή σε ηλικία 22 ετών, το 1911. Μετά την ένωση της Κρήτης εξελέγη βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Ρεθύμνου για πρώτη φορά με το Λαϊκό Κόμμα το 1935 και επανεξελέγη με το ίδιο κόμμα το 1946 και το 1950 και μετά με την ΕΡΕ το 1958.

Ο Εμμανουήλ Παπαδογιάννης υπηρέτησε για αρκετά χρόνια και ως νομάρχης. Ήταν Νομάρχης Πρέβεζας από τις 16 Μαρτίου 1920 ως τις 30 Νοεμβρίου 1921. Στη συνέχεια Νομάρχης Αιτωλοακαρνανίας, Νομάρχης Ευβοίας, Νομάρχης Αρκαδίας, Νομάρχης Λακωνίας, Νομάρχης Καβάλας από 6.3.1945-27.7.1945, και Νομάρχης Χανίων από το 1946 ως το 1947.

Το 1916 ήταν ακόλουθος στο Υπουργείο Εσωτερικών. Έγινε υφυπουργός Γενικός Διοικητής Ηπείρου στην κυβέρνηση Τσαλδάρη στις 18 Μαΐου 1946 και παραιτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς, οπότε ανέλαβε υφυπουργός Γενικός Διοικητής Κρήτης, ως τις 24 Ιανουαρίου 1947.  Λίγο αργότερα, στην κυβέρνηση Σοφούλη υπηρέτησε ως υπουργός Ανοικοδομήσεως από τις 18 Νοεμβρίου 1948 ως τις 6 Ιανουαρίου 1950. Συνέχισε στο Υπουργείο Ανοικοδομήσεως ως υπουργός Οικισμού και Ανοικοδομήσεως, από το 1949 το 1950. Εσφαλμένα, στην ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Κυβερνήσεως αναφέρεται ως "Ευάγγελος Παπαδογιάννης] ο υπουργός Ανοικοδομήσεως στην κυβέρνηση Διομήδη. Απεβίωσε στην Αθήνα και κηδεύτηκε ανήμερα την Πρωτομαγιά του 1971, σε ηλικία 82 ετών.

ΠΑΥΛΟΣ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ

Ο Παύλος Βαρδινογιάννης γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1925 στην Επισκοπή Ρεθύμνου και ήταν το μεγαλύτερο από τα δέκα παιδιά του Γιάννη Βαρδινογιάννη από τον Άγιο Ιωάννη Σφακίων και της Χρυσής Θεοδωρουλάκη από το Γεράνι Ρεθύμνης. Ανήκει στην γνωστή οικογένεια εφοπλιστών και επιχειρηματιών.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, πήρε μέρος στην αντίσταση κατά των Γερμανών στην Κρήτη. Συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο, όμως δραπέτευσε από τις φυλακές και με τη βοήθεια της βρετανικής Secret Intelligence Service φυγαδεύτηκε στην Αίγυπτο.

Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ασχολήθηκε με την πολιτική. Το 1950, σε ηλικία μόλις 25 ετών, εντάχθηκε ενεργά στο Κόμμα Φιλελευθέρων και ανέλαβε διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Πρωθυπουργού Σοφοκλή Βενιζέλου, που ήταν στενός φίλος της οικογένειάς του, και κατά τη διάρκεια των κεντρώων κυβερνήσεων των ετών 1950 - 1952 συχνά έπαιζε το ρόλο ενδιάμεσου ανάμεσα στον Σοφοκλή Βενιζέλο και τους Γεώργιο Παπανδρέου και Νικόλαο Πλαστήρα.

Από το 1956 μέχρι το 1967 ο Παύλος Βαρδινογιάννης εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής Ρεθύμνου. Στις κυβερνήσεις Γεωργίου Παπανδρέου (1963 - 1965) διετέλεσε υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου και αναπληρωτής υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως. Τότε συνδέθηκε φιλικά με τον Ανδρέα Παπανδρέου, και το 1965 κατηγορήθηκε μαζί του για την Υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ (προσπάθεια δημιουργίας μέσα στο Στρατό οργάνωσης αντιδεξιών αξιωματικών). Την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών αντιτάχθηκε στη δικτατορία, οι ηγέτες της οποίας διέταξαν τη σύλληψή του, αλλά εκείνος κατάφερε να διαφύγει στην Τουρκία με σκάφος που του έστειλε ο αδελφός του Νίκος για να εκλεγεί μεταπολιτευτικά, το 1977, βουλευτής. Τον ίδιο χρόνο δημιούργησαν μαζί με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων και το 1983 επέστρεψε στο πατροπαράδοτο Κόμμα Φιλελευθέρων, που είχε αναβιώσει ο Νικήτας Βενιζέλος, με την ιδιότητα του Γεν. Γραμματέα και εξ αιτίας της επιστροφής του απεχώρησε ο μέχρι τότε Γεν. Γραμματέας Κών. Μπαντουβάς, που προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ.

Ο Παύλος Βαρδινογιάννης ήταν νυμφευμένος με την Λήδα Κατακουζηνού και κουμπάρος στο γάμο τους ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Πέθανε τον Μάιο του 1984.

ΓΙΑΝΝΗΣ Κ. ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Ο Γιάννης Κ. Κεφαλογιάννης ήταν γιατρός, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και πολιτικός.

Γεννήθηκε στα Ανώγεια Ρεθύμνου στις 6 Δεκεμβρίου του 1933. Στα Ανώγεια είχε το παρανόμι Τσουρογιάννης ενώ οι Ρεθεμνιώτες τον φώναζαν τιμητικά «Ο Γιατρός». Ακολούθησε την πολιτική παράδοση της οικογένειας και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Ρεθύμνου με την υποστήριξη της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης (ΕΡΕ) το 1958 και στη συνέχεια επενεξελέγη το 1961 και 1963.

Κατά τη διάρκεια της Χούντας ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση. Μετά την κατάρρευση της Χούντας συμμετείχε στις εκλογές του 1974 με τη Νέα Δημοκρατία, στις οποίες και εξελέγη. Από τότε εκλεγόταν συνεχώς έως το 2004. Ανέλαβε αρκετά υπουργεία με τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας. Διετέλεσε Γραμματέας της Βουλής στη περίοδο 1958-1964. Χρημάτισε επίσης υφυπουργός κοινωνικών υπηρεσιών (1976-77), υφυπουργός εσωτερικών (1980-81), υπουργός δημοσίας τάξης (1989) (περίοδο κατά την οποία, με απόφασή του οδηγήθηκαν στην πυρά οι φάκελοι κοινωνικών φρονημάτων της μεταπολεμικής περιόδου, πράγμα για το οποίο δέχθηκε κριτική από όσους πολίτες ταλαιπωρήθηκαν λόγω φρονημάτων από το μετεμφυλιακό κράτος), αναπληρωτής υπουργός μεταφορών και επικοινωνιών (1989-90), υπουργός τουρισμού (1990-91), υπουργός επικρατείας (1990-91) και υπουργός εσωτερικών (1992-93). Το 1993 διεκδίκησε την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας χωρίς επιτυχία. Επίσης είχε διατελέσει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας ενώ την περίοδο 2004 – 2007 ήταν σύμβουλος του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.

Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Βαρδινογιάννη, με την οποία απέκτησε τρεις κόρες, την Χριστίνα, την Δανάη και την Όλγα. Η τελευταία εξελέγη βουλευτής Ρεθύμνου στις εκλογές του 2007 και του 2009 ενώ από το 2012 και εντεύθεν εκλέγεται βουλευτής Α’ Αθηνών με την Ν.Δ. Διατέλεσε δε, υπουργός τουρισμού στην κυβέρνηση Σαμαρά από το 2012 ως το 2014.

Ήταν μέλος της Ιατρικής Εταιρίας Αθηνών, της διαρκούσης επιτροπής του κόμματος της ΝΔ και πρόεδρος του επιστημονικού τμήματος της Ν.Δ. Είχε γράψει διδακτορική διατριβή «Συχνότης του Σακχαρώδους Διαβήτου επί των Ελλήνων», καθώς και πολλές άλλες επιστημονικές εργασίες του που έχουν δημοσιευθεί σε ιατρικά περιοδικά ή έχουν ανακοινωθεί σε συνέδρια.

Απεβίωσε στις 20 Ιανουαρίου 2012.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ

Ο Κωνσταντίνος Στεφανάκης γεννήθηκε στα Χανιά στις 10 Δεκεμβρίου 1917.

Ήταν σύζυγος της Ιωάννας Μυτιληναίου, με την οποία απέκτησε έναν γιο και μία κόρη και γιος της Μαρίας Μητσοτάκη, κόρης του Κωστή Μητσοτάκη και της Κατίγκως Βενιζέλου. Ακολούθησε νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στην κοινωνιολογία στη Σορβόνη. Μεταξύ άλλων διετέλεσε διοικητής της Κτηματικής Τράπεζας.

Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Ρεθύμνου με την Ένωση Κέντρου στις εκλογές του 1964. Στην Κυβέρνηση Γεωργίου Αθανασιάδη-Νόβα 1965 υπηρέτησε ως υπουργός παρά τη Προεδρία της Κυβερνήσεως, από τις 20 Ιουλίου ως τις 4 Αυγούστου 1965. Στην Κυβέρνηση Στέφανου Στεφανόπουλου 1965 διορίστηκε υπουργός Δικαιοσύνης για πρώτη φορά στις 3 Ιουλίου 1965 και παρέμεινε στο αξίωμα ως τις 22 Δεκεμβρίου 1966.

 

Στις εκλογές του 1974 πολιτεύτηκε με τη ΝΔ και εξελέγη βουλευτής στην Εκλογική περιφέρεια Α΄ Αθηνών συγκεντρώνοντας 15.699 ψήφους. Στην κυβέρνηση του Καραμανλή ανέλαβε υπουργός Δικαιοσύνης, από τις 21 Νοεμβρίου 1974 ως τις 21 Οκτωβρίου 1977.

Επί υπουργίας του, το 1977, κάτω από την πίεση διεθνών οργανισμών η κυβέρνηση Καραμανλή πέρασε τον νόμο 731/1977, που ρύθμιζε το καθεστώς για τους αντιρρησίες συνείδησης στην Ελλάδα. Από το 1978 μέχρι το 1981 διετέλεσε διοικητής της Εθνικής Κτηματικής Τράπεζας.

Πέθανε στην Αθήνα στις 30 Αυγούστου 1992.

 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΜ. ΤΣΟΥΔΕΡΟΣ

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης και ήταν γιος του Εμμανουήλ Τσουδερού, οικονομολόγου, πρωθυπουργού και γόνου παλαιάς οικογένειας πολιτικών της Κρήτης. Αδερφή του ήταν η Βιργινία Τσουδερού. Σπούδασε οικονομικά και κοινωνιολογία στις ΗΠΑ και συμμετείχε ως αλεξιπτωτιστής σε πολεμικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τον αμερικανικό στρατό. Κατά τη διάρκεια αυτών τραυματίστηκε ενώ τιμήθηκε για την συνολική του δράση. Εργάστηκε ως καθηγητής σε πανεπιστήμια στις ΗΠΑ και το 1959 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα.

Ακολούθησε πολιτική σταδιοδρομία εκλεγόμενος βουλευτής Ρεθύμνου το 1963 και το 1964 με την Ένωση Κέντρου και διατέλεσε αναπληρωτής υπουργός συντονισμού στην κυβέρνηση Στέφανου Στεφανόπουλου. Το 1965 αποχώρησε από την Ένωση Κέντρου στηρίζοντας τις λεγόμενες κυβερνήσεις αποστατών. Στις εκλογές του 1974 συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας, με το οποίο και εξελέγη βουλευτής μετά την παραίτηση του Μιχαήλ Στασινόπουλου προκειμένου ο τελευταίος να αναλάβει προσωρινά την προεδρία της Δημοκρατίας.

Ήταν παντρεμένος με την Μαργαρίτα Παρασκευοπούλου και είχαν αποκτήσει τρία παιδιά. Απεβίωσε στις 21 Μαρτίου 1997 σε ηλικία 74 ετών στην Αθήνα.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΟΑΤΣΟΣ

 Ο Δημήτριος Μοάτσος με καταγωγή από το Ροδάκινο, γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1927.

 

Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αρχικά δικηγόρησε στο Ρέθυμνο και έπειτα στην Αθήνα. Προήχθη σε αρεοπαγίτη το 1968.

 

Το 1954 και το 1959 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Ρεθύμνου και διατέλεσε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου το 1957. Την περίοδο 1965-1967 υπηρέτησε ως Νομάρχης Λάρισας, ενώ το 1974 θήτευσε ως Νομάρχης Αττικής. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Ρεθύμνου στις εκλογές του 1974 με τη Νέα Δημοκρατία. Από τις 21 Νοεμβρίου 1974 ως τις 10 Σεπτεμβρίου 1976 ήταν υφυπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Καραμανλή. Ήταν υποψήφιος πάλι στο Ρέθυμνο στις εκλογές του 1977 με την ΕΔΗΚ, χωρίς να εκλεγεί.

Πέθανε στην Αθήνα το 2001.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ

Ο Γιώργος Περράκης γεννήθηκε το 1936 στα Σκουλούφια Μυλοποτάμου. Σπούδασε νομικά, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είχε ενεργή συμμετοχή στον «Ανένδοτο Αγώνα» του Γεωργίου Παπανδρέου ενώ κατά τη διάρκεια της χούντας συνελήφθη, ανακρίθηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ στην Αθήνα, και κλείστηκε στις φυλακές Χανίων. Ήταν ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ το 1974, και υπεύθυνος της Συντονιστικής Δικηγόρων.

Έθεσε πρώτη φορά υποψηφιότητα στις βουλευτικές εκλογές του 1974 χωρίς να εκλεγεί. Διετέλεσε βουλευτής Ρεθύμνου με το ΠΑΣΟΚ από το 1977 μέχρι το 1989, ενώ από τον Οκτώβριο του 1984 μέχρι τον Ιούνιο του 1985 ήταν υπουργός Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Έχει την έκτη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική παρουσία στο νομό Ρεθύμνου και είναι ο μακροβιότερος εν ζωή διατελέσας βουλευτής Ρεθύμνης.

Σύζυγος του είναι η Αιμιλία Βογιατζάκη -Περράκη.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΛΟΥΚΑΚΗΣ

Ο Μανώλης Λουκάκης του Χαραλάμπους γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1937. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο. Μετά την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, το 1974, αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος του και πολιτεύτηκε στις εκλογές με επιτυχία. Εξελέγη βουλευτής Ρεθύμνης στις εκλογές των ετών Ιουνίου 1989, Νοεμβρίου 1989, 1990 (έχασε την έδρα του από τον Γιάννη Σμπώκο για τυπικούς λόγους το 1991), 1993, 1996 και 2000. Στην κυβέρνηση του Σημίτη χρημάτισε υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ από τις 22 Ιανουαρίου 1996 ως τις 25 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους. Επίσης, στη δεύτερη κυβέρνηση Σημίτη υπηρέτησε ως υφυπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, από τις 25 Σεπτεμβρίου 1996 ως τις 30 Οκτωβρίου 1998.

Υπηρέτησε επίσης ως γενικός γραμματέας της Περιφέρειας Κρήτης και Νομάρχης Χανίων (1982-85) και Ηρακλείου (1985-87). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του «Ομίλου Γιώργος Γεννηματάς».

Απεβίωσε το 2012, σε ηλικία 75 ετών.  Ήταν πατέρας 2 κοριτσιών.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΌΘΩΝΑΣ

Ο Μανώλης Όθωνας γεννήθηκε το 1963 στο Πέραμα Μυλοποτάμου όπου και ολοκλήρωσε το σχολείο. Σπούδασε Μηχανολόγος - Μηχανικός στο Πολυτεχνείο Πατρών και εργάστηκε επί σειρά ετών στον συγκεκριμένο τομέα. Είναι παντρεμένος με την Ελένη Ψωμά και έχουν δύο παιδιά.

Από τα νεανικά του χρόνια έχει αναπτύξει έντονη κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα. Από το 1978 εντάχθηκε στη Μαθητική Παράταξη ΠΑΜΚ. Ήταν μέλος του Γραφείου Σπουδάζουσας Α.Ε.Ι. Πάτρας του οποίου διετέλεσε και Γραμματέας. Διετέλεσε Μέλος της Γραμματείας της Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Ρεθύμνου 1990-1996 και 1998-2000. Συμμετείχε στον Τομέα Αυτοδιοίκησης και Θεσμών της Κ.Ε. ΠΑΣΟΚ 1995-1997. Υπηρέτησε ως Νομάρχης και στη συνέχεια Περιφερειακός Διευθυντής Ηρακλείου από τον Σεπτέμβριο του 1994 έως τον Ιούλιο του 1996. Από το 2003 είναι μέλος του Νομαρχιακού Συμβουλίου της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ρεθύμνου και εκλεγμένος στην Εκτελεστική Επιτροπή του Διοικητικού Συμβουλίου της ΄Ενωσης Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδος (ΕΝΑΕ).

Εξελέγη Βουλευτής Ρεθύμνου με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις εκλογές του 2004 και του 2009 αλλά και τον Μάιο του 2012 για να χάσει την έδρα του στις επαναληπτικές του Ιουνίου του ίδιου έτους. Υπήρξε Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη στις κυβερνήσεις του Γεωργίου Αν. Παπανδρέου.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΞΑΝΘΟΣ

Μόλις πριν λίγες ημέρες παρέδωσε τον υπουργικό του θώκο ο Ανδρέας Ξανθός, ο οποίος εκλέγεται βουλευτής Ρεθύμνου από το 2012.

Γεννήθηκε το 1960 στο Ρέθυμνο και κατάγεται από το Αμάρι. Είναι γιατρός-μικροβιολόγος και έχει διατελέσει για πολλά χρόνια πρόεδρος της Ένωσης Γιατρών ΕΣΥ του νομού Ρεθύμνου.

Εξελέγη βουλευτής Ρεθύμνου με τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012, στις εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου του 2015 αλλά και στις πρόσφατες της 7ης Ιουλίου.

Στην πρώτη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ήταν αναπληρωτής υπουργός Υγείας και ακολούθως διατέλεσε Υπουργός Υγείας έως την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Κυριακή.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΧΙΛ. ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Ο Γιάννης Αχιλλέα Κεφαλογιάννης γεννήθηκε το 1982 στο Ρέθυμνο και σπούδασε στη Νομική Αθηνών. Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στην Πολιτική και τις Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης. Υπήρξε υπότροφος του ιδρύματος John Nichoplas, υποτροφία που απονέμεται στον Έλληνα με τις καλύτερες επιδόσεις στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Αφού ολοκλήρωσε τον πρώτο κύκλο των μεταπτυχιακών σπουδών, συνέχισε στο Πανεπιστήμιο του Harvard στο τμήμα Νομικών Σπουδών με ειδίκευση στην τεχνική της διαπραγμάτευσης για δικηγόρους.

Ο Γιάννης Κεφαλογιάννης ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία με εργασία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), ενώ με την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάστηκε ως δικηγόρος - ποινικολόγος ασκώντας μάχιμη δικηγορία ως συνεργάτης του δικηγορικού γραφείου Αλ. Λυκουρέζου και ως ελεύθερος επαγγελματίας με εξειδίκευση στο Ποινικό και Αστικό Δίκαιο.

Η κοινοβουλευτική πορεία του Γιάννη Κεφαλογιάννη είχε ως απαρχή τις εκλογές της 18ης Ιουνίου 2012 όπου και εκλέχθηκε Βουλευτής Ρεθύμνου, έκτοτε εκλέγεται ως βουλευτής έως σήμερα. Ο Γιάννης Κεφαλογιάννης ήταν ο νεότερος Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην κοινοβουλευτική σύνθεση 2012 - 2014. Παράλληλα, κατά τη διαδικασία εκλογής του Προεδρείου της Βουλής, εκλέχθηκε στη θέση του Γραμματέα ενώ ήταν μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής. Από το 2016 έως την διαλυση της προηγούμενης βουλής ήταν Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας.

Την Τρίτη 9 Ιουλίου 2019 ορκίστηκε Υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών στην πρώτη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ