ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Έκθεση φωτογραφίας στην οδό Κορνάρου με τον Αβραάμ Παυλίδη

0

Ένα μεγάλο και ιδιαίτερο φωτογράφο-ζωγράφο,τον Αβραάμ Παυλίδη θα έχουμε την χαρά να φιλοξενήσουμε στην Κορνάρου την Τετάρτη 18-9-19 στις 20:00.

Θα είναι μαζί μας για να μας προβάλει το έργο μιάς ζωής και να μας μιλήσει για αυτό!

Για τον Παυλίδη αναφέρει ο Ηρακλής Παπαϊωάννου διευθυντής του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης

Ερείπια της νεωτερικότητας

Το έργο του Αβραάμ Παυλίδη έγινε γνωστό για την εξερεύνηση εγκαταλειμμένων κυρίως εσωτερικών χώρων της ελληνικής ενδοχώρας. Η πιο πρόσφατη, ανέκδοτη, δουλειά του αφορά έρημα εργοστάσια, καθώς και εσωτερικά ενός πλήθους άλλων εγκαταστάσεων που συγκροτούν μια μαζική κοινωνία: σχολεία, στρατόπεδα, ψυχιατρεία, νοσοκομεία, αεροδρόμια. Ενώ παλιότερα ανίχνευε ιδιωτικά περιβάλλοντα φορτισμένα με προσωπικά αντικείμενα, τώρα επισκέπτεται χώρους μαζικής παραγωγής προϊόντων, και διάπλασης ίσως συμπεριφορών. Εμφανίζεται με συνέπεια αδιάφορος προς το κέλυφος, εστιάζοντας στη ζωή που διακόπηκε, κινούμενος με ενστικτώδη προσέγγιση στα σωθικά του κτιρίου, σε χώρους που έχουν μείνει έρμαιο στα χέρια των καιρών, ανιχνεύοντας πώς η αταξία παίρνει αργά το πάνω χέρι, δοκιμάζοντας την αντοχή και τη συνοχή των πραγμάτων. Οι χώροι μοιάζουν απρόσωποι, καθώς η λειτουργικότητα εδώ προηγείται της αισθητικής ή παράγει τη δική της αισθητική. Η θέα εμφανίζεται συχνά εκτεταμένη και η λήψη επιχειρεί να αναδείξει τη δομή χωρίς να θυσιάζει τη λεπτομέρεια. Κάποιες φορές αποποιείται τη μακρινή θέα και έρχεται εγγύτερα στην ιδέα μιας παράξενης, ακατάστατης νεκρής φύσης. Ενίοτε, ανακαλύπτει λεπτομέρειες στις οποίες ο χρόνος, η ύλη και το χρώμα σμίγουν απρόσμενα σε ένα αποτέλεσμα σχεδόν ανεικονικό. Ορισμένοι μάλιστα χώροι μοιάζει να έχουν αγγιχτεί από σύγχρονο καλλιτέχνη, σαν ιδιόμορφες ready-made εγκαταστάσεις.

Στη σημερινή Ελλάδα δυσκολεύεται κανείς να αποφύγει τον συσχετισμό αυτής της σειράς με μια εξαρθρωμένη αγορά, μια διαλυμένη παραγωγική βάση, μια παραλυμένη κοινωνία. Η αποβιομηχάνιση την οποία περιγράφει ο Παυλίδης όμως είχε ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν, ως σύμπτωμα μιας κρίσης που υπέβοσκε. Ξεκίνησε με τα ιδιωτικά ναυάγια κατοικιών και εργαστηρίων, τη συνακόλουθη ερήμωση της υπαίθρου και της παράδοσης. Τώρα γίνεται οξυδερκής παρατηρητής των ερειπίων που σωρεύει ο διαρκής ανταγωνισμός, η αυξανόμενη ταχύτητα, η υπόκωφη βία, μαγνητισμένος από το παιχνίδισμα ανάμεσα στο εμπρόθετο και το τυχαίο. Αν οι φωτογραφίες του επιτυγχάνουν είναι ίσως γιατί δεν ωραιοποιούν, ούτε δαιμονοποιούν, διευθετούν ευγενικά την «ωμότητα των πραγμάτων», όπως θα έλεγε ο Φράνσις Μπέηκον, καταγράφοντας ελεγειακά την ερήμωση του ίδιου του νεωτερικού πολιτισμού που γέννησε τη φωτογραφία.

το βιογραφικό του είναι:

Ο Αβραάμ Παυλίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1950. Μεταξύ 1957 και 1968 έζησε στο χωριό Γάζωρος Σερρών. Το διάστημα 1969-1972 σπούδασε Διακόσμηση και μετά εργάστηκε για δυο χρόνια σε γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών, ενώ παράλληλα άρχισε να τον ενδιαφέρει η ζωγραφική. Εργάστηκε για πολλά χρόνια σε εταιρεία διανομής βιβλίων. Το 1976 ξεκίνησε να ταξιδεύει στην Ελλάδα. Φωτογραφίζει από το 1990 εστιάζοντας σταδιακά στην αναπαράσταση εσωτερικών χώρων, κυρίως της ελληνικής υπαίθρου, που διαθέτουν άρωμα παράδοσης. Φωτογραφίες του έχουν παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό όπως, μεταξύ άλλων, η ατομική έκθεση στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (2004) και αυτή στην γκαλερί της Βιέννης Forum am Schillerplatz (2009). Το έργο του έχει εκδοθεί στις μονογραφίες Εστίες Παράδοσης (ΜΦΘ, 2004) και Το Τελευταίο Βλέμμα (Ευρώδι, 2010).

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ