Η αρχαία πόλη Φοίνικας, σημερινό Λουτρό Σφακίων και το ναΰδριο τού Αποστόλου Παύλου στον «Οπίσω Αιγιαλόν»(κτίσμα του οσιου κυρ Ιωάννου του Ξένου, κτίτορος της Παναγίας των Μυριοκεφάλων)
Μέρος 1ο
Εισαγωγικά στοιχεία
Είναι γεγονός ότι ο πολύς κόσμος που επισκέπτεται σήμερα τον παραθαλάσσιο οικισμό Λουτρό των Σφακίων[1], θεωρεί ότι πρόκειται για έναν τόπο μοναδικό που συνδυάζει τόσο την άγρια ομορφιά του βουνού, όσο και τη γαλήνη της πεντακάθαρης θάλασσας. Για έναν τόπο ιδανικό για απόλυτη ξεκούραση και χαλάρωση, όπου δεν έχεις (όπως είδα να γράφουν οι περισσότεροι τουριστικοί οδηγοί) να κάνεις τίποτε άλλο, πέρα από κολύμπι, πεζοπορία, θαλάσσιες δραστηριότητες στις γειτονικές παραλίες (Μάρμαρα, Λύκος, Φοίνικας, Άγιος Παύλος και Γλυκά Νερά) και ατέλειωτο διάβασμα στην ακρογιαλιά (εικ. 1).
Αυτό όμως δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια, και αυτό μάλλον από άγνοια της γεωγραφικής και ιστορικής πραγματικότητας. Γιατί ο εν λόγω τόπος ταυτίζεται με τον βιβλικό Φοίνικα (την παραλία του οποίου αναφέραμε παραπάνω), μια σπουδαία πόλη της αρχαιότητας, επίνειο της αρχαίας Ανώπολης, που άκμασε κατά τα ελληνιστικά χρόνια ως και την ύστερη βυζαντινή εποχή. Τα ερείπια του αρχαίου Φοίνικα (εικ. 2), αφημένα στην τύχη τους, δυστυχώς, σήμερα, απλώνονται διάσπαρτα σε μεγάλη έκταση κατά μήκος μιας θαυμάσιας παραθαλάσσιας διαδρομής επτακοσίων, περίπου, μέτρων δυτικά του Λουτρού μέχρι την αμέσως επόμενη ομώνυμη παραλία. Ανάμεσά στα κτίσματα ξεχωρίζουν τα δημόσια κτίρια, όπως λουτρά, ο ναός του Απόλλωνα, διάφοροι τάφοι και θολωτά κτίσματα (εικ. 3). Φαίνεται, όμως, ότι η πόλη αυτή βρίσκεται τόσο μακριά από την εποχή μας, ώστε αν και η μεγάλη έκταση του αρχαιολογικού χώρου που καταλαμβάνει σαφώς υποδηλώνει την πραγματικότητα, περνά, όμως, απαρατήρητη από τον ανιστόρητο σύγχρονο επισκέπτη της περιοχής.
Φοινικούς λιμήν μετά πόλεως Φοίνιξ (Πτολεμαίος 3, 17).
