Στο σπίτι ή στην καφετέρια, τα ίδια…
οι άνθρωποι να χάνονται ,ψηλά τείχη…
και δε μιλούν, ούτε γελούν, τίποτα…
Η παρέα της σιωπής … τα χέρια μιλάνε…,
καμιά ματιά, ,έστω, μια λέξη , «ξένοι»…
άνθρωποι απόμακροι, δίχως αισθήματα…
Η παρέα της σιωπής … …τα μάτια κάτω…
καμία επικοινωνία, τα αστεία χάθηκαν…
κι όλοι, την ψυχή τους αναζητούν …
Στο σπίτι ή στην καφετέρια, παντού…
μικροί ή μεγάλοι ,τα κεφάλια σκυφτά,
να ψάχνουν την εικονική πραγματικότητα.
Και λες, τι έγινε άραγε...τί συνέβη…
γιατί άδειασαν ξαφνικά οι μνήμες,
μήπως, ο κορεσμός, η μοναξιά ,τί…
Η παρέα της σιωπής … … μόνο ήχοι…
αδιαφορία, ψυχρότητα, όλα άχρωμα…
κι η αγάπη, η συμπάθεια, κανένα βλέμμα…
Η παρέα της σιωπής … … ώρα μηδέν…
το άδειασμα του μυαλού κατ της ψυχής
και το σώμα, αμέτοχο στην χαρά.
Η παρέα της σιωπής … έλαβε τέλος !
τα «κινητά» κλείνουν , όλοι ξυπνούν...
τα μάτια λάμπουν, γελάνε, η ζωή φωτίζεται !
