ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο homo inhumanus και τα άλλα υποείδη

0

Τον τελευταίο καιρό η καθημερινή εμπειρία με ωθεί στη διαπίστωση της ύπαρξης ενός νέου ανθρώπινου είδους ανάμεσά μας, αυτού του «homo inhumanus», δηλαδή του «απάνθρωπου ανθρώπου».  Ειλικρινά, δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω με τα παραδείγματα σκληρότητας και απανθρωπιάς που συμβαίνουν γύρω μας κάθε μέρα.

Ξεκινώντας από τη μικρή μας κοινωνία, το Ρέθυμνο, θέλω να σταθώ σε δύο περιστατικά: πρώτα – πρώτα, στη πυρκαγιά που έλαβε χώρα, πριν λίγες εβδομάδες, στις παρυφές της πόλης (και στις επανειλημμένες προσπάθειες εμπρησμού της περιοχής, όπως πληροφορηθήκαμε από τη Πυροσβεστική Υπηρεσία) αλλά και στις αντιδράσεις μέρους της τοπικής κοινωνίας για τη φιλοξενία μεταναστών και προσφύγων στον τόπο μας.  Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική, αν υπάρχει λογική, ένας άνθρωπος θα ήθελε να θέσει σε κίνδυνος ζωές και να κατακάψει τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής ανθρώπων, στην κυριολεξία, της διπλανής πόρτας. Μόνο μια βαθιά διαταραγμένη και σκοτεινιασμένη ψυχή θα ήθελε να προκαλέσει πόνο σε ανθρώπους που μοιράζονται τα ίδια προβλήματα, περπατούν στα ίδια πεζοδρόμια ή μπορεί να ανταλλάζουν ακόμα και καλημέρα στο δρόμο.  Όπως μου φαίνονται αδιανόητες οι γεμάτες μίσος και ξενοφοβία αντιδράσεις συντοπιτών μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (το facebook εννοώ) για την φιλοξενία των εν ανάγκη συνανθρώπων μας. Αγαπητοί μου συνάνθρωποι, συντοπίτες, φίλοι, γιατί τόσο μίσος για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες; Ξέρετε, αυτοί οι άνθρωποι δεν έρχονται για διακοπές, ούτε έρχονται για να μας κλέψουν τις δουλειές, ούτε για να μας σκοτώσουν ή να μας κατακτήσουν. Δεν έρχονται με τη θέλησή τους. Κινδύνευαν στις πατρίδες τους, γι’ αυτό έφυγαν τρέχοντας. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν χάσει αγαπημένους, έχουν ξεριζωθεί, είναι άστεγοι, βρίσκονται σε μια εξαθλιωμένη κατάσταση, που κανείς άνθρωπος δεν θα έπρεπε να βρίσκεται. Λέτε «να πάνε αλλού», λέτε «σε λίγο δε θα μείνει Έλληνας για Έλληνας στην Ελλάδα». Και σας ρωτάω, σοβαρολογείτε; Σκέφτεστε ότι στα χέρια των περισσότερων από αυτών έχουν ξεψυχήσει συγγενείς τους; Αυτοί οι άνθρωποι φοβάστε ότι θα σας κατακτήσουν; Αυτοί που ξέρουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει πόλεμος, εμφύλιος ή απολυταρχικά καθεστώτα; Ξέρω, φοβάστε μην τυχόν αναμειχθούν με εμάς, μην τυχόν γίνουν ένα με εμάς… Guess what! Η Κρήτη μας πάντα ήταν ένα σταυροδρόμι των λαών της Δύσης και της Ανατολής. Πάντα είχαμε επαφή με το «ξένο» και το «διαφορετικό». Επιπλέον, θυμηθείτε και την κρητική λεβεντιά. Η κρητική λεβεντιά των προπαππούδων μας και των παππούδων μας δε θα επέτρεπε καν να σκεφτούμε με τόσο μίσος για ανθρώπους αβοήθητους, επειδή είναι πιο σκούροι από εμάς. Συντοπίτες μου, μη γίνεστε απάνθρωποι. Προς θεού, δε λέω να σηκώσει η Κρήτη (ή η Ελλάδα) όλο το μεταναστευτικό, απλώς λέω να αποδεχτούμε με συμπόνια και ψυχραιμία όσους έρθουν για να βρουν προσωρινό καταφύγιο στον τόπο μας.

Η δράση των απάνθρωπων ανθρώπων, βέβαια, είναι έκδηλη και σε λίγο μεγαλύτερη κλίμακα, αυτή της χώρας μας. Αναρωτιέμαι, είναι δυνατόν μια οικογένεια να ζητάει τη βοήθεια του Κράτους μας για να στείλει το μικρό γιο τους στο εξωτερικό για θεραπεία, ναι, στον Παναγιώτη – Ραφαήλ αναφέρομαι, και το κράτος να μην τους τη δίνει; Για μένα, δεν είναι δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν ακόμα ιατρικές ενδείξεις που να πιστοποιούν την αποτελεσματικότητα της επικουρικής θεραπείας, η οποία υπόσχεται τη σωτηρία του μικρού μαχητή. Για μένα, το Ελληνικό Κράτος θα έπρεπε να δώσει ελπίδα σε αυτή την οικογένεια και να βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορεί. Μερικές φορές η ελπίδα, το να νιώθεις ένα χέρι βοηθείας απλωμένο πάνω σου, είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Τελικά, ο μικρούλης έχει μερικούς χιλιάδες φύλακες αγγέλους που με τις δωρεές τους τον φέρνουν ένα βήμα πιο κοντά στην γιατρειά.

Το μέγιστο, βέβαια, δείγμα απανθρωπιάς είναι η γενοκτονία των Κούρδων. Οι Τούρκοι, οι οποίοι, εδώ και οκτώ περίπου αιώνες τουρκικής ιστορίας, επιδεικνύουν μόνο σφαγές, κατακτήσεις και πολέμους, έχουν εγείρει έναν «ανίερο» πόλεμο στη Συρία, που, ως τώρα, έχει στοιχίσει περίπου 300 νεκρούς, ενώ οι ξεριζωμένοι ξεπερνούν τους 200.000. Και, μάλιστα, το κάνει ανενόχλητη, αν εξαιρέσουμε μερικές επιστολές και μικρο – συμφωνίες. Ωστόσο, Ευρώπη και Αμερική λειτουργούν ως απλοί παρατηρητές, γιατί έχουν την κλασική τακτική του αμέτοχου παρατηρητή, αφού προτιμούν να επιτρέπουν το άδικο από φόβο μιας μεγαλύτερης πολεμικής συμπλοκής.

Οι «homo inhumanus» πολλαπλασιάζονται, αφού οι «homo scientificus», δηλαδή οι «επιστημονικοί άνθρωποι» φιλοσοφούν στα πολυτελή γραφεία τους ή το παίζουν θεοί στα εργαστήριά τους. Αχ, οι πεπαιδευμένοι αυτού του κόσμου λάμπουν διά της απουσίας τους. Ενώ τους χρειαζόμαστε, πραγματικά τους χρειαζόμαστε, να ρίχνουν φως στο σκοτάδι της αμάθειας και του μίσους. Και οι «sapiens sapiens», οι σοφοί άνθρωποι; Εμείς, δηλαδή, οι πολίτες του κόσμου, τι κάνουμε; Είναι θλιβερό, αλλά είμαστε αυτοί που γυρνάμε το κεφάλι αλλού, κλείνουμε τη τηλεόραση σε κάθε «κακή» είδηση και νομίζουμε πως το κακό είναι μακριά μας. Όσο οι «καλοί» αδιαφορούν, το «τέρας» θεριεύει. Αν δεν μπορούμε να νικήσουμε το «τέρας», τουλάχιστον ας κάνουμε κάτι για να το «κοιμίσουμε».

Όλοι μαζί.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ