ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΑΠΟΨΕΙΣ

Η επιλογή ως πράξη και αποτέλεσμα…

0

 

ΤΟΥ ΜΑΝΟΥΣΟΥ ΚΛΑΔΟΥ

Με ενοχλεί η ασυνέπεια μεταξύ λόγου και πράξης. Με εξοργίζει η αναποτελεσματικότητα. Με θυμώνει η κενότητα που χαρακτηρίζει την δημόσια εμφάνιση, τον λόγο και την πολιτική που εφαρμόζουν πολλοί στην δημόσια ζωή.

Τι κάνεις όταν υπηρετείς τα κοινά; Πως πορεύεσαι; Για ποιο σκοπό έχει ταχθεί και τελικά, ποια μέσα χρησιμοποιείς;

Ειδικά το τελευταίο ερώτημα, είναι, που αν ψάξεις να το απαντήσεις, τότες μπαίνεις στην διαδικασία του κλαυσίγελου. Αντιλαμβάνεσαι δε, πως ό,τι εσύ βλέπεις ως ίσιο, μάλλον μόνος σου το εκλαμβάνεις ως λογικό. Οπότε, ουκ ολίγες φορές αναρωτιέσαι… "τί θέση έχω εγώ, μέσα σε αυτό τον λάκκο με τα φίδια;"

Αλήθεια, πόσοι αντιμετωπίζουν την εξουσία ως προσφορά; Πόσοι ως μέσο υλοποίησης οραμάτων αναπτυξιακής προοπτικής; Πόσοι ως φιλοδοξία προσωπική;

Το τελευταίο κανένας δεν θα το απαντήσει! Αν δημόσια ρωτήσεις κάποιον, ο οποίος βρίσκεται στα κοινά, τέτοιο πράμα, θα σχίσει τα ιμάτια του και θα θρηνήσει με πόνο για τον προσωπικό του χρόνο που αφιερώνει, τον κόπο του και την αγωνία του για το κοινό όφελος! Το καλό και την προκοπή των άλλων!

Ναι υποκρισία. Χωρίς περιστροφές. Υποκρισία, αλλά με τεράστια επιτυχία.

Και εσύ έναν τέτοιο, υποκριτή, πως τον ανακαλύπτεις και πως τον αποκαλύπτεις; Πως κάνεις τον ψεύτικο μανδύα διάφανο; Πως γίνεται ορατή η κενότητα;

Ψάξε τα έργα του. Ψάξε. Ψάξε και θα βρεις. Δηλαδή, συνήθως δεν θα βρεις τίποτα. Και αυτό το τίποτα είναι απόδειξη,ότι το περί του λόγου άτομο, έχει καταφέρει να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για κάθε άλλο λόγο εκτός από αυτόν, για τον οποίο τον ψήφισαν οι πολίτες. Εσείς. Εμείς.

Εσείς οι πολίτες τελικά ψάχνετε; Εμείς οι πολίτες τελικά, ερευνούμε; Ποια είναι τα κριτήρια μας; Πώς επιλέγουμε;

Αυτό τώρα φοβάμαι, πως η μεγάλη πλειοψηφία δεν θα το απαντήσει.

Και όλοι ξέρουμε γιατί.

Γιατί κάναμε την ψήφο μας συναλλαγή! Κάναμε την επιλογή μας εμπορεύσιμη!

Κάναμε την δύναμη μας ανταλλάξιμο είδος. Δηλαδή ρουσφέτι.

Οπότε, το ερώτημα που μπαίνει, είναι: έχουμε ευθύνη για ό,τι συμβαίνει γύρω μας;

Και η απάντηση (που πονά) είναι: Την μεγαλύτερη!

Και δέχομαι πως δεν φταίνε όλοι οι πολίτες για αυτό. Όμως,  φταίει η πλειοψηφία και τα τραγικά της κριτήρια.

Είναι αυτά τα κριτήρια και αυτές οι επιλογές, που μας καθηλώνουν σε μια πραγματικότητα με σκουριασμένη την δημόσια μηχανή, με ανίκανη την κοινωνία να βηματίσει σταθερά, με βολεμένη μια μεγάλη κάστα κουτοπόνηρων που ζουν για το σήμερα, χωρίς να τους ενδιαφέρει το επονείδιστο κόστος του αύριο.

Ξέρετε κάτι; Το εμείς από το εγώ απέχει.

Το θέλω από το μπορώ, επίσης.

Το ευδιάκριτο του πράγματος, είναι επιλογή μας όπως και η αποδοχή της αδιάκριτης παραδοχής εις τα ίδια, που επιφέρει στασιμότητα ή και οπισθοδρόμηση.

Όλα είναι θέμα επιλογής. Της δικής μας.

Προς τούτο, και ό,τι μας έρχεται… δικό μας είναι.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ