Δώρο για τη γέννηση, ο ένας αριθμός,
έτσι σκέφτηκαν…έτσι αποφάσισαν…
για θέματα τάξης και οργάνωσης,
από τη γέννηση μέχρι και το θάνατ0…
Το σημάδεμα μας, γατί…χωρίς να ρωτήσουν,
ναι, εμένα, που ξέρουν ποιος είμαι,
με όνομα και επίθετο και πατρώνυμο,
γιατί…γιατί να με θέλουν σημαδεμένο…
Το σημάδεμα, όλα με τάξη…
και το πρόσωπο μεταλλάσσεται,
ναι, γίνεται αριθμός, μεγάλη πρόοδος !
ένα αντικείμενο πειραματισμού και ελέγχου.
Αλλά ο άνθρωπος δεν είναι αριθμός,
πρόσωπο είναι, εικόνα Θεού,
δεν είναι πράγμα και αντικείμενο
και αλχημείες δεν επιδέχεται.
Όμως, οργάνωση είναι μας λένε
και χαίρονται και καμαρώνουν
για το μεγάλο «κατόρθωμά» τους,
προωθώντας , έτσι, τη δύναμη της «γνώσης».
Το σημάδεμα ,άτομα ελεγχόμενα,
ευάλωτα, στη σειρά. ανελεύθερα,
κλεισμένα στη νοητή φυλακή τους,
ανίσχυρα κι αδύναμα εμπρός στο σύστημα.
Το σημάδεμα, αρχή ολέθρια…
και θυμίζει κάποια στρατόπεδα…
εκεί, που χανόσουν σαν εικόνα Θεού,
αδύναμος από τη τρέλα του συστήματος.
Γιατί ,λοιπόν, προς τι τέτοια επιλογή…
γιατί μας θέλουν γρανάζια και βίδες,
αφού δε μας λένε «Κανένας», υπάρχουμε!
στα γενέθλια, στη γιορτή μας, στο «φευγιό» μας.
Ένα μικρό αφιέρωμα στον Τζώρτζ Όργουελ ,Βρετανό συγγραφέα, λογοτέχνη και δημοσιογράφο
