Το παραπάνω, σίγουρα δεν ακούγετε για πρώτη φορά, άρα ούτε και για καινούργιο, αν κάποιος ξέρει κάτι άλλο, («νόμιμο» ας μας το πει) του ότι μας βολεύει η κλάψα, η γκρίνια και οι ανέξοδες αψιμαχίες εκ του ασφαλούς, αυτό είναι άλλο θέμα. Ωστόσο, δεν είναι πρώτη φορά που όλοι οι φορείς του νησιού και ο υπουργός αγροτικής ανάπτυξης συμφωνούν για το πρόβλημα που έχει να κάνει με τους ελαιοπαραγωγούς και άρα χρίζει αποζημίωσης. Τώρα, που το αποδέχτηκαν, αρχίζουν τα δύσκολα, και ποιος φορέας θα τους αποζημίωση; Μήπως το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης που επιστημονικά δεν αποδεικνύετε προς το παρών η καταστροφή, μήπως η περιφέρεια Κρήτης που δεν έχει αρμοδιότητες ή μήπως οι δήμοι που δεν έχουν αρμοδιότητα, άρα ούτε και ευθύνη. Εγώ καταλαβαίνω ένα, ήπιε η φακή το λάδι. Δηλαδή, αλίμονο στο παραγωγό για άλλη μια φορά. Οι α/κ σύλλογοι του Ρεθύμνου καλά είναι βολεμένοι. Δεν στενοχωρούν κανένα αφεντικό.
Υποκρισία, θράσος, προκλητικότητα. Τι άλλο να πει κανείς για αυτούς που είναι δική τους όλη η ευθύνη της καταστροφής και τώρα κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτα.
Κυβέρνηση και περιφέρεια, χρόνια τώρα, κάνουν πως δεν ακούν τις προτάσεις του ΚΚΕ και της Λαϊκής Συσπείρωσης πως δε φτάνουν και πρέπει να αυξηθούν τα κονδύλια του κράτους για τη δακοκτονία και άλλες ασθένειες της ελιάς, (δεν ακούνε τους επιστημονικούς συνεργάτες τους) χωρίς μάλιστα να πληρώνουν οι παραγωγοί την αισχρή παρακράτηση του 2% στο τζίρο τους. Ο κ. Βορίδης ήρθε στο Ηράκλειο, κατανάλωσε τα χημικά του στους αγροτοπαραγωγούς, (συνήθεια όλων των αστικών κυβερνήσεων) και δεν δεσμεύτηκε για τίποτα. Στην σύσκεψη συμμετείχαν και νόθοι εκπρόσωποι κτηνοτρόφων που απολάμβαναν με τον υπουργό το «θέαμα» ρίψης χημικών από τους αστυνομικούς στους αγωνιστές παραγωγούς την ώρα που για άλλη μια φορά ξεπουλούσαν τον ιδρώτα των παραγωγών του λαδιού.
Ποτέ οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, δε συμφώνησαν, αντίθετα συνέχισαν κάθε χρόνο τις περικοπές. Στην Κρήτη, αυτές είναι πάνω από το 53% από το 2010, κατά τα στοιχεία τους.
Ποτέ ο περιφερειάρχης και οι συνεργάτες του των άλλων παρατάξεων –εκτός τη Λαϊκή Συσπείρωση – δε διεκδίκησαν αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης. Εκτός από λόγια του αέρα, ακόμα και τις προηγούμενες μέρες στη συνεδρίαση της περιφέρειας, την ίδια μέρα που συζητήθηκε η καταστροφή του φετινού λαδιού, ΟΛΟΙ μαζί ψήφισαν τον προϋπολογισμό του 2020, που προβλέπει ακόμα μεγαλύτερες περικοπές για τη δακοκτονία.
Απάντηση σε αυτή την επιχείρηση αποπροσανατολισμού και παραπλάνησης δίνεται από τα στελέχη του αγροτικού κινήματος, όπου τονίζουν πως ο οργανωμένος αγώνας είναι ισχυρό όπλο στα χέρια των αγροτών και ποτέ δεν πάει χαμένος, πάντα κάποιο κέδρος φέρνει, ανάλογα και με τη μαζικότητα του και την πίεση που ασκείται στην κυβέρνηση. Την ευθύνη που δεν ικανοποιούνται δίκαια αιτήματα των α/κ δεν την έχει το οργανωμένο αγροτικό κίνημα, αλλά η ΕΕ-ΚΑΠ και οι κυβερνήσεις, που με την πολιτική τους πλήττουν τα συμφέροντα των βιοπαλαιστών α/κ για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των εμποροβιομήχανων, των τραπεζών.
Τα στελέχη του οργανωμένου αγροτικού κινήματος αναφέρουν συγκεκριμένες κατακτήσεις που υπήρξαν με τα μπλόκα, όπως το αφορολόγητο, που έδωσε και δίνει σημαντική ανάσα για όλους τους παραγωγούς, η μη φορολόγηση των επιδοτήσεων μέχρι 12.000 ευρώ, το ακατάσχετο όριο στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, η απαλλαγή από το τέλος επιτηδεύματος, ενώ πολύ σημαντικό είναι ότι με τα μπλόκα οι αγρότες κατάφεραν να ανακόψουν μέτρα που είχαν δρομολογηθεί, όπως η αύξηση του ΕΝΦΙΑ στα χωράφια, η επιβολή πράσινου τέλους στο νερό κ.λπ., καθώς και άλλα που είχαν σχεδιαστεί.
Παράλληλα, στις σημερινές συνθήκες, αποτελεί παρακαταθήκη το γεγονός ότι μέσα από αυτούς τους σκληρούς αγώνες έχει συγκροτηθεί η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, μια σειρά Συλλόγων που ήταν στην αδράνεια έχουν ανασυγκροτηθεί και έχουν αποκτήσει ουσιαστική λειτουργία.
Είναι δηλαδή σημαντικό ότι υπάρχει σήμερα ένα οργανωμένο αγροτικό κίνημα, ικανό να οργανώνει και να συντονίζει την πάλη προς την κατεύθυνση υπηρέτησης των συμφερόντων και της προοπτικής της μικρομεσαίας αγροτιάς.
Πολύ σημαντικό είναι επίσης ότι μέσα σε αυτούς τους αγώνες ενισχύθηκε η συμμαχία της αγροτιάς με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που μπορεί να δώσει δύναμη και προοπτική στον αγώνα της.
Αλεξάκης Στέλιος
