ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΑΠΟΨΕΙΣ

Με μαντινάδες & όνειρα

0

Στο καφενείο του χωριού είχε πέσει μεγάλη φαγωμάρα...

Καυγάδες για το τίποτα συνεχώς και οι ευθύνες μεγάλες που έριχνε ο ένας στον άλλον.

Ο καφετζής αποφάσισε να το κλείσει το μαγαζάκι γιατί δεν άντεχε  τις γκρίνιες, αλλά και γιατί δεν τον πλήρωνε κανένας , αφού η βραδιά κατέληγε σε μαλλιοτραβήγματα...

Ο Λευτέρης , ο ριμαδόρος του χωριού, γνωστός σε όλους για τα πειράγματα του και για τις ρίμες προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τους ηρεμήσει...

<< Δε ν-τρέπεστε και γίνεστε σα ντα μικιά κοπέλια...

για τα ροβύθια δέρνεστε είστε μωρέ για γέλια...

Φαντάσου και να χάνατε  γαϊδάρους και μουρέλα

και κάματε το γ-καφετζή και ήρθε του στη ν-τρέλα...

Πετάξετε τη ν-τράπουλα που έφερε διχόνοια

εμείς μωρέ που είμαστε φίλοι εδά και χρόνια>>...

Τίποτα δεν κατάφερε ο Λευτέρης...πάλι κι απόψε η τράπουλα ήταν στο τραπέζι και γύρω γύρω οι μαλωμένοι πρώην φίλοι...

Ο καφετζής είχε μαζέψει τα ποτήρια και είχε φέρει πλαστικά... είχε φέρει κουκιά αντί ρεβύθια και το ματς μόλις άρχιζε...

<<Μπρε συ Λευτέρη αφόπλισε τσοι για θα σκοτωθούνε απόψε >>...

Με τρόπο ο Λευτέρης τους πήρε τις κατσούνες ...τις φύλαξε  στην κουζίνα και βγήκε να κάνει τον τερματοφύλακα...

<<Γιαε καφετζή ανέ δούμε ζόρε θα τονε κάμω ένα χουνέρι που θα το θυμούνται χρόνια>>...

<<Κάμε ότι θέλεις μπρε συ Λευτέρη γιατί θα τονε κρατήξω το λόγο μου και θα το κλείσω το ρημάδι  να ηρεμήσω>>...

Η ώρα περνούσε ...έχανε ο Μιχελής...έχανε ο Νικολής...έχανε και ο Μανωλιός και είχε μαζέψει μπροστά του όλα τα κουκιά ο Μάρκος...

<<ΩΩΩ μια φαβέτα θα τηνε κάμει αύριο η κερά>>...είπε περιπαιχτικά και αυτό ήταν αρκετό να σηκωθούν οι άλλοι τρεις πάνω αναψοκοκκινισμένοι και να του ορμήσουν...

Εκεί πάνω στον καυγά για τα  χαμένα κουκιά....ακούστηκε ένα ΟΦΟΥΥΥ και μπαμ ο Λευτέρης φαρδύς πλατύς στο πάτωμα...

Αμέσως ξέχασαν τον καυγά  και έτρεξαν πάνω από τον αναίσθητο φίλο τους...

Τον ταρακουνούσαν, του φώναζαν...τίποτα  αυτός...

Ο καφετζής που ήταν στο κόλπο, άρχιξε το μοιρολόι...

<<Άχι και τονε χάσαμε τον ακριβό μας φίλο

κι ειν' αφορφή δέκα κουκιά που παίξατε το ξύλο...

Ξανοίξετε ένα θεριό π' αγκάλιασε ο Χάρος

ώστε να ζείτε γάιδαροι θα το χετε το βάρος>>...

Βαρύς θρήνος έπεσε στο καφενείο...κλαίγανε τον Λευτέρη από τα φύλλα της καρδιάς τους...

Ο ''πεθαμένος'' κόντεψε να σκάσει στ' αλήθεια χάμω γιατί κράταγε την αναπνοή του αλλά ήταν αποφασισμένος να το τραβήξει όσο μπορούσε...

<<Μπρε σεις κοπέλια συχωράτε μου ακούστηκε ο Μάρκος να λέει...δε θα ξανακλέψω στα χαρθιά>>...

<<Και μένα συχωράτε μου>> είπαν και οι άλλοι κι αγκαλιάστηκαν όπως παλιά.

<< Ήντα θα κάνουμε εδά χωρίς το φίλο μας , εχάλασε η παρέα μας>>...

<<Ποιος θα μας σε βγάνει εδά μαντινάδες  ,ποιος θα μας σε περιπαίζει ούλους...μα κι εσύ καφετζή μια χαρά τα καταφέρνεις ...ο Λευτεράκης μπρε συ σου το μαθε το άθλημα>>;

Κατάπιε τη γλώσσα του ο καφετζής....γραμμένα του τα είχε ο  Λευτέρης και τα διάβασε μα που να πάρουν χαμπάρι μέσα στο θρήνος τους...

Κι εκεί που ήταν έτοιμοι να φωνάξουν τον νεκροθάφτη ,ένα ΓΚΟΥΧ ακούστηκε κι ένα κουκί πετάχτηκε από το στόμα του  ''ποθαμένου''...που το είχε κρύψει χωρίς να τον καταλάβουν οι χαρτοπαίχτες...

<<Δεν μ-πόθανε μπρε συ, άδικα σε κλαίμε τόση ν-ώρα>>;

<<Θωρρείτε ήντα κόντεψα να πάθω για ονομής σας

όντα πετούσατε κουκιά που είναι σε ντροπή σας...

Είχα τη μπούκα μου ανοιχτή και μπήκε ένα μέσα

εκειά είδα το θάνατο...γιάε μιλώ σας μπέσα...

Μα ήρθε και μ' ανάστησε η Άγια Μητέρα

σήκω Λευτέρη είπε μου και μου πιασε τη χέρα...

Κι ανε ξαναμαλώσουνε μου είπε η Αγία

θα τηνε χάσεις τη ζωή και θα χουν αμαρτία...

Να δώσουνε του καφετζή ούλα που του χρωστούνε

να πάνε αύριο στου παπά να ξομολοηθούνε>>...

Σταυροκοπηθήκανε με ευλάβεια, ορκίστηκαν να είναι πάντα μονιασμένοι και ο καφετζής γελούσε κάτω από τις μουστάκες του που θα πάρει τα χρωστούμενα...

Κατερίνα Βοτζάκη

 

Οι μαντινάδες και οι στίχοι που στείλαυε με τη λέξη, αθρωπιά

 

Μαυρουδή Μαρία (Μοίρες Ηρακλείου)

Η ανθρωπιά ναι αρετή χαράς του που την έχει

για να μπορεί όποιον πονεί σαφί να τον προσέχει.

 

Γύπαρη Π.Γεωργία (Ασή Γωνιά)

Στης αθρωπιάς σου το ψηλό το σκαλοπάτι μείνε

γιατί ο πλούτος τση ψυχής και τση καρδιάς σου είναι.

 

Τσιγκουνάκη Πετρογαλάκη Χαρούλα (Τζιτζιφές Χανίων)

Εις τσ΄αθρωπιάς την παρασιά να στένεις το τσικάλι

ακόμη κι αν σε λούζουνε τση χόβολης πασπάλοι.

 

Κουλιζάκη Ελπίδα (Φρες Αποκορώνου)

Άργησα μα κατάλαβα στ'αλήθεια τι σημαίνει

άνθρωποι δίχως ανθρωπιά να' ναι για 'μένα ξένοι.

 

Φανουράκης Ηλίας (Άγιοι Δέκα Ηρακλείου)

Η αθρωπιά η λεβεδιά κι παληκαροσύνη

αυτά είναι χαρίσματα που μον' ο Θιός τα δίνει.

 

Καλλιτσουνάκη Γιάννα (Ασκύφου Σφακίων Χανιά)

Πάνω στα ζάλα τσ' αθρωπιάς στην εποχή ετούτη

ποδοπατούν ομπρός ομπρός ρουφιάνοι μες τα πλούτη.

 

Κιουρτιδάκη Νίκη (Φρατζεσκιανά Μετόχια Ρέθυμνο)

Η  αθρωπιά 'ναι 'να δεντρό που όσο το λιπαίνεις

τόσο στην άλλη τη ζωή καρπούς θα περιμένεις.

 

Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Μονοφατσίου Ηράκλειο)

Από τη μ(ν)ιά η γ' αθρωπχιά κ' ο πόνος απ' τη ν' άλλη

κι ο σεβασμός στο ν' άθρωπο καλοσυνιά θα βγάλει.

 

Ντίκα Σχοινάκη Ελένη (Ρέθυμνο)

Η αξία εις στον άνθρωπο μα και η ανθρωπιά του

είναι το πώς αισθάνεται για τσ' αλλους η καρδιά του.

 

Πυρουνάκης Μιχάλης (Αθήνα)

Η ανθρωπιά ’ναι θησαυρός μ’ απ’ όλους πιο καθάριος

ώριος στον ώμο σου σταυρός πανάλαφρος κι ανάριος.

 

Ζερβουδάκης Προκόπης (Καμπανός Σελίνου Χανιά)

Εχάθηκε η αθρωπιά σε τουτηνε την πλάση

καράβι ακυβέρνητο έχει ο κόσμος μοιάσει.

 

Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθυμνο)

Φιλότιμο και αθρωπιά όποιος δεν αποχτήσει

σαν δύσκολο μου φαίνεται στον κόσμο αυτό να ζήσει.

 

Μαρκάκης Γιώργος (Ηράκλειο)

Άμα θα δεις την ομορφιά στάσου καμάρωσε τη

κι άμα θα δεις την ανθρωπιά σκύψε προσκύνησε τη.

 

Παπαδάκη Κωνσταντίαν (Μεγαλούπολη Αρκαδίας)

Εχάθηκε η αθρωπιά τη σήμερον ημέρα

θρονιάστηκε η απρεπειά και έκαμε την πέρα.

 

Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρέθυμνο)

Η αθρωπιά και η πρεπειά είναι κορφές μεγάλες

χαράς του το που τσ' ανεβεί και  δεν τσ' αλλάξει μ' άλλες.

Δε θέλει ο Θεός κεριά μα ούτε και λιβάνια

μα θέλει να 'χεις αθρωπιά να βγαίνει στα ουράνια.

 

Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)

Εμίσεψε η αθρωπιά και η ζωή μας μοιάζει

καράβι που στσ' ωκεανούς αμοναχό βουλιάζει.

 

Γύπαρη Κατερίνα (Ασή Γωνιά)

Η ανθρωπιά μες στην ζωή έχει πολύ αξία

είναι θεμέλιο να πατείς να γράφεις ιστορία.

 

Βοτζάκη Κατερίνα(Ρέθυμνο)

Κι ανε  σου πέσει η αθρωπιά κάποια στιγμή στη λάσπη

σκάψε στο χώμα, μάτωσε, βρες την και πίσω πάρτη.

 

Το επόμενο μας θέμα είναι η λέξη, ντόμπρος, ντομπροσύνη.

Τηλέφωνο επικοινωνίας 6981572714

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ